Gewoon even chillen toch?

Matt was ditmaal met zijn motor. Hij was helemaal in het zwart gekleed met een zwarte helm. Tuurlijk had hij een pak aan, gewoon voor de veiligheid. Hij reed over het plein en deed een stoppie voor een bank. Er waren veel jongens die er stonden met hun wagens en hun motoren. Hij zelf hield zich ditmaal wat afzijdig. Matt zette zijn helm af en deed die onder zijn arm en wachte even af. De jongen stapte van zijn motor af en keek even naar de andere, kort knikte hij naar hen en grijnsde eventjes. Ditmaal was Nathalie of Dk er niet, alleen Han en een paar andere gasten die bij hen hoorde. Han kwam naar hem toe en Mat knikte kort en lichte hem in over de laatste meeting wat er gebeurd was.

Een luid gebrul klonk over het stadsplein. Een roze Honda S2000 kwam aangescheurt. Het meisje liet de auto driften en stopte bij de rest. Ze was gestopt, net niet tegen een andere auto. Dat kon ze goed en dat liet ze vaak zien. Een blond meisje stapte uit en ze liet haar muziek hard staan. Ze liep naar het groepje en knikte naar ze. Eentje kende haar al en deze stelde haar voor aan de rest. "Jongens, dit is Kira" zei hij kalm en Kira knikte. "Aangenaam" zei ze kalm en ze ging op haar auto zitten. Ze was nieuw en ze kende nog maar 1 iemand maar snel zou ze wel wat meerdere mensen kennen.

Matt keek gelijk op toen hij een onbekend gebrom hoorde. Kort frontste hij en zag dat er een blond meisje uit de wagen stapte. Kort streek hij door zijn haar en wachte hij even af. De jongen knikte vriendelijk naar haar. Hij liep met zijn helm in zijn hand naar haar toe en glimlachte even. 'Hé, ik ben Matt. Als je iets nodig hebt, kom je maar bij me langs.' Zei hij vriendleijk tegen haar en liep vervolgens weer naar zijn motor en zette zich daarop neer en keek een tijd voor zich uit. Er was dus niets te doen op dit moment, echt saai.

Kira keek op en knikte. "Zal ik doen" zei ze vriendelijk en keek even rond. De jongen die ze al kende ging bij haar zitten. "Lukt het al een beetje? Dat wennen?" vroeg hij kalm en glimlachtte. Kira knikte. "Redelijk, mijn ouders doen wel stom maarja" zei ze en veegde een lok uit haar gezicht. De jongen knikte en gaf haar een kleine duw. "Denk er niet aan" zei hij en grijnsde. Hij stond op en liep naar de rest. Kira zette haar muziek af en haar motor stil. Ze leunde tegen de auto en keek kort naar Matt. Die verveelde zich vast ook wel. Ze stak haar handen in haar zakken en keek naar de auto's.

Matt staarde wat voorzich uit en keek even naar zijn moto. Kort keek hij naar Han die bezig was met overleggen met de rest. Verveeling overheerste er nu wel. Dan was hij liever op de parking gebleven kon hij Dk nog wat uit dagen. Maar ja dat zou Nathalie niet echt tof vinden. De jongen zette zijn helm weer op en starte zijn motor en begon geleidelijk weer te rijden. Opeens trok hij op en reed hij droog tussen alle wagens in.

Kira keek rond en dan naar Matt die wat ging rijden met zijn motor. Ze grinnikte even en keek rond. Ze keek even op haar horloge. Ze werd opeens gebeld en nam maar op. "Ja mam" zei ze en zuchtte. "Nee ik kom niet naar huis. Sorry hoor maar mag ik eens wat doen?! Nee laat maar" zei ze dan kwaad en legde op. Ze zuchtte en ging tegen haar auto aan zitten. Kut ouders ook! De jongen liep naar haar toe en trok haar recht. "Je ouders?" vroeg hij en Kira knikte. "Ze draaien wel bij. Ik en de rest blijven hier wel laat dus blijf ook maar" zei hij en glimlachtte. Kira knikte en ging weer op haar auto zitten. De jongen liep weer naar de rest.

Matt kwam weer aanrijden en stopte naast de wagen van Kira. 'Dus, mag je hier niet zijn van je ouders ofzo?' Vroeg hij droogjes aan haar, hij nam de moeite niet om zijn helm af te zetten, aangezien er zometeen toch een paar jongens met motors kwamen. Kon hij ze eens uitdagen tot een race. Is zien of ze konden winnen. Kort dacht hij aan vroeger zijn eerste auto die hij van Han had gekregen was gemold door DK. Eigenlijk had hij best veel auto's gemold, de trainingswagens bijna allemaal.

