Highstreet 29, loft 11

Matt kwam aangereden met zijn wagen en zette die ergens op een plaats naast het gebouw waar alleen bewoners op konden raken. Hij hopte uit zijn wagen en wandelde naar de andere kant en deed haar deur open. 'Wel, we zijn er.' Zei hij tegen haar en stak zijn hand uit. Hij wist niet of ze kon stappen maar anders zou hij haar gewoon dragen dat was wel het minste. Boven zou hij die Pizza wel gaan bestellen, nog steeds vond hij het raar dat haar broer dat zei. Maar hij kon maar beter naar het andere ding luisteren aangezien ze niet naar het ziekenhuis waren gegaan. Hij zelf had boven alleen wat verband liggen, dus veel zou hij niet kunnen doen.

Nathalie pakte zijn hand en stapte uit. Meteen voelde ze een pijnlijke steek in haar zij maar ze negeerde het. "En je hoeft die pizza niet te halen, geen honger" zei ze zacht en glimlachtte lichtjes. Ze hield zijn hand vast. Ze wist nu wel zeker voor wie ze zou gaan kiezen. Ze keek even rond en dan weer naar hem. Even zuchtte ze eens diep. Eerst die crashes en nu dit. Was alles nu voorbij? Ze wist het niet maar daar zou ze vast wel eens gaan achterkomen. Ze draaide haar naar Matt en ging tegen hem aanstaan. Ze keek hem verliefd aan en snel veegde ze een paar tranen van net weg.

Matt keek haar even aan en haalde zijn schouders op. Hij keek naar hun handen en glimlachte zachtjes. Toen ze tegen hem aan kwam staan en haar tranen wegveegde drukte hij een zachte kus op haar lippen en legde zijn armen even om haar heen. 'Gaat het wel met je?' Oke, dit was misschien een domme vraag, maar hij wist niets anders. Dan tilde hij haar zachtjes op en nam haar beter vast, ze moesten niet ver wandelen, maar toch beter dit dan haar zien pijn te lijden. Rustig wandelde hij met haar door de gang en duwde dan zijn deur open. Meteen verscheen er recht een open haard maar ze moesten wel nog eerst een trap op. Die stapte hij dan ook op en rustig wandelde hij met haar naar de zetel en legde haar daarop neer. 'Euhm, moet je wat hebben? Drinken, een deken?' Vroeg hij zacht.

Nathalie keek hem aan en glimlachtte. Ze voelde de kus en sloot haar ogen even. Ze hoorde de vraag en knikte zachtjes. "Nog wat pijn maar het gaat" zei ze zacht en legde haar armen rond zijn nek toen hij haar optilde. Ze keek rond en keek hem aan. "Ik hoef niets" zei ze zachtjes en trok hem erbij. Ze kneep zachtjes in zijn hand en drukte haar lippen even op de zijne. Ze sloot haar ogen voor een tijdje en glimlachtte zachtjes. Rustig keek ze hem aan en ging ze dichter tegen hem aanzitten. Een warm gevoel bekroop haar en dat maakte haar gelukkig en rustig.

Matt knikte zacht en werd opeens naar haar toegetrokken.Een zachte kus volgde erop zijn lippen. Zijn hart maakte een sprongetje. Rustig legde hij zijn arm om haar heen en streek zacht over haar schouder. Zijn oog viel op haar wonden en zuchte even. Met zijn andere hand nam hij haar pols vast en streek daar zacht over. 'Sorry, dat je me daarnet zo moest zien. Ik wist niet wat me overkwam.' Zei hij tegen haar en staarde een lange tijd de vlammen in. De openhaard brande altijd, omdat het hier anders veel te koud was.

Nathalie keek hem aan en glimlachtte. Ze hoorde de woorden en keek hem aan. "Is niet erg" zei ze zachtjes en gaf nog een kus. Ze keek even rond en keek kort naar de wonden. Ze had pijn. De eerste keer had hij haar al pijn gedaan maar de tweede keer was nog pijnlijker en ruwer geweest. Ze rilde even toen ze aan 'dat' dacht en zuchtte. Ze kroop iets dichter tegen Matt aan. Hij wist vast nog niet wat DK gedaan had voor de mishandeling. Ze beet even op haar lip en sloot kort haar ogen. Ze zuchtte even en keek dan weer naar Matt.

Matt staarde een lange tijd het vuur in en keek haar even aan. Toen merkte hij dat ze dichter tegen hem aankwam liggen. Zacht streek hij over haar rug en sloot even zijn ogen. Maar dan stond hij recht en keek haar even aan. Hij wandelde naar zijn slaapkamer en kwam weer terug met zijn matras die immers veel te groot voor een iemand was. Hij sleurde het ding naar de open haard en legde het ervoor. 'Aangezien je blijft slapen kunnen we beter hier gaan liggen, is warmer.' Zei hij tegen haar. Weer wandelde hij weg en kwam terug met een deken, ze sliepen wel op de kussens die op de bank lagen. Rustig legde hij het deken over het bed heen, er was geen mogelijk heid dat het vuur kon vatten, aangezien er genoeg ruimte tussen de matras en de haard was. Hij nam een aantal kussens van de zetel en legde die op het hoofdeinde van het bed. Dan zette hij zich naast haar neer en legde zijn arm weer om haar heen. 'Vertel me nu eens wat er mis is.' Zei hij kalm. Er was iets dat zag je aan haar.

Nathalie keek hem aan en volgde hem met haar bruine ogen. Ze glimlachtte even en bleef rustig zitten terwijl hij het deken en de matras haalde en neerlegde. Ze hoorde de vraag en beet even op haar lip. Ze kon het niet goed zeggen, ze durfde het niet. DK was toch al dood waarschijnlijk maar ze wilde Matt niet kwaad hebben. Ze zuchtte diep en keek hem aann. "Toen ik nog van heml hield hebben we nouja jeweetwel" zei ze zachtjes. "Het deed pijn en daarstraks deed hij het nog pijnlijker en ruwer, expres" zei ze zachtjes en wendde haar blik af..

Matt liet zijn hoofd even hangen en haalde even adem. Hij deed zijn best voor haar om niet kwaad te worden en het lukte ook. Hij trekte zich dichter tegen haar aan en legde zijn hoofd tegen het hare. 'Niemand zal de kans ertoe krijgen om je ooit nog pijn doen Nathalie. Dat beloof ik je.' Zei hij tegen haar en sloot even zijn ogen. Hij staarde weer de vlammen in en wachte rustig af op enige reactie. Matt zou ervoor haar staan, altijd, zolang hij zelf in leven was zou hij haar leven beschermen met het zijne. Dat had hij wel voor haar over.

[Moet weg ]

Nathalie keek hem aan en zweeg even. Ze zuchtte en legde haar hoofd tegen hem. Ze sloot haar ogen even en tranen gleden over haar wangen. "Ik was zo bang" zei ze zachtjes, bijna fluisterend. Ze hield haar ogen even dicht en keek dan naar Matt. "Ik dacht dat ik je nooit meer kon zien" zei ze stil met een trillende stem. Ze was echt blij dat alles weer rustig was want ze was erg bang geweest. Ze wilde neit meer zoiets meemaken..

[Me to --']

Matt legde zijn hand op haar achterhoofd en zuchte even. 'Rustig maar, het is voorbij.' Fluisterde hij zacht in haar oor en staarde even de vlammen in, de woede vond beetje bij beetje zijn weg weer terug naar boven ookal probeerde hij die te onderdrukken. 'Komop, dacht je nu echt dat ik DK zomaar zou laten begaan. Ik ben erger gewend dat weet je.' Zei hij zacht tegen haar en streek zacht langs haar haar.

Nathalie hield haar ogen even gesloten en keek Matt aan. Ze veegde de tranen weg en zuchtte. Ze kroop echt dicht tegen hem aan. Ze hoopte dat ze DK nooit meer zou zien. Wat als hij wraak zou nemen? Of zijn vrienden? Ze wilde er niet aan denken. Ze schudde de gedachte bang weg en keek weer naar Matt. Ze was blij dat ze hier bij hem veilig was. Samen hadden ze rust nodig. Ze had een warm gevoel vanbinnen. Ze keek even naar de vlammen en dan maar weer naar Matt. Nog steeds was ze stil, niet wetend wat te moeten zeggen nu.

