Even alleen

Het blonde meisje scheurde door de straten. Ze was helemaal alleen deze keer. Er was een andere disco waar al haar vrienden en verdere bekenden heen waren. Ze wilde even alleen zijn nu. Ze parkeerde haar auto en stapte uit. Ze keek even rond en bleef nog buiten staan om een frisse neus te houden. Ze had niet zoveel last van haar arm meer, gelukkig. Ze liep naar de disco en liep naar binnen. Ze keek rond en zuchtte. Ze wilde nu even alles gaan vergeten. Ze keek rond en begon te dansen. Een jongen begon tegen haar aan te dansen en Lila schrok even. Ze zweeg en danstte gewoon verder. Ze staarde even naar de grond en voelde opeens een hand. Op de verkeerde plaats. Lila draaide haar om en sloeg met haar vuist op zijn gezicht. Ze schoot achteruit en keek hem aan. "Blijf met je vuile poten van me af" siste ze naar hem en liep naar de bar. Ze leunde ertegenaan en zuchtte.

[&Sairon]

Terwijl hij in de disco was met vrienden, zag hij een meisje voorbij komen. Ze leek sprekend op de foto die zijn vader hem had laten zien. Had hij haar dan eindelijk gevonden? Hij pakte zijn mobiel en zocht de foto, hij vergeleek hem met het meisje. Ja, een ding was zeker, dat was die Lila. Hij smste zijn vader. Hee pap, ik heb die Lila gevonden in de disco, ik zal me best doen. Hij verzond het vlug waarna hij zijn vrienden vertelde dat hij even weg was waarna hij richting het meisje liep. Hij zag een jongen met een bloedneus woedend op haar aflopen. Hij trapte hem achterover tegen een tafel met glazen aan waarna hij het meisje weer achterna liep. Het zou zijn taak worden haar veel pijn te laten lijden. En niet zo'n beetje ook niet. Hij greens en tikte haar op haar schouder. 'Heey' Zei hij vriendelijk en keek haar aan. Eerst moest hij haar zien te verleiden, dan zou hij pas met het echte werk beginnen. Hij dacht aan wat haar vader hem had vertelt. Ze zal zich niet goed voelen aangezien in haar moeder heb vermoord, maar gelukkig weet ze niet dat jij mijn zoon bent, dus jij kan haar voor mij vanalles aandoen zonder dat ze het door zal hebben van ons. Hij wachtte nog steeds op antwoord van Lila.

Lila staarde naar de grond en zuchtte diep. Ze beet nerveus op haar lip en voelde even pijn aan haar schouder. Ze keek rond en schrok toen ze de jongen in haar richting zag komen. Een bloedneus. Zacht vloekte ze en balde haar vuisten. Ze keek hem dreigend aan en zag dat een jongen hem een trap gaf. Ze zweeg en keek rond. Ze staarde naar de dansvloer en voelde iets op haar schouder. Ze schrok en keek op. Het was de jongen die haar een beetje geholpen had. Of beschermt? Ze wist niet hoe ze het moest noemen. Ze zweeg en knikte maar naar hem. "Hoi" zei ze zacht en richtte haar blauwe ogen op hem. Ze wist niet goed wat te zeggen. Ze keek even rond en dan weer naar hem. Wie was hij? Waarom hielp hij haar?

Hij glimlachte naar haar. Hij keek met zijn donkerbruine ogen in haar blauwe ogen. Ze zag er zo onzeker uit. Dat maakte het voor hem erg makkelijk om haar voor zich te winnen. Hij hoorde haar zacht hoi zeggen. Wat niet erg opviel door de harde muziek. Maar omdat hij erop lette had hij het wel gehoord. 'Je ziet er niet zo vrolijk uit.. Is er iets?' Vroeg hij aan haar en legde begripvol zijn hand op haar niet-gewonde schouder. Hij zorgde dat het erg gemeend overkwam en zijn ogen stonden meelevend. Hoe beter het begin zou verlopen, hoe beter het straks zou gaan. Dacht hij.

Lila zweeg en keek hem aan. Zijn bruine ogen keken in de hare. Ze slikte en beet nerveus op haar lip. Ze keek even langs hem heen en zag de vrienden van de jongen. Ze zuchtte en hoorde de vraag opeens. Ze keek hem weer aan en schudde haar hoofd. "Er is niets.." zei ze zacht maar luid genoeg om het te horen. Ze voelde zijn hand op haar schouder en schrok even. Ze zweeg en keek naar de groep. Ze voelde haar niet zo veilig op dit moment. "Ik ga euhm.. Een frisse neus halen" zei ze snel en liep langs hem. Ze voelde zijn hand van haar schouder afgaan en zuchtte. Ze liep snel voorbij de andere jongen met zijn vrienden. Ze zag zijn woedende blik dreigend op haar gericht. Lila liep door en liep meteen naar buiten. Ze liep verder en ging tegen een muur staan. Haar blauwe ogen gleden over de omgeving en opeens hoorde ze iets. Wie was daar?

Hij zag haar nerveus op haar lip bijten waarna ze hem vertelde dat er niks was. Yeah right.. Dacht hij. Hij geloofde haar niet aangezien hij wist wat er met haar aan de hand was. En hij wist meer over haar doordat de vrienden van zijn vader DK haar ook in de gaten hielden. Hij zag haar langs hem af kijken en zag die jongen staan met een bloedneus en scherven van het glas op zich. Hij grinnikte. Hij draaide zijn hoofd weer terug naar Lila toen ze weer begon te praten. Hij merkte aan haar dat ze niet op haar gemak was. Ze liep weg waardoor zijn hand van haar schouder afgleed. Hij zag de woedende en dreigende blik van hem op Lila gericht. Hij ging er hard opaf, pakte zijn pistool dat verborgen zat in zijn joggingbroek en schoot hem door zijn buik heen. Gelukkig was Lila al de disco uit. Hij stopte zijn pistool weer weg en liep achter Lila aan naar buiten. Hij ging naast haar staan. 'Van die jongen zal je geen last meer hebben, en als je last van iemand anders hebt, roep me maar' Zei hij. Hij wilde ervoor zorgen dat ze zich bij hem beschermt voelde. Hij zou haar ook echt beschermen. Hij wilde haar tenslotte zelf pijndoen en niet dat iemand anders dat voor hem deed.

Lila staarde naar de auto's die geparkeerd stonden. Ze keek even naar haar eigen auto. Hij zag er niet goed uit. Na die laatste botsing was er een grote deuk in. En het bleef geld kosten om hem de hele tijd te laten maken. Ze moest maar eens naar een nieuwe gaan kijken. Ooit. Nu kon hij nog even mee. Deze deuk kon ze makkelijk zelf maken. Lila keek op en merkte de jongen weer op. Ze hoorde de woorden van hem en zweeg. Ze hoorde daarna wat hij verder zei en knikte even. "Als jij het zegt" zei ze dan rustig en keek even in zijn bruine ogen. Hij was wel stoer. En niet mis. Ze schudde haar hoofd even en keek naar de grond. Ze wist niet zo goed wat ze moest doen of zeggen. Ze was niet echt iemand die vaak praatte ofzo. Ze was zoals haar moeder. Ze schudde snel de gedachte van haar moeder weg en keek weer naar de jongen. "Ik ben trouwens Lila" zei ze dan zachter en keek hem aan.

Hij zag de auto waar Lila naar had gestaard voordat ze hem op had gemerkt. Het was een mooie auto maar had een enorme deuk. Hij vroeg zich af of het de auto van haar was. Hij had haar zachtjes zien knikken. Hij keek in haar ogen. Ergens was ze wel leuk.. Maar hij had zijn doel, en ze zou haar verdiende loon krijgen. Ze vertelde hem dat ze Lila heette. Vertel me eens iets wat ik nog niet weet.. Dacht hij nochalant. Hij liet niet merken van wat hij dacht. 'Ik ben Sairon' Zei hij en keek haar aan. 'Is dat jouw auto?' Vroeg hij en knikte naar de auto met de deuk. Hij was iets van plan, iets wat het proces misschien wat zou versnellen. Ondertussen legde hij zijn arm zacht om haar middel. Hij wist van haar schouder omdat een vriend van zijn vader in die race meereed en de schade bij haar had veroorzaakt. Aan wat hij ervan had gehoord was het bijna zeker dat die auto van haar was.

Lila keek rond en zweeg nog steeds. Ze wist echt amper iets te zeggen. Ze keek naar de grond en keek op. Ze knikte even naar hem. Hij heette dus Sairon. Leuke naam die ze nog niet gehoord had. Ze antwoordde er niet echt op en zuchtte even. Ze hoorde opeens de vraag en keek naar de auto. Ze knikte even. "Ja, dat is de mijne" zei ze kalm. Had hij die deuk opgemerkt? Ze staarde naar de blauwe auto en schrok. Ze voelde zijn arm rond haar middel. Zacht, maar ze voelde het. Lila begon te blozen en keek hem aan. Wat moest ze nu doen? Wegduwen? Zijn arm van haar afhalen? Ze snapte niet waarom hij het deed. Lila slikte even onzeker en keek snel naar de grond.