Kira keek hem aan en knikte. "Ze vinden me te jong om al zo laat rond te gaan. Ik heb mijn auto van een vriend gekregen, hij wist dat ik kon rijden. Alleen zitten mijn ouders vaak dwars" zei ze en zuchtte even. "Ik denk dat ik wegblijf van thuis, anders mag ik niet meer buiten" zei ze en keek hem aan. Ze zuchtte nog eens en keek even rond. Ze liet haar hand even over de snuit van haar auto glijden. Ze glimlachtte lichtjes en keek weer naar Matt. "Jij hebt vast geen last van ouders" zei ze en grinnikte. Ze was geadopteerd en het was echt stom in een pleeggezin wonen. Wel was ze blij dat ze hier woonde.

Zo was het in het begin ook geweest bij hem, maar nu acceteerde zijn vader het dus. 'Nu niet meer nee, maar geloof me het zal wel betere, ik heb het ook allemaal moeten doorstaan.' Zei hij met een grijns, hij zette zijn helm af en legde die op het stuur van zijn motor en keek even rustig om zich heen. Een luid gebrul van motoren klonk er nu achter hem. Meteen krulde Matt's mondhoeken omhoog.. Een motor zoefde voorbij hem een andere stak zijn hand op naar hem, en andere gaven hem gewoon een boks op zijn schouder. Dit was de bijna voltallige crew van Han. Er ontbraken er nog een viertal maar die zouden nog wel komen.

Kira keek hem aan en grijnsde. "Oh dat denk ik niet. Het gaat al erg lang zo. Pleeggezinnen zijn stom" zei ze en zuchtte. Ze hoorde een motor en keek naar de anderen die erbij kwamen. Haar vriend stelde haar weer voor. Ze knikte naar de rest en keek dan naar Matt. Ze dacht na waar ze zou slapen. Al was het in haar auto of bleef ze de hele nacht wakker. Ze zou zeker niet teruggaan naar haar pleegouders. Ze dacht even aan iets maar richtte haar weer op Matt. Hij zag er wel leuk uit. Ze zou hier wel vaker willen komen want ze waren best aardig tegen haar.

Matt keek haar even aan en haalde zijn schouders op. Kort kwam er en jongen van ongeveer dezelfde leeftijd naar hem toe en die vroeg of hij wou racen. 'Ik ben even weg.' Zei hij tegen haar en knipoogde even. Hij zette zijn helm weer op en keek kort naar de jongen. Matt starte zijn motor en liet zijn motor brullen. De andere deed net hetzelfde en samen reden ze tussen twee bomen in. Meteen gaf een andere gast het startsein en een brullend geluid klonk, samen scheurde ze ervandoor. De andere lag aan kop, maar het kon nog gaan veranderen.

Kira glimlachtte en keek even naar de jongen. Ze knikte naar Matt en bleef rustig zitten. Ze keek toe hoe de twee tegen elkaar raceten. Ze keek ernaar en dacht aan vele dingen. Ze keek even naar haar auto en liep errond. Ze vond een deuk en keek ernaar, niks speciaals dus. Ze liep dan naar de finish en keek van ver hoe de twee tegen elkaar gingen. Ze vond motoren wel gaaf maar auto's was vele beter. Ze keek even naar haar vriend en glimlachtte. Haar vriend was wel blij dat ze er al een beetje bij hoorde. Kira keek weer naar de twee en wachtte af wie er zou winnen.

Met veel gebrom kwam een witte Dodge Charger door de bocht scheuren. Met veel moeite kon hij op de weg blijven na de scherpe bocht. Job corrigeerde zich snel en reed door richting het stadsplein waar hij een meeting zou hebben met zijn oude groepsgenoten. Voor hem reed een taxi met een aantal toeristen, het schoot niet echt op en Job scheurde er voorbij voordat een tegenligger hem nog kon raken. Met een kleine drift zette hij de auto op een parkeerplaats en keek rond, maar er was nog niemand. Op hetzelfde moment ging zijn broekzak trillen en nam hij zijn mobiel op. Na een lang gesprek gooide Job zijn mobiel kapot op de grond. ''Alweer uit de groep gezet'' mompelde hij. Dit was al de zoveelste keer. Hij kon er toch ook niks aan doen dat de politie hem moest hebben.