Maat keek naar de vlammen en streek nog steeds langs haar haar. Ergens hoopte hij dat Leelou die gast afknalde dat verdiende hij nu eenmaal. Hij trok haar nog dichter tegen zich aan en sloot voor enkele momenten zijn ogen. De enigste manier waarop DK hem nog kon raken was door zijn vader of zijn vrienden wat aan te doen. Kort dacht hij aan Angel die nog steeds in de boot zat, waarom had hij haar niet meteen meegenomen, nu zat ze in een vuurgevecht van jewelste. Matt duwde die gedachten weg en keek haar even met een zachte glimlach aan.

Nathalie keek Matt even aan en sloot haar ogen. Ze zag de beelden weer voor haar. De crash met de ophaalbrug. De pijn die ze toen gevoeld had. De crash van Matt, waar ze zoveel angst had hem kwijt te raken. De crash met de trein, denkend dat ze haar leven kwijt ging raken net als de rest. De vrienden van DK, de wolkenkrabber van DK. En dan dit. Ze zuchtte diep en schudde de beelden weg. Ze wilde het niet meer zien. Ze wilde het niet meer meemaken, nooit meer. Ze keek weer naar Matt en zweeg nog steeds.

Maat wist dat ze teveel nadacht over de dingen die gebeurt waren. Hij drukte haar een zachte kus op haar wang en streek zacht over haar schouder. 'Rustig aan, laat alles even bezinken, dan ga ik wat halen om te eten. Ik heb namelijk honger.' Zei hij tegen haar en stond dan op en keek haar nog even aan. Rustig liep hij richting de keuken en viste daar een snack uit de koeler. 'Weet je zeker dat je niets moet hebben?' Riep hij naar haar toe en wachte even af. Hij had een cheeseburger voor zichzelf genomen, misschien moest zij er ook wel een hebben. Rustig wachte hij af en zette hij zich op het aanrecht.

Nathalie keek hem aan en knikte zachtjes. Ze zuchtte even en staarde naar de vlammen. In de vlammen zag ze opnieuw de dingen die gebeurd waren. Ze zuchtte en keek even naar Matt. "Nee ik hoef niets" zei ze zacht en glimlachtte lichtjes. Ze haalde even diep adem en dacht kort aan Han. Waar zat hij de laatste tijd toch? Ze schudde de gedachte weer weg en staarde naar de grond. Ze legde haar handen op haar schoot en sloot kort haar ogen. Ze hoorde de stem van DK in haar hoofd. Snel opende ze haar ogen en slikte ze even. Stomme gedachten!

Hij haalde zijn schouders op en zette de burger in de microgolf oven en wachten tot het ding ping zei. Na een halve minuut deed het dan ping, hij nam de burger eruit en nam er een beet van. Rustig liep hij met de al half opgeten burger terug naar haar, hij sprong over de zit van de zetel en belande naast haar. Kort zette hij het bordje waar de burger oplag op zij en keek haar even aan. 'Gaat het wel?' Vroeg hij bezorgd aan haar en keek haar eventjes aan. Tuurlijk vond Matt het niet leuk om haar in deze staat te zien, en hij wou er alles aan doen om dit te veranderen. Maar hij had begot geen idee hoe.

Nathalie staarde voor haar uit en probeerde alles uit haar hoofd te zetten, alles! Ze hoorde opnieuw de woorden die hij naar haar riep. Ze zuchtte en schrok even toen Matt op de zetel sprong. Ze hoorde de vraag en knikte zacht. "Het gaat" zei ze zachtjes en keek hem stil aan. Ze had veel van DK gehouden maar nu behoorde haar hart aan Matt, voor altijd. Ze keek even naar het vuur en dan weer naar Matt. Opnieuw bekroop een warm gevoel haar. Ze glimlachtte zwakjes en zuchtte even.

Hij keek haar even aan en schudde zijn hoofd. 'Komop Nathalie, ik zie wanneer er iets mis is met je.' Zei hij tegen haar en zuchte even diep, hij nam zijn burger en at die dan ook maar, en keek haar weer aan. Durfde ze niet te zeggen wat er haar dwars zat? Misschien kon hij haar helpen, maar ja. Hij legde zijn arm om haar heen en keek haar een tijdje aan. Hij drukte een zachte kus op haar lippen en glimlachte dan zachtjes naar haar. Kort keek hij op toen hij wat geluid hoorde op de gang, een van zijn buren hoogstwaarschijnlijk die weer eens goed bezopen was. Toen hij een deur hoorde dichtslaan werd dat dan ook bevestigd.