Hij bekeek haar. Hij merkte wel dat het niet zo'n typ was die je de oren van je kop kletste. Toen ze zijn vraag had gehoord knikte ze en vertelde ze dat het inderdaad haar auto was. Het was ook wel een kans van 1 op de miljoen dat die auto niet van haar was. 'Ik heb nog wel wat beters voor je' Zei hij en wees naar zijn eigen auto. Hij had er hier twee staan. Zijn auto's stonden eigenlijk versprijd over de stad. De auto waar hij naar gewezen had was splinternieuw, erg mooi en was erg duur geweest. Maar dat geld zou hij wel terug krijgen van zijn vader als die de reden hoorde. Hij duwde de sleutels zacht in haar handen en glimlachte.

Lila zweeg even en hoorde zijn woorden. Ze keek op en zag de auto staan. Hij was prachtig en gloednieuw. Ze voelde opeens de sleutels in haar handen en schrok. "Euh.. Dit kan ik niet aannemen" zei ze stotterend en zweeg. Ze stapte achteruit en voelde opnieuw zijn hand van haar afglijden. Ze keek naar de sleutels en dan naar hem. "Ik hoef geen nieuwe auto, echt niet" zei ze zacht en stak haar hand uit. Ze liet de sleutels erin liggen en keek hem aan. Ze wilde geen auto krijgen van iemand. Ze kende hem amper. Lila slikte even en keek hem aan. Hopend dat hij de sleutels terug zou nemen.

Hij merkte dat ze schrok toen ze de sleutels in haar hand voelde. Hij had haar reactie wel verwacht. Maar hij wilde gewoon dat ze een betere auto had. Hij wilde niet dat zijn vrienden dachten dat hij een vriendin had met zo'n auto. Nee, hij had liever een vriendin die een nieuwe auto had. Ze vertelde zacht dat ze geen nieuwe auto hoefde en ze stak haar hand uit met de sleutels erin. Hij wist wel wat ze ermee bedoelde. Ze wilde dat hij ze terug pakte. 'Als je hem niet wil geefhem maar aan iemand anders' Zei hij in de hoop dat ze hem nu wel aan zou nemen. Hij pakte de sleutels in iedergaval niet terug. Wanneer ze hem echt weg zou geven, kreeg hij met toch wel weer terug. Dus hij had niets te vrezen.

Lila zweeg en zag dat hij de sleutels terug nam. Ze hoorde de woorden. Wilde hij echt dat ze het aannam? Nee, dat wilde ze niet doen. Dan had hij pech. Lila snoof even en zweeg. "Doe maar" zei ze opeens. Het interesseerde haar niet wat hij deed of probeerde. Hij kon haar niet dwingen om ermee te gaan rijden. Ze zweeg even en keek op toen ze geroep hoorde. Ze zag een groepje jongens en zweeg. Ze leken Sairon te kennen of leek dat zo? Lila zweeg en ging weer dichter tegen de muur staan maar iets verder van hem. Ze voelde haar zo onzeker bij hem. Ze wist niet wat ze moest zeggen of doen op dit moment. Ze zweeg nog steeds en staarde naar de grond.

Hij zuchte. 'Nja, als je liever met dat kapotte ding wilt blijven rijden in plaats van een snelle opgevoerde nieuwe auto' Zei hij nochalant. Hij keek op toen hij geroep hoorde. Lila had het ook gehoord. Hij kende ze wel. Het waren vrienden van hem. 'Ik ben even naar mn auto zij hij en gaf haar een verlegen kusje op haar wang waarna hij aanliep en zijn mobiel pakte. Toen hij zeker wist dat hij ver genoeg bij haar vandaan was en uit haar zich was, belde hij een van de jongen uit het groepje op. 'Eej ik heb jullie hulp nodig, dat meidje waar ik net bijstond he, doe daar even mee wat je altijd bij zulke meiden doet, bedreigen vooral, wanneer ik terug kom, doe maar alsof we ruzie hebben en dan gewoon vechten met mij, maar zorg wel dat ik win. Wanneer dit slaagt krijg je 2.000 euro van me' Zei hij en hing op. Hij keek onopmerkbaar om het hoekje en ze alledrie al op haar aflopen. Hij greens vals en wachtte rustig af.

Lila zuchtte en hoorde de woorden. "Ik rij liever met een eigen auto" zei ze zacht en keek hem aan. Ze had geen zin in ruzie om een stomme auto. Lila zuchtte en schrok. Ze hoorde de woorden en voelde de kus op haar wang. Ze begon meteen te blozen en beet op haar lip. Fijn. Ze keek even rond en zag opeens drie jongens op haar afkomen. Lila slikte. Wie waren dat? Ze bleef tegen de muur aanstaan en keek naar de jongens. Ze hadden het duidelijk op haar gemunt. Lila wist niet wat ze moest doen. Waar was Sairon? Lila schudde haar hoofd. Je moet het zelf doen Lila. Een bekende stem in haar hoofd. Alsof haar moeder het zei. Lila snoof en keek naar de jongens.

Hij bleef het in de gaten houden. Ze waren bijna bij haar. Hij zag ze naderen en hij had dezelfde valse grijns op zijn gezicht als zijn drie vrienden. Hij zag dat ze haar een soort van insloten. De jongen die hij aan de lijn had gehad, ging voor haar staan. De andere twee gingen naast haar staan aan bijde kanten. Hij zag dat hij dingen tegen haar zei, maar hij stond te ver weg om het te kunnen horen. Hij zag dat hij een bitch-klap verkocht en de andere 2 haar bijde armen tegen de muur aandrukte zodat ze hem niet terug kon slaan. Hij voelde de adrenaline door zijn aderen stromen en greens vals. Hij zou nog even wachten.

Lila snoof en keek de jongens aan. Ze balde haar vuisten en luisterde naar de woorden. Ze negeerde de woorden die de jongen uitsprak en voelde de klap in haar gezicht. Ze spuwde op zijn schoen en keek hem dreigend aan. Ze voelde de twee aan haar beide armen. Ze voelde de druk aan haar slechte schouder en kneep haar ogen dicht. Ze voelde dat er iets niet goed was. Ze voelde bloed onder haar trui. Ze trok tegen maar het deed teveel pijn. Ze had geluisterd naar de woorden in haar hoofd. Ze wist niet dat dit nep was. Pech. Ze snoof en spuwde ook in zijn gezicht waarna ze met haar knie een harde trap gaf. "Laat me los" siste ze woest en keek hem woedend aan.

Hij keek nog steeds toe en zag dat ze op de schoen van de jongen spuwde, hij schoot zacht in de lach. Hij vond het gewoon echt een lollige actie van haar. Die jongen zelf dacht dat zo te zien ook en schoot ook in de lach. Maar toen ze in het gezicht spuwde, zag hij hem steeds bozer en bozer worden. Hij wachtte nog steeds tot hij juiste moment. Hij zou pas ingrijpen als het echt uit de hand zou lopen. Hij zag zag dat ze hem een harde trap gaf met haar knie. Foute actie.. Dacht hij en beet op zijn onderlip. De houding van de jongen veranderde en zijn gezicht veranderde mee. Nog even.. Dacht hij. Hij wist hoe hij was. Maar hij had niet verwacht dat Lila zo terug zou doen. De jongen beukte hard in haar lever. Dat trucje kende hijzelf ook. Gelukkig deed de jongen het niet te hard zodat het alleen erg veel pijn zou doen en ze er niet dood aan zou gaan. Hij zag dat hij nog een trap tegen haar enkels gaf zodat ze daar niet meer mee zou trappen.

Lila keek hem strak aan. Haar blauwe ogen keken in de zijne. Ze voelde de stomp in haar lever en zakte in. Ze keek naar de grond en kneep pijnlijk haar ogen dicht. Ze snakte even naar adem en probeerde haar armen los te trekken. Het deed veel pijn. Ze wilde naar haar buik grijpen maar ze hadden haar te stevig vast. Lila beet op haar lip en proefde bloed in haar mond. Ze trilde even en voelde de trap tegen haar enkels. Ze snoof en gaf opeens een kopstoot. Ze voelde haar zelf wat duizelig worden maar het kon haar niets schelen. Ze wilde dat Sairon kwam of dat ze haar loslieten. De pijn schoot door haar lichaam en ze voelde haar niet goed.

Hij zag dat ze in elkaar zakte maar omhoog werd gehouden door de andere twee jongens. Hij zag dat ze nog een kopstoot gaf, maar hij wist zelf ook wel dat de jongen daar niks om zou geven. Net op hem moment dat de jongen had nog een klap wilde geven, besloot hij in te grijpen. Aangezien hij haar zelf nog eens pijn wilde doen en dit anders haar dood nog zou worden. 'Eeej!' Riep hij hard en het weergalmde over het terrein. De jongen werd afgeleid waardoor de kracht van de klap die hij haar gaf eraf was. Hij sprinte erheen en trapte de jongen neer. Althans, zo leek het perfect. De trap was veel slapper dan dat het leek. De twee die Lila vasthielden, lieten los omdat ze dachten dat het echt was. Blijkbaar had zn vriend niks tegen de twee andere gezegt.. Of ze konden heel goed acteren. Toen ze hem echt hard trapte, wist hij dat ze niet aan het acteren waren. Er zat niks anders op dan een echt gevecht starten. Hij stomte de ene hard in zijn lever waardoor die naar voren boog. Hij gaf hem een knietje tegen zijn hoofd dat zo hard ging dat ie bewusteloos werd. De andere jongen sloeg hem tegen zijn slaap. Gelukkig zat er niet erg veel kracht bij, maar zijn coördinatie raakte van slag. Hij wist zich overeinde te houden doormiddel van de muur. Hij zag dat die jongen weer naar Lila ging, hij moest nu toeslaan.. Hij stapte eropaf en verkocht hem een 10x zo harde klap tegen zijn slaap dat die wel op de grond belandde. Hij was nog steeds draaïerig in zijn hoofd maar hij wist dat hij er nu voor haar moest zijn, anders was dit alles voor niets geweest. Hij keek naar Lila. 'Gaat het een beetje..?' Vroeg hij op een bezorgde toon. De sterretjes trokken langzaamaan weg.

Lila voelde de laatste klap maar hij was zwak. Ze keek op en zag dat het Sairon was. Eindelijk.. De jongen lag op de grond en de anderen lieten haar los. Lila schoot opzij, verder weg van hun. Ze spuwde bloed op de grond en trilde hevig. Ze voelde haar duizelig worden. De wonde in haar schouder prikte hevig en ze verloor weer bloed. Lila zakte door haar knieën en kneep haar ogen dicht. Ze legde haar handen op haar buik. Ze trilde van de pijn en snakte even naar adem. Ze keek wazig op toen ze de stem hoorde en schudde haar hoofd. "Zie ik eruit alsof ik me goed voel?" zei ze zwak en keek hem aan. Ze hoestte even en probeerde overeind te krabbelen.

Hij zakte bij haar op de grond en keek naar haar. Ze had veel bloed verloren. Misschien had hij iets eerder in moeten grijpen.. Dacht hij bij zichzelf. Hij zag haar schouder hevig bloedden. Voor een kort moment had hij medelijde met haar. Maar toen hij de verhalen die hij over haar had gehoord weer naar boven haalde, verdween het direct. Het duurde niet erg lang voordat hij weer goed gecoördineerd was en hij besloot haar mee naar zijn huis te nemen. Het zou vannacht gaan vriezen. 'Kom.. Dan breng ik je naar mijn huis en verbind ik je arm..' Zei hij zacht en stond op. Hij hielp haar overeind en ondersteunde haar.

Lila kneep haar ogen pijnlijk dicht en slikte. Ze keek omhoog naar Sairon die bij haar neerzakte. Ze beet op haar lip om de pijn te verzachten. Ze hoorde de woorden en knikte zwak. Protesteren of koppig doen werkte nu niet echt. Ze voelde hoe hij haar ondersteunde en stond samen met zijn hulp recht. Ze zakte even in maar hield haar aan hem vast. Ze greep naar haar schouder en slikte. Ze keek hem aan en glimlachte zwak. "Dankje" zei ze zacht en bloosde licht. Hij was echt super lief. Hij steunde en beschermde haar. Dat vond ze leuk. Ze keek even naar de auto van hem. Het was niet ver stappen dus met zijn hulp lukte het wel. Ze kneep kort haar ogen dicht bij een steek in haar schouder maar liep door.

Hij hield expres bij haar middel vast en niet bij haar schouder zodat hij haar nu geen pijn zou doen. Hij was ergens best wel verbaast toen ze dankje tegen hem zei. Ze moest eens weten.. Dacht hij vals in zijn hoofd. Hij liep naar zijn auto met haar ondersteunend. De auto die hij aan haar had willen geven maar ze niet wilde. Hij opende de deur voor haar en zorgde dat ze met zijn steun kon gaan zitten. Toen ze zat deed hij de deur dicht en stapte zelf ook in. Hij stopte de sleutels in het contact en startte de auto. Hij reed de auto achteruit en reed naar de weg. Hij reed niet al te hard aangezien hij er nu geen ongeluk bij wilde. Hij reed regelrecht door naar huis.