Een blauwe Mazda kwam naar het stadsplein gescheurt. Een hele cirkel drifte de auto en deze stopte bij de rest. De auto werd stilgelegt en de muziek afgezet. Een bekend meisje stapte uit en gooide de deur hard dicht. Ze was gewond aan haar voorhoofd en had verband aan haar arm. Ze liep naar de rest en knikte even naar Han. "Lang niet gezien" zei ze met een glimlach en gaf hem een boks. Ze liep verder en zag twee motoren racen tegen elkaar. Ze herkende de motor van Matt. Hem moest ze hebben. Het was over DK. Iedereen kende hem natuurlijk. Ze liep weer naar Han. "Han, roep Matt straks even" zei ze en liep weer naar haar auto. Ze zuchtte even en stapte in haar auto, wachtend tot Matt zou komen.

Job keek op van de racende motoren. Hij liep richting het groepje en keek naar de racers. Het zag er goed uit, motorraces waren nooit iets voor hem geweest, dingen op vier wielen...Dat was meer iets voor hem, helemaal met zijn nieuwe Skyline. Net voor hem kwam een jonge vrouw aan met een Mazda. Ze stapte uit en ging na een kort gesprek weer terug naar de auto. Job staarde een beetje naar de race, hij voelde zich hier niet thuis tussen alle vreemde mensen. Bij zijn vorige groep kon hij veel doen en was hij veel aan het rijden, maar nu moest hij weer opnieuw beginnen.

Nathalie zuchtte en stond op. Haar arm deed pijn en je zag een paar schrammen op haar. Ze liep naar Han en ging bij hem zitten. "Matt vermoord hem" zei ze zachtjes en keek hem aan. Ze trilde een beetje en ze had geen idee wat ze nu moest doen. Ze hield van hem maar hij was zo gevaarlijk. Was het expres? Was het expres dat hij zei dat ze haar gordel niet moest aandoen? Reed hij er expres over? Ze wist het niet en ze had echt hulp nodig. De wonden prikten. Ze keek even naar de nieuwe jongen en dan naar Han. Een diepe zucht verliet haar keel.

[Heb even aangepast dat ze na de crash hierheen komt ^^]

DK stond iets verop met zijn auto geparkeerd. Hij gromde kwaad binnensdmonds iets in het japans. Ow wat haatte hij dit. Ze mocht niet bij die han of Matt in de buurt komen, maar nu zat ze bij alle twee. Hij zou ze wat aan doen als ze aan Nathalie zouden komen. Het was zijn speeltje dacht hij kwaadaardig. Het was een kwestie van tijd of ze was helemaal van hem. Bij die gedachte grijnsde hij. Nathalie had hem nog niet opgemerkt en dat was maar goed ook. Hij hield Matt in de gaten. Hij kwam bij DK echt uit zijn neus Nog 1 keer iets verkeerds en Matt zou het niet kunnen na vertellen.

Matt reed steeds sneller om zo toch nog de race te gaan winnen, maar wat hij niet wist was dat het stuur van zijn motor stil stond. Hij was bijna aan het einde en opeens raasde die andere hem voorbij, Matt verloor door de snelheid de controle over het stuur en vloog overkop. Zijn motor knalde enkele keren tegen de grond,die leek wel koprollen te makken. Matt zelf was tegen een boom geknald en zijn helm was kapot, zijn oogkas bloede net zoals zijn kaak. Zijn hoofd was tegen de grond geslaan en de beschermkap van de helm was gebarsten en een paar scherven waren naar zijn oogkast gegaan. Ook was zijn pak gescheurd en had hij een bloedende elleboog, maar door de impact lag hij daar maar heel stil op de grond. Han keek naar Nathalie en knikte even vriendelijk. Maar meteen toen hij daarna vanalles hoorde keek hij in de richting vanwaar Matt was gecrashed. Meteen rende de helft van de mannen erheen opzoek naar Matt.

Nathalie glimlachtte naar Han en keek naar de race. Toen de motor voorbij kwam en ze een motor zag koprollen stond ze op. "MATT!" riep ze geschrokken en rende erheen. Het maakte haar niets uit dat de wonden prikten. Ze keek naar de motor en zag toen Matt aan de boom liggen. Ze rende erheen en knielde bij hem neer. "Matt" zei ze zachtjes en ze keek naar de wonden. "Bel de ambulance, NU!" riep ze naar de rest. Ze scheurde een deel van haar shirt en bond het rond zijn elleboog. Ze zag de scherven die net niet in zijn oogkas staken. Ze slikte en durfde ze er even niet uithalen. Maar..Leefde hij nog?!

