Thinking.

Een blauwe Mazda RX8 stopte aan een parking. Een meisje stapte uit en gooide de deur dicht. Ze keek rond en liep dan verder. Ze liep langs de boten, starend voor haar uit of haar ogen naar de grond gericht. Ze had haar jas aangetrokken want hier kon het koud zijn. Ze had haar handen in haar jaszakken gestoken en liep verder. Ze liep naar een reling waar de zee lag. Ze stond daar, helemaal alleen. Denkend over wat er allemaal gebeurd was. Denkend aan haar vriendje en vrienden. Aan de crash en de vrienden van DK. Ze zuchtte eens diep en keek naar het water. De wind liet haar haar zweven. Liet haar kou lijden. Ze had een beetje genoeg gekregen van Tokio. De crashes, 3 op een rij zou je kunnen zeggen. Maar in werkelijkheid was het 4 op een rij dus wat was het volgende? Ze zuchtte en keek naar de horizon. De zon ging langzaam onder. Het werd donkerder, heel erg langzaam. De lucht werd rood door de zonsondergang. Dit keer was het niet romantisch voor haar..

Matt was zelf ook naar de haven gekomen, maar ditmaal weer met zijn Veilside. De jongen stond iets verder van haar verwijdert en zijn muziek stond nog erg luid. Hij zat op zijn motorkap en staarde een lange tijd naar de horizon, ondertussen ging vanalles aan zijn gedachten voorbij. Nathalie, DK, Han, zijn vader. Allemaal mensen die in de problemen konden raken door zijn gedrag, of het gevolg waren van vele problemen uitgelokt door maar één van die 4. En dat was DK dan. Als hij ruzie zou hebben met DK, en die was erg. Dan liep Nathalie en zijn vader in gevaar, en waarschijnlijk ook Han. Maar vrienden worden met die gast deed hij echt niet. Dat ging welliswaar tegen al zijn principes in.

Nathalie hoorde een auto en keek even achterom. Ze zag Matt en zuchtte even. Ze keek weer naar de zee en ze luisterde even naar de harde muziek. Ze sloot even haar ogen en voelde de wind door haar haren gaan. Ze keek weer naar de horizon en zuchtte even. Nog steeds kleurde de hemel rood en ging de zon langzaam ietsjes meer onder. Nathalie verzonk weer in haar gedachten. Dk zat er dit keer niet in. Eerder Matt. Ze zuchtte en keek kort weer naar hem maar richtte haar blik weer op de zee. Ze vond Matt steeds leuker worden, kon dat wel? Ze schudde de gedachte weg maar deze kwam steeds weer terug. Alsof de gedachte haar iets wilde wijsmaken..

Matt staarde naar de hemel en legde zich neer op zijn motorkap en ademde even diep in. Hij voelde de muziek die uit zijn wagen kwam door heel zijn lichaam bonzen, maar hij kon zijn gedachten niet verzetten daarop. Opeens kwam er een water druppel op zijn hoofd die veegde hij vervolgens af en fronste even. Regenen deed het niet, het was de wind die het water naar boven blies. Maar door de beruchte druppel merkte hij wat verder Nathalie op. Meteen kreeg hij dat warme gevoel in zijn buik, dat hij probeerde te negeren. Maar het lukt hem niet meer. Ze had met DK, en daar moest hij zich bij neer leggen, en hij maakte trouwens geen kans bij haar. Dat was wel eerder gebleken.

Nathalie staarde voor haar uit en keek naar de zee onder haar. Ze zuchtte en keek even naar Matt. Ze had een kleine onzekere blik in haar ogen nu. Ze keek naar de horizon waar de zon langzaam verdween. Het zou romantisch moeten zijn maar DK was er nu niet. Maar haar gedachten zeiden dan weer wat anders. Ze was verward. Haar gevoelens veranderden steeds. Ze wist het duidelijk niet meer. Ze begon Matt steeds leuker te vinden maar.. DK dan? Ze kon niet meer kiezen, tweestrijd. Ze kende iemand die dat had gehad maar wat kon ze eraan doen? Nathalie zweeg en keek kort naar Matt en weer naar de horizon.

Matt had er genoeg van hij stapte in zijn wagen en zette zijn muziek af en reed zo door naar haar. Als het nu niet gebeuren ging, dan was er niets meer. Hij deed zijn deur open en stapte uit. De jongen wandelde naar haar toe en zette zich naast haar. 'Wat is er mis?' Vroeg hij zacht aan haar en staarde even naar de zee. Zijn haar verbergde de wonden aan zijn oogkas, maar alleen de wonde aan zijn schouder en mond waren nog zichtbaar. Matt draaide zich naar haar toe en wachte even af. Wat er in haar hoofd omging wist Matt niet.Maar hij zou er een moord voor plegen omdat wel te weten.

Nathalie hoorde dat de muziek stopte en hoorde even later de stem van Matt. Ze keek op en glimlachtte zwakjes. "Ik denk na en.." begon ze zachtjes en zweeg. Hoe kon ze het zeggen? Hoe kon ze het aan hem laten weten? Ze keek even naar de zee en de horizon. Woorden spookten door haar gedachten en ze keek naar Matt. Ze keek even naar de grond en kwam een beetje dichter staan. Ze moest dit maar doen, dan konden ze erover praten. Ze keek hem aan en drukte opeens heel zacht haar lippen op de zijne. Ze zoende hem even en trok dan terug. Was dit goed of niet? Was het goed om te doen? "Sorry" mompelde ze zacht en wendde haar blik af.

Matt keek haar even aan en wou weer een domme reactie geven op haar woorden, maar dit was niet het gepaste moment. Hij had hier een keuze. Of hij kuste haar, en kreeg dan een grote ruzie met Dk, waarbij er zeker enkele sterven. Of hij liet het zo. Nog voor hij zelf kon handelen voelde hij haar zachte lippen op de zijne en sloot voor dat korte moment zijn ogen. Toen ze terug trok en zei dat het haar speet fronste hij even. Matt legde zijn hand op haar wang en keek haar even aan. 'Waarom zou het je spijten? Omdat je gevoelens krijgt voor mij?' Vroeg hij zo zacht mogelijk aan haar en streek zachtjes over haar wang en wachte op enige reactie. Hij wist dat dit niet goed ging aflopen, maar het kon hem niets meer schelen.

Nathalie keek Matt aan en zweeg even. Ze voelde zijn hand op haar wang en keek hem stil aan. Ze hoorde de vraag en antwoordde even niet. "DK vermoord me" zei ze zachtjes en keek naar de grond. Matt was voorzichtig en lief. DK was echt niet zo voorzichtig meer. Hij was gevaarlijker. Ze keek Matt weer even aan en zweeg. Ze wist het nog steeds niet goed. Ze wilde niet dat DK erachter kwam, hij deed Matt iets. Ze zuchtte weer en dacht kort aan een paar dingen. Ze schudde de gedachte weg en keek dan naar de grond. Niet goed wetend wat ze nu moest doen.

'Als hij dat probeert vermoord ik hem.' Zei hij tegen haar en legde zijn armen om haar heen en trok haar dichter tegen zich aan. 'En als je bang bent voor wat er gebeurt met mij, geloof me niet zijn. Ik kan men mannetje wel staan tegenover hem.' Zei hij tegen haar en streek zacht over haar rug. Misschien was het beter dat hij het nu zou vertellen, waarom er zo veel mensen tegen DK zijn. Maar ergens wist hij dat het beter was dat hij dit niet kon doen, voor alleshelemaal in orde was tussen hen. Kort keek hij naar de zonsondergang en sloot zijn oge, hij had het meisje van zijn dromen in zijn armen, en geen enkele Japanner zou nog aan haar zitten.

Nathalie keek hem aan en glimlachtte zachtjes. Ze stond helemaal tegen hem aan met zijn armen rond haar. Ze vond het vroeger een beetje erg maar nu, nee nu helemaal niet meer. Een warm gevoel had ze nu. Ze keek even naar de zee en dan naar de zon die helemaal onderging. Romantisch, dat was het nu wel. Ze sloot even haar ogen en keek dan weer naar Matt. Ze hield van hem, meer dan van DK. Toch zou ze nog even wachten met haar keuze te maken. Ze hoopte dan ook dat geen vriend van DK hier nu was, of DK zelf. Dat zou niet goed aflopen en ze had geen zin in ruzie of meer problemen.

Zachtjes streek hij over haar wang zijn hart sloeg welliswaar zo hard dat als je een kilometer verder stond het nog steeds kon horen. Hij liet haar los en bleef tegen haar aan staan. Hij hield van haar en iedereen mocht het welliswaar weten. Maar toch moesten ze voorzichtig zijn voor eventueel een van DK's vriendjes. Hij deed een stap naar achter en ging op zijn motorkap zitten en keek haar even aan. 'Wat ga je doen met DK?' Vroeg hij zachtjes aan haar en streek even met zijn vinger over zijn zwarte motorkap.

Nathalie keek hem aan en glimlachtte zachtjes. Ze keek even naar de grond en dan weer naar hem. Ze keek naar hem toen hij ging zitten en hoorde de vraag. "Ik weet het niet" zei ze zacht en leunde tegen de reling aan. Ze keek even naar de zee en dan naar Matt. Ze had zoveel zin om dicht bij hem te kruipen en zo de hele avond met hem doorbrengen maar de kans dat ze gezien zouden worden was groot. Roddels waren snel bekend en dan hadden ze beide problemen. Ze zuchtte weer en keek kort naar de grond. Een kleine stilte heerstte en ze wist weer eens niet wat ze moest doen of zeggen.

Hij knikte en keek haar even dromend aan en staarde dan naar het water. Hij kroop verder zijn motorkap op en zette zo zijn muziek weer op en keek dan naar de wolken. Zijn ogen leken wel te glanzen, van geluk deels. 'En heb je nog veel geracet?' Vroeg hij rustig aan haar en kwam weer recht en keek haar even aan. In de verte hoorde hij een motor zo hard brullen dat het wel leek alsof die vlak naast hem stond. Zou het? Vast niet. En dan nog, hoe zou niet weg gaan bij haar. Moest DK het weten, dan deed hij haar wat aan daar was Matt zo zeker van als wat dan ook.

Nathalie keek rond en hoorde de vraag. "Nee even niet meer, ik heb even wat rust nodig" zei ze kalm en glimlachtte lichtjes. Ze ging zitten tegen de reling en sloot kort haar ogen. Ze hoorde de motor ook en keek op. Hopelijk niet een van DK's vriendjes. Ze zuchtte weer even. Ze wilde alleen zijn met Matt. Ze keek even rond en schudde de gedachte maar weg. Hij wilde het misschien, of niet? Ze wist het niet echt. Hij moest zelf maar vragen of ze ergens naartoe ging met hem. Of zou zij het doen? Ze wist geen plaats waar DK niet was. Ze zuchtte weer en sloot kort haar ogen.

Matt was aan het nadenken. Een plaats zonder DK, dat was dan welliswaar zijn huis of zijn garage, als je die afsloot kon niemand hen zien. Ach, hij had geen idee buiten die twee plaatsen kon Dk overal zitten. 'Het is goed dat je rust neemt, zeker nu.' Zei hij zachtjes tegen haar en glimlachte even. De laatste zonnestralen vielen op hun twee, en die scheen regelrecht in de ogen van Matt. Die hefte zijn hand op om zo de zon aftewenden. Zo bleef hij dan ook zitten en keek Nathalie aan. Het geluid van de motor was alweer verdwenen, dus het was niemand van Dk zijn vrienden, daar hadden ze dan geluk in.

Nathalie dacht na en besefte dat ze zelf niet echt een huis of een garage had. Ze zuchtte diep en keek dan weer naar Matt. Ze knikte zachtjes en keek hem rustig aan. Ze voelde de laatste warme zon op haar en sloot even haar ogen. Ze stond op en ging bij Matt zitten. Ze keek even naar hem en glimlachtte. Ze keek dan naar de zee waar het laatste stukje zon nog te zien was. Ze keek ernaar en haar gedachten waren nu eens rustig. Ze sloot haar ogen even en haalde diepe adem. Daarna richtte ze haar bruine ogen weer rustig op Matt die daat rustig neerlag.

Matt keek haar aan en glimlachte zachtjes. Hij kwam weer recht en legde zijn armen om haar heen. 'Relax maar even, je kan het gebruiken.' Fluisterde hij zacht in haar oor en streek zachtjes over haar buik. 'Ik zorg er wel voor dat je nooit meer iets gebeurt.' Zei hij tegen haar en drukte haar een kus op haar wang en staarde dan voor zich uit. Kort dacht hij aan iets, hij moest nog steeds zijn vader gaan bezoeken, maar hij was bang om daarheen te gaan. Stel dat Dk hem toch wat had aangedaan, dan had hij eens een goede reden om hem op zijn gezichtte slaan.

Nathalie keek naar hem en voelde de armen rond haar. Ze glimlachtte en schoof dichter tegen hem aan. Ze sloot haar ogen even en keek hem weer aan. Ze glimlachtte en keek dan even naar de zee. Het werd donkerder nu. Nathalie legde haar hoofd tegen Matt en sloot haar ogen. Ze kon inderdaad rust gebruiken. Ze voelde haar nu gelukkig maar ze besefte dat ze nog iets voor DK moest verzinnen. Ze zuchtte even en keek dan weer rustig naar Matt. "Ik hou van je" fluisterde ze zachtjes en keek hem aan. Ze meende wat ze zei.

Matt keek haar even met een glimlach aan, en staarde dan weer naar de lucht. Hij zou haar alle rust gunnen die ze verdiende, dat hoorde gewoon zo. Hij drukte een kus op haar hoofd en hoorde dan wat ze zei. 'Ik hou ook van jou, meer dan je ooit hebt geweten.' Fluisterde hij zacht in haar oor. Kort wreef hij door zijn ogen en staarde dan weer voor zich uit. Kort versterkte zijn greep om haar, ditmaal zou hij haar niet laten gaan, nee dat was al eens gebeurt.

Nathalie glimlachtte en legde haar hoofd tegen hem aan. Ze sloot haar ogen en hoorde de woorden. Ze voelde dan de greep die een beetje versterkte. Ze dacht even aan DK maar verbande hem even uit haar gedachten. Nu was ze bij de jongen waar ze écht veel van hield dus moest ze even niet gaan denken aan slechte dingen. Ze keek even naar de zee en gaapte even. Ze legde haar hoofd weer neer en sqloot opnieuw haar ogen. Ze was blij dat ze naar hier was gekomen. Blij dat Matt erbij was..

Matt keek een lange tijd naar het water en liet elk geluid tot hem doordringen. Hoelang ze hier nog zouden blijven zitten wist hij niet, maar zolang hij geen Dk zag was het voor hem goed. De jongen had geen zin in die irritante japanner, rustig bewooog zijn hoofd mee op de muziek die afkomstig was van zijn auto.



[Sorry, moet weg daarom een mini post]

Nathalie keek hem aan en glimlachtte even. Ze sloot haar ogen en liet haar hoofd op zijn schouder rusten. Ze sliep niet, dacht niet en twijfelde niet. Nee ze rustte alleen nu even. Ze luisterde rustig naar de muziek en keek dan weer. Ze gaapte even en keek naar Matt. Ze vond het leuk hier en weggaan? Nee dat wilde ze nu nog even niet. Behalve als ze samen weggingen naar ergens waar ze nog met twee wat konden gaan doen.

[Bye, inspiloos]