Nathalie keek hem aan en zweeg even. Ze zuchtte diep en keek naar de grond. Ze voelde de arm dan en de kus. Ze glimlachtte zwakjes en gaf een kus terug. "Ik kan hem niet uit mijn hoofd zetten" zei ze zachtjes en keek hem aan. Ze moest echt bij Matt blijven als ze de gedachte van DK weg wilde. Ze moest vaker bij hem zijn, dingen met hem doen. Het warme gevoel was er al, dat was al iets beter. Ze zuchtte even en keek weer naar Matt. Zou hij het begrijpen? Begrijpen wat ze voelde of wat ze moesten doen?

Matt keek haar aan en hoorde wat ze zei. Tuurlijk was hij daardoor een beetje gepikeerd, dat was normaal. 'Ik geef je tijd als je dat wilt, zolang je hem maar uit je hoofd zet.' Zei hij tegen haar en liet zijn hoofd naar achter hangen en staarde een tijdje naar het plafond. Na alles wat DK had gedaan bij zowel haar als hem, kon ze hem nietuit haar hoofd krijgen. Oftewel was dat normaal, of er was iets mis. Eigenlijk nu hij zijn plafond beter bekeek, vond hij het wel iets hebben. 'Nathalie, ik zal alles doen voor je, zolang je DK maar vergeet.' Zei hij zacht tegen haar.

Nathalie keek hem aan en zweeg even. Ze knikte zachtjes. "Dat probeer ik" zei ze en zuchtte even. Ze keek even rond en dan weer naar Matt. Ze hield veel van hem, niets voelde ze nog voor DK. Ze haatte hem nu vreselijk. Ze keek even naar de vlammen en dan weer naar Matt die weer wat zei. Ze luisterde en knikte even. Ze kroop tegen hem aan en legde haar hand op zijn been. Ze legde haar hoofd tegen zijn schouder en sloot haar ogen even. Ze kreeg het nog warmer nu. Ze zuchtte weer even en keek kort naar de vlammen. Al snel sloot ze haar ogen weer.

Hij voelde haar dichter komen. Dan legde ze haar hand op zijn been en haar hoofd tegen zijn schouder aan. Hijzelf legde zijn hoofd tegen het hare en ademde even diep in. Kort vroeg hij het zich af hoe het met zijn motor ging aangezien die die er nog steeds in de garage stond. Als er ook maar iets anders aan was dan zouden ze het te horen krijgen. 'Ik hou van je.' Zei hij zacht tegen haar en streek zachtjes over haar schouder, wat hij zei was de waarheid en niets anders.

Nathalie sloot haar ogen en keek hem even aan. Ze glimlachtte zacht. "Ik ook van jou" zei ze stil en sloot haar ogen weer. Ze dacht even niet meer aan wat er allemaal gebeurd was. Ze was hier, bij haar droomjongen. De jongen waar ze naar had moeten luisteren, de jongen waar ze van hield. Ze glimlachtte en keek weer naar Matt. Ze trok hem iets naar haar toe en gaf hem een lange kus op de lippen. Ze sloot haar ogen en zoende verder. Ze stopte na een tijdje en keek hem aan. "Ik denk opeens aan iets. Ik weet een manier hoe ik DK uit mijn hoofd kan zetten" zei ze zacht en keek hem aan. "Ons eigen gezinnetje stichten" zei ze zacht en ze hoopte dat hij snapte wat ze bedoelde. Ze wist zeker dat het werktte..

Matt keek haar even aan en sloot zijn ogen gedurende de kus. Na een tijd stopte het en hoorde hij wat ze zei. Even viel zijn mond open en streek hij door zijn haar. 'Een gezin? Voor mij is het goed, maar ik bedoel we zijn zelf nog maar minderjarig enzo.' Zei hij even. Maar wat als het de enigste weg was. Matt dacht er even over na en streek zacht langs zijn kin. 'Oke, maar weet waar je aan begint.' Zei hij zacht tegen haar en glimlachte even.