I'm missing you..

Het blonde meisje liep door de haven. Haar blauwe ogen keken naar het heldere water. Er stonden niet veel boten meer. De meesten waren gaan varen. Lila dacht even aan haar moeder. Ze had vele verhalen gehoord. Hier was ook veel gebeurd. Ze was verliefd geworden toen ze hier met haar vader was. En ook was hij ontvoert geweest en was ze hem hier komen redden. Het verleden zat haar dwars. Ze miste de tijd met haar ouders. Ze miste vooral haar moeder, de meetings en de rijlessen. Ze had leren driften van haar ouders. Ze zuchtte diep en zette haar op een brug die over het water liep. Ze zette haar neer en keek naar het water. Ze was veranderd in de tijden. Ze was geen zwakke meid. Ze was niet snel bang. Ze keek even rond en staarde weer naar het water. Ze miste de oude tijden. Alles in haar leven was nu anders en ze was vaak.. Eenzaam en alleen.

[&Thomas]

Thomas parkeerde zijn wagen vlakbij de haven, hij was onderweg bijna verongelukt omdat er een halve gare was die plotseling remde om niets, maar hij wist uit te wijken en was zonder verdere obstakels verder gereden.. Er waren onderweg genoeg stoplichten op rood gesprongen, maar als hij zag dat er geen overig verkeer was, had hij dat genegeerd en was verder gereden richting de plek waar hij nu was.. Hij zette de motor af, bleef voor een moment zitten en keek voor zich uit, wat hij in deze auto allemaal al niet had meegemaakt, leuke dingen, maar ook gevaarlijke dingen... Hij stapte uit en rekte zich uit.. Hij keek om zich heen.. Daar liep een blond meisje, die hij ook zou herkennen als hier miljoenen blonde meisjes zouden lopen.. Lila! Hij liep rustig op haar af... Een neutrale blik op zijn gezicht, een klein moment was er een glimlach op te zien, maar die was snel weer verdwenen, hij was niet zo vrolijk de laatste tijd, zat niet zo lekker in zijn fel, problemen met geld, vrienden, en ook in zijn familie was het de laatste tijd niet zo lekker, ruzie met zijn ouders omdat hij wat geld wou hebben... Hij keek weer naar Lila.. 'Hey..' Zei hij zachtjes terwijl hij naast haar ging lopen, hij had dr al een tijdje niet gezien, en was toch wel blij haar weer te zien.. 'Hoe is het?' Vroeg hij zachtjes terwijl hij naar haar keek.. Hij had haar niet heel erg gemist, maar was wel blij haar we er te zien..

-inspiloosz-

Lila staarde naar het water en zuchtte. "Mam.. Ik mis je" zei ze zacht en keek naar de blauwe hemel. Ze veegde de tranen weg en hoorde iets. Ze keek op en herkende de jongen. Een glimlach sierde haar lippen. "Heey" zei ze lief tegen de jongen. Ze bekeek hem even. Nee, niet veel veranderd. Ze hoorde de vraag en knikte even. "Het gaat, met jou?" vroeg ze rustig en zag zijn blik. Hij had normaal een andere blik. Hij leek diep vanbinnen triest. Ze zuchtte even en keek kort naar het water. Ze wreef even over haar pijnlijke schouder en keek weer naar Thomas. Ze wist niet meer hoe lang geleden het was. Een paar jaren? Of nog maar een paar maanden? Ze wist het niet. Tellen deed ze ook niet. Lila had teveel meegemaakt om dit te herinneren. De tijd dat ze vaker bij haar vrienden rondhing.

Thomas keek naar Lila, knap, lief.. Wat kon hij zich nog meer wensen? Hij keek even naar het water... 'Is er iets dat ik moet weten?' Vroeg hij rustig.. Hij keek in haar richting.. 'Met mij gaat het niet veel beter als met jou denk ik...' Zei hij.. Hij keek haar weer even aan, hij had haar al een te lange tijd niet gezien, maanden niet, als hij het zich goed kon herinneren, hoeveel maanden wist hij niet precies, er was teveel gebeurd.. Maar het was in ieder geval veel te lang als het aan hem lag... Hij staarde even naar de grond en keek toen om naar zijn auto.. Waarom hij dat deed wist hij niet, het gebeurde gewoon.. Even zonk hij in gedachte weg, terug naar zijn ouders die natuurlijk precies wouden weten waarom hij het geld wou hebben, wat hij er mee ging doen, of hij gek was geworden dat hij zoveel geld wou hebben, maar wat wou een rijkeluiskind nog meer? Toen hij had gezegd dat hij het later allemaal wel uit zou leggen waren ze kwaad geworden en dachten dat hij aan de drugs zat, wat absoluut niet zo was, en ook nooit zou doen.. Hij dronk af en toe een biertje, maar niet teveel, meestal moest hij nog rijden.. Hij keek weer naar Lila.. 'Je bent mooi..' Zei hij zachtjes, hij kon het niet laten om dat te zeggen, het was gewoon zo.. Even vertraagde zijn pas omdat hij dacht dat hij iets vergeten was, maar hij zette een stap extra om weer naast Lila te komen, even raakte hij haar hand aan.. Waar zou zij op dit moment zitten met dr gedachten? Vroeg hij zich af...

Lila keek hem even aan en glimlachte zacht. Ze keek hem aan met haar blauwe ogen, zo helder als de lucht. Ze schudde haar hoofd even en keek naar het water. Ze richtte haar blik even naar een boot die voorbij vaarde. Ze hoorde de vraag en keek op. Ze haalde even haar schouders op maar voelde de steek in de pijnlijke schouder. Ze snoof en keek hem aan. "Nou euhm.." begon ze zachtjes. "Mijn moeder is.. Verongelukt. Dat is alles" zei ze zacht en keek hem even aan. Haar blik even triest. De trieste blik verdween en ze keek even naar het water, opnieuw. Ze ontspande haar even en glimlachte zwak. Ze was er best goed overheen. Ze kon er snel aan wennen dat haar moeder er niet meer was. Lila hoorde opeens de woorden. Mooi. Je bent mooi. Lila zweeg en keek achterom naar Thomas. Haar wangen kleurden lichtjes rood. "Dankje" zei ze zacht. Wat kon ze anders zeggen? Ze wist het niet goed. Ze had niet zoveel gevoelens voor hem. Kwetsen wilde ze ook niet doen. Hij betekende veel voor haar, maar als vriend. Ze schrok toen ze zijn hand de hare voelde aanraken. Ze zweeg en keek omhoog, naar hem.

Thomas keek naar Lila toen ze de woorden uit sprak... Even was hij met stomheid geslagen... 'Wat erg voor je...' Zei hij zachtjes hij probeerde er andere woorden voor te vinden, maar kon deze niet vinden, wat moest je anders zeggen als dat? Iets wat meer troostte? Was dat er? 'Als er iets is wat ik voor je kan doen...' Zei hij wat luider... Ze wist nu in ieder geval dat ze altijd bij hem terecht kon... Hij keek om zich heen.. Hij was hier niet zo vaak, en de laatste keer dat hij hier was, was het toen hij ruzie had met degene waarvan hij nog steeds niet wist wie hij was, hij had in ieder geval zijn auto gesloopt en had getracht door te rijden, maar daar was Thomas te snel voor geweest.. En hier was het tot een klein gevecht uitgedraaid maar toen was er een agent geweest die er tussen kwam en hen had gewaarschuwd, waar ze nog mee weggekomen waren... Hij keek naar Lila.. Hij kon zien dat het verlies van haar moeder niet alles was wat haar dwars zat, maar hij besloot niet door te vragen.. Hij keek haar recht in de ogen aan toen ze op keek na de lichte aanraking aan haar hand... Dat was waarschijnlijk een foute zet... Hij keek de andere kant op.. En hield zijn mond, dat was het beste wat hij nu kon doen...

Het meisje zweeg en staarde voor haar uit. Ze voelde haar niet zo lekker. Ze was nog steeds wat duizelig door de wonde op haar arm en schouder. Stomme race ook. Ze was wel gewonnen, met de wonden. Iedereen was trots dat ze toch doorgereden had. Hoe zou haar moeder gereageerd hebben? Zou ze ook trots geweest zijn? Lila schudde de gedachte weg en keek even naar Thomas. Ze luisterde naar de woorden en glimlachte zacht. Ze knikte naar hem. "Dankje" zei ze zacht en keek even in zijn ogen. Ze zuchtte en keek even naar het water. Ze miste alles nog steeds vreselijk. Lila stond na een tijd op en keek naar Thomas.

[Inspiloos --']

Thomas keek naar het water.. Er was bijna geen wind, dus het water kreeg een spiegel effect, als je er in zou kijken, zou je jezelf afgebeeld krijgen, daar zat hij op dit moment niet op te wachten, hij keek weer naar Lila... Wist niet wat hij moest zeggen, hij vond haar leuk, maar ook dat kon hij haar moeilijk vertellen, ze had al iemand... Tenminste, de laatste keer dat hij haar gesproken had... Hij wendde zijn blik weer naar het water, hij had het gevoel dat zijn hele familie een hekel aan hem had, alleen om het feit dat hij geld wou lenen en niet wou vertellen waarom, het was eigenlijk alleen om een nieuwe auto te kopen en onderdelen daar voor, maar dat vond zijn familie geld verspilling, je kon ook met het openbaar vervoer, en als hij wou, kon hij een limousine met chauffeur krijgen, alsof dat geen geld verspilling was, hij kon net zo goed zelf rijden, een stuk goedkoper... Hij keek weer naar Lila... 'Waar staat je auto?' Vroeg hij rustig, hij was van plan te vragen of ze mee wou gaan wat eten en als haar auto ver van hier stond was dat misschien niet zo'n probleem, dan zou hij haar kunnen rijden, anders moesten ze met 2 auto's

- hier ook :S + laatste post vandaag -

Lila staarde nog steeds naar het water. Geen idee wat ze moest zeggen. Ze keek hem even aan en glimlachte zacht. Ze stak haar handen in haar zakken en zweeg. Ze wist nog steeds niets. Ze hoorde de vraag en keek in zijn ogen. "Ik ben te voet gekomen" zei ze kalm en dacht even aan de dingen die gebeurt waren. Ze slikte even bij die gedachte en keek even rond. Ze keek weer naar Thomas en zweeg. Ze vond het nog steeds leuk dat ze hem weer zag. Het was een tijd geleden en ze miste hem wel. Ze was dus erg blij hem weer te zien. Hij ook om haar te zien, dat merkte ze.

Thomas schopte een klein steentje voor zijn voeten vandaan... Hoorde het antwoord van Lila, ze was niet met de auto gekomen... Hij keek haar even met een glimlach aan... 'Heb je zin om ergens wat te gaan eten?' Vroeg hij.. Hij keek even naar de parkeerplaats een eindje verderop zijn wagen stond er nog steeds.. Hij keek met een afwachtende blik naar Lila.. Hier blijven had ook niet veel zin, en hij had best honger dus kon wel wat eten gebruiken, hij hoopte alleen dat Lila er ook zo over dacht, elke keer dat hij bij haar was begon hij haar weer leuker te vinden dan eerst. Ook nu weer, maar hij wist niet of ze nou nog een vriend had of niet. Als hij dat eenmaal wist kon hij zijn gevoelens voor haar makkelijk laten merken, het misschien zelfs zeggen, maar je voelde je een idioot als een meisje vertelde dat ze al bezet was. Thomas voelde even in zijn achterzak of hij zijn portemonnee wel mee had genomen, gelukkig was dit wel het geval, anders voelde je je helemaal een idioot, als je ook nog eens niet kon betalen...

Lila keek hem rustig aan en stak haar handen in haar zakken. Ze keek even rond en dan naar hem. Ze hoorde de vraag en glimlachte zacht. "Nou euhm.. Is goed" zei ze dan. Veel honger had ze niet en eten deed ze niet vaak. Maar deze keer zou ze niet afslaan. Het was een goede vriend en ze hadden elkaar al lang niet meer gezien. En afleiding kon ze nu zeker gebruiken na alles dat gebeurd was. Ze keek even naar het water en dan weer rustig naar hem. Ze wachtte op wat hij nu zou zeggen of doen. Ze wist zeker dat ze naar zijn auto zouden gaan maar ze wachtte op hem.

[Flut --']

Thomas glimlachte en stond op, keek naar Lila, en daarna naar de plek waar zijn auto stond.. Hij zag daar enkele mensen lopen, maar die waren snel weer weg.. Hij keek weer naar Lila.. 'Mijn auto staat iets verderop,' Zei hij terwijl hij naar de Porshe keek, de auto had hij al sinds hij reed, zijn vader had deze voor hem gekocht, hij had alleen zelf geld in moeten zamelen voor de tuning van de wagen.. Maar dat maakte hem niet zoveel uit, hij had geld geleend van zijn vader, die dacht dat hij dat geld aan goede doelen uit zou geven, en aan zijn huis, maar het ging allemaal uit naar zijn wagen.. Thomas zette een paar stappen in de richting van de auto maar wachtte tot Lila zijn voorbeeld zou volgen... Hij keek even naar het water, er was een boot net aangekomen en ze waren bezig de boot aan te leggen, wat ze voor de rest deden kon hij niet zien, en boeide hem ook niet echt.. Hij was meer bezig met waar hij naar toe zou gaan straks, zoveel restaurants hier... Hij had er eentje in gedachte en wachtte gespannen tot Lila met hem mee ging...

- hier ook -