Matt lag maar wat op de grond geen reacte van niemand. Een jongen die iets ouder was dan hij zelf riep naar iedereen dat Matt hier lag. Hij knielde bij hen neer en keek naar de gehavende jongen. Meteen belde hij de ambulance en begon een heel gebrabbel in het Japans te doen en gaf het adres. 'Rustig maar hij komt wel. En geen zorgen om Matt die red hetwel.' Zei hij kalm tegen haar. De jongen met wie Matt racete kwam aanrijden en keek even naar de moto, die was helemaal los. EEn ambulance raasde uit een straat en stopte vlakbij het park, enkele mannen kwamen daaruit en rende naar hen toe.

DK keek naar het schauwspel dat voor hem werd gespeelt. Hij gierde het uit van het lachen. Matt die over de kop sloeg! Wat lachwekkend! Hij zag dat Nathalie naar hem toe liep. Kwaad stapte hij uit, en liep naar het groepje mensen. 'Is hij dood?' vroeg hij spottend aan Nathalie. 'Vast niet'. De ambulance stopte en broeders kwamen uitstappen en rende naar Matt toe, en hielpen hem de Amblunace in. 'Misschien moet jij ook maar mee gaan' zei DK tegen Nathalie. Hij wenkte een broeder, en duwde Nathalie in zijn armen. Hij zei iets in het japans tegen deze man, zodat Nathalie niet verstond waar ze heen zou worden gebracht. De broeder knikte en ze nam haar mee. Hij zette haar bij Matt in de ambulance en reden daarna weg

Nathalie knikte zacht en keek op toen DK er was. "Wat doe je hier" vroeg ze zacht en keek dan naar de broeder. Ze werd in zijn armen geduwt. Ze keek even naar DK en zuchtte even. Ze verstond niet wat ze zeiden maar het was vast niets speciaal. Ze keek naar Matt en pakte zijn hand vast. Ze keek naar hem en ze hoopte dat alles goed kwam. Maar wat deed DK daar? Ze snapte het niet maar richtte haar op Matt. Ze wreef over zijn hand en kneep er zacht in. "Word wakker" zei ze zachtjes en keek hem aan, hopend op een reactie. Ze dacht aan de crash maar richtte haar geheel op Matt.

De ziekenbroeder nam de helm van Mattt zijn hoofd af en keek naar de stukken. Hij trok die er een voor een uit en deed een soort van pleister op zijn hoofd. De wonde aan zijn mond daar depte hij op tot dat uiteindelijk was gestopt met bloeden. Hij verbond ook zijn elleboog en wachte af. 'Nu word het wahten.' Zei de man kort tegen haar. MAar de jongen kwam sneller bij dan verwacht en meteen schoot hij recht, iets wat hij beter niet had gedaan want nu deed alles pijn. 'Wat is er gebeurd en in hemelsnaam wat doe ik hier?' Vroeg Matt aan haar en keek haar even aan. Wat was er gebeurd met haar? Ze zag er niet echt gezond uit. Eveneens als hijzelf.

Nathalie keek even niet en zuchtte. Twee ongelukken, kon het nog erger? Ze keek naar Matt en zag dat hij wakker schrok. "Rustig" zei ze zacht en glimlachtte naar hem. "Je hebt een ongeluk gehad" zei ze zacht en liet zijn hand los. Ze zweeg nog even over DK want dan zou hij echt gek worden. Ze wilde dan ook niet dat hij nog ergere dingen zou gaan doen. "Let maar niet op mij en doe rustig aan" zei ze zacht en keek hem aan. Hopend dat het zou lukken hem een beetje te kalmeren. Ze dacht weer even aan het feit wat DK kwam doen. Daar kwam ze wel eens achter, maar nu was Matt even belangrijker.

DK liet de mensen die rond het schauwspel stonden verdwijnen. 'Weg er is niks meer te zien!' zei hij tegen de mensen. Alle mensen liepen 1 voor 1 weer weg. DK keek de ambulance achterna, en sprong toen in zijn eigen auto. Hij scheurde achter de ambulance aan. DK grijnsde van oor tot oor. Matt was blijkbaar al wakker, en dat frustreerde hem een beetje, maar als hij klaar was met zijn plannetje zou Matt niks meer te zeggen hebben tegen Nathalie. De ambulance stopte bij het ziekenhuis, en ze haalden Matt en Nathalie uit de auto. Ze brachten ze naar een kamer, en onderzoekte ze verder. Nathalie werd uiteindelijk ergens anders neer gezet, en Matt zat alleen in zijn kamer. Dk stapte die kamer binnen. 'Je maakte net een goeie duikvlucht jongen' grijnsde DK naar Matt.