Gewoon even chillen toch?

Matt keek haar even aan en kwam rustig recht en streek zacht langs haar wang. 'Nee, gaat het wel met je?' Vroeg hij zacht aan hem. Toen de Ambulance tot stilstand kwam werden ze eruit gehaald en naar een kamer gebracht. Na een aantal onderzoeken werd Nathalie ergens anders heen gebracht en zat hij alleen in zijn kamer. De deur vloog open en meteen kwam DK tevoorschijn. 'Liever een duikvlucht dan een mislukte drifter.' Bromde Matt naar hem toe en keek even rond. 'Wat kom je doen? Je bent niet gewenst.' Zei hij geirriteerd tegen Dk. Oke misschien was hij gewond, een potje vechten kon er altijd vanaf, aangezien hij toch niets ernstigs had.

Dk schoot in de lach. 'Denk je dat ik hier voor me lol ben dan?' vroeg hij spottend en dreigend tegen Matt. Hij liep dreigend op hem af, en hield hem aan zijn t-shirt vast. 'Het is dat ik Nathalie heb beloofd je niks te doen, anders was je nu allang in de zee beland' zei hij dreigend tegen Matt. 'Maar weet dat ik nog niet klaar met jou ben Matt' zei hij dreigend. Hij liet Matt ruw los, en liep de kamer uit. Maar voor hij weg was draaide hij zich nog 1 keer om. 'Ik heb die ambulance gebelt Matt, dus ik zou maar dankbaar zijn' zei hij grijnzend met een kwaadaardige blik. Hij liep weg, en de deur sloot achter hem. DK liep naar Nathalie. 'Je vriend is in goeie handen' zei hij liefkozend. 'Hoe gaat het met jou ?' vroeg hij bezorgd. Hij keek haar onderzoekend aan, en aaide haar wang zachtjes.

[ sorry ik ben niet goed in maffia baas spelen XD ]

Nathalie keek uit het raam en zuchtte. Ze hoorde toen een stem en keek om. "Goed" zei ze zachtjes en voelde de aai over haar wang. Ze keek hem even aan en glimlachtte lichtjes. Ze keek weer uit het raam. Ze zuchtte eventjes. Ze wist niet goed wat ze moest zeggen. Ze hoefde niet in een bed dus zat ze maar voor het raam. Haar bruine ogen staarden voor haar uit. Ze zweeg best lang, niet wetend wat te moeten zeggen. Ze keek dan stil naar DK. "Ik had beter niet naar je geluisterd" zei ze zachtjes en keek hem aan. "Die stomme gordel" zei ze erna en keek naar buiten.

Matt keek hem aan en sloeg zijn hand weg. 'Ik zou maar op passen, ik ben niet meer diezelfde als vroeger.' Bromde hij kwaad naar hem. Toen die uiteindleijk weg was sloeg hij hard op de tafel die er stond. Kort keek hij naar zijn elleboog die goed openlag blijkbaar. Kort drukte hij met zijn hand op zijn hoofd en keek naar de deur. Hij moest naar Nathalie en wel nu. Hij kwam recht uit het bed en duizelde even. Maar hij hield zich recht. Nathalie moest weten wat er aan de gang was, als het niet door hem was dan was het wel door Han. De jongen liep naar de deur en opende die dan. Oke hij kende zijn weg hier totaal niet, hij zette zich maar tegen de muur en staarde doelloos naar een muur.

'Het spijt me verschrikkelijk..' zei hij zachtjes. 'Het was echt niet de bedoeling om ... Om je te laten verongelukken ..' zei hij zachtjes, en gaf haar een knuffel. 'Het spijt me echt verschrikkelijk' zei hij zachtjes. Even keek hij haar in de ogen aan. 'Wil je me ooit vergeven?' vroeg hij treurig aan haar. Hij keek haar verdrietig aan. Hij wou niet dat ze kwaad op hem was. Hij hield haar hoofd tussen zijn handen vast. 'Luister dan nooit meer naar me als je intuïtsie zegt dat het fout zit oké?' vroeg hij aan haar. 'Maar alsjeblieft vergeef me..'.

Nathalie keek hem aan, nouja ze moest hem wel aankijken. Ze hoorde de woorden en zuchtte even. Ze keek hem aan en knikte maar. "Oke dan" zei ze zachtjes en keek hem aan. Ze vergaf het hem. Ze dacht even aan Matt maar daar zweeg ze maar over, best dat ze erover zweeg. Zou het goed met hem gaan? Vast wel. Ze keek even naar buiten en dan weer naar DK. Haar bruine ogen stonden een beetje verliefd. Ze keek weer naar buiten en zweeg. Een tijdelijke stilte was er tussen hun twee. Ze wist niet goed wat ze moest zeggen nu.

DK haalde opgelucht adem toen Nathalie een beetje verliefd keek. Het was stil een lange tijd, en dat maakte DK wat nerveus. 'Wil je iets eten? Dan wil ik het wel even gaan halen' zei hij liefkozend tegen Nathalie. Toen hij even weer aan Matt dacht voelde hij de woede weer op spelen. Hij keek naar Nathalie. 'Nathalie wat deed je eigenlijk bij die matt en die han?' hij vroeg het een beetje minachtend maar hij deed alsof hij heel nieuwsgierig was.

Nathalie keek hem aan en zweeg even. Ze schudde haar hoofd. "Nee ik heb geen honger" zei ze erg zacht. Ze stuurde een SMS naar Leelou en keek dan naar DK. "Het zijn mijn vrienden en ik was een beetje onzeker of ik je nog kon vertrouwen" zei ze en zuchtte even. Zo dat was eruit. Ze beet op haar lip en dacht aan Matt. Ze wilde hem zien maar ze zou eerst wachten op haar broer. Ze keek even naar DK en dan naar buiten. Opnieuw was er even een stilte tussen hun.

Leelou stapte ongeduldig uit zijn auto en rende het ziekenhuis binnen. Bij de balie drukte hij minstens tien keer op het belletje om snel iemand te laten komen. De jongen had een SMSje van zijn zusje gehad, ze lag in het ziekenhuis. Meer wist hij niet en dat maakte hem behoorlijk ongerust.
Eenmaal voor de kamer van Nathalie haalde Leelou diep adem en stapte naar binnen. Daar zag hij zijn zusje liggen, met één of andere lelijke aziaat die in haar nek aan het hijgen was. Schrammen op haar hoofd, in haar gezicht, haar arm in het verband. ''Zusje, wat is er gebeurd?'' vroeg Leelou ongerust en trok de aziaat min of meer weg om zijn plek veilig te stellen. Leuk hoor zo'n vriendje, maar dat leuke vriendje kende haar hooguit een maand, want langer was ze niet in Tokio. Die aziaat mocht mooi plaatsmaken voor Leelou, vond Leelou.

Nathalie keek op toen ze haar broer hoorde. "Ongeluk" zei ze zacht en keek hem aan. Ze wist niet goed hoe ze het moest gaan vertellen. Hij zou razend worden op DK en ze wilde geen gevecht of een ruzie, niet nu. Ze zuchtte even en schrok toen DK weggetrokken werd maar ze liet het maar zo. "Maar het gaat wel" zei ze en glimlachtte zachtjes. "Ach je kent dat wel, gladde weg en je auto tegen een winkel" zei ze en glimlachtte ongemakkelijk. Ze keek kort naar DK en dan weer naar haar broer die bezorgd leek. Ze had eigenlijk nog nooit een ongeluk gehad, nu natuurlijk wel. Ze zweeg en keek kort naar buiten en dan naar Leelou.

DK werd weggetrokken. Hij keek naar Leelou. Het was haar broer dus deed hij er niks aan. Liever familie te vriend houden dacht hij. 'Ja .. Uhm over die winkel.. dat was mijn schuld' zei hij tegen de broer van Nathalie. 'Dat spijt me verschrikkelijk, ik laat jullie wel even alleen' zei hij stilletjes. Hij liep weg, en ging tegen de muur staan. Hij zuchtte diep. Niets liep volgens plan. Hij werd er gek van. Een paar vrienden van hem kwamen aan lopen, en gaven elkaar en hug. 'Heey gozer gaat het wel?' vroeg er 1. DK grijnsde. 'Met mij wel hoor' grijnsde hij. 'Alleen Nathalie is er slechter aan toe'. Hij zuchtte nogmaals. De vrienden keke grijnzend. 'Nu loopt niets meer volgens plan' zei er 1 zachtjes. Dk schudde gefrustreerd zijn hoofd. 'Nee inderdaad'.

Leelou keek bezorgd, had ze een winkel geramd? ''Gaat het? Zitten die gasten van die winkel nog achter je aan?'' vroeg de jongen, maar toen hoorde hij een stem achter zich, één die Leelou vrij pissig maakte. Zei DK nou net dat hij de auto en zijn vriendin, Leelou's zusje in de prak had gereden? Leelou slikte en draaide zich om, maar DK was al weg. ''Verdomme!'' snauwde Leelou die de kamer uitsnelde en daar DK tegen de muur zag staan. Hij had enkele vrienden om zich heen, maar daar gaf Leelou niets om. Hij greep DK bij zijn kraag en duwde hem dichter tegen de muur. ''Wat heb je geflikt?'' snauwde Leelou nijdig.

DK keek hem kwaad aan. 'Heey gozer laat me los' zei hij dreigend. 'Ik verloor mijn macht over het stuur, dat spijt me verschrikkelijk het was niet de bedoeling om je zusje het ziekenhuis in de rijden ofzo' zei hij dreigend tegen Leelou. 'Dus laat me los' zei hij kil tegen hem. Hij keek hem nijdig terug aan. Hier was hij niet van gedient. Maar hij zou rustig moeten blijven, anders had hij een vijand er bij. Maar als deze gozer iets zou flikke zou hij hem een les leren dat er niet valt te spotten met DK.

''Anders wat...?'' siste Leelou en ging met zijn gezicht dichter naar de zijne, Leelou keek hem dreigend in de ogen. ''Anders wat...?''
Met een duw liet Leelou hem los en siste ''De volgende keer dat je mijn zusje ook maar op enig moment pijn doet, dan sta ik er weer. Aziaat...''
Leelou draaide zich om en liep zonder om te kijken naar zijn zusje. De jongen voelde zich kwaad, kwaad op die idioot. Je gaat toch geen winkels rijden met je vriendin in de auto?
Leelou ging direct weer naar zijn zusje en ging op het bed van Nathalie zitten, bij haar voeteneind. ''Sorry van net... Gaat het? Zitten die winkelmensen nog achter je aan?'' mompelde Leelou een beetje vaag, met DK nog in zijn kop.

DK keek hem woedend na. 'Wacht maar stomme amerikaan' mompelde hij. Hij deed zijn kleren weer recht, en liep het ziekenhuis uit. Hij smste naar Nathalie dat hij iets te eten ging halen. Hij stapte in zijn auto, en reed er vandoor. Een paar vrienden van DK hielden Nathalie in de gaten van een afstand zodat ze niet onverwachts weg zou lopen. DK kwam even later weer terug met wat te eten. Hij zette het neer op het nachtkastje, en keek Leelou dreigend aan, maar liep de kamer weer uit.

Nathalie hoorde het en zuchtte diep. Ze negeerde het maar en keek op toen Leelou weer kwam. "Ja het gaat wel" zei ze zacht en glimlachtte even. Ze keek even naar buiten en dan naar hem. "Nee" zei ze en zweeg weer. "Heb je je nieuwe auto al?" vroeg ze dan en keek hem aan. Ze dacht even aan iets. "Ik heb een nieuwe auto op het oog" zei ze en grijnsde zachtjes. Hij wilde het weten dus zei ze het maar. Ze keek kort naar buiten en zag in de verte een auto racen. Ze keek er even geinteresseerd naar maar richtte haar aandacht weer op haar broer.

Matt hoorde Dk roepen tegen iemand en toen zag hij hem weg gaan. Hij liep naar de kamer waarin Nathalie lag en deed de deur open en zag een jongen staan. Waarschijnlijk haar broer. Normaal moesten zijn wonden nu genaait worden maar hij wou gewoon bij Nathalie zijn, hij maakte zich zorgen over haar en Dk. 'Hé, gaat het?' Vroeg hij kalm en knikte vriendelijk naar de jongen. Kort keek hij op de gang en zag er nog enkele vrienden van DK staan, kneus dat die was. Hij kon het weer niet aleen af, die gast zou nog gaan boeten dat wist hij wel.

Nathalie keek op toen ze een bekende stem hoorde. "Matt" zei ze zacht en liep naar hem toe. Ze omhelsde hem en liet dan voorzichtig los. Ze wilde hem geen pijn doen. "Het gaat hoor" zei ze zacht en glimlachtte even. "Ik was bang dat je dood was" zei ze stil en keek Matt aan. Ze pakte zijn hand vriendschappelijk vast en kneep er zachtjes in. "Nee je leeft, je bent geen geest" zei ze zacht en een beetje droog. Ze keek even naar haar broer. "Leelou, dit is een vriend van me. Matt" zei ze tegen haar broer. "Matt dit is mijn broer Leelou" zei ze en keek van Matt naar Leelou en weer terug.

'Denk je dat ik sterf van een crash. Grapje zeker. Men motor daar aantegen is naar de haaien' Zei hij droog tegen haar. Een kalme glimlach ruste er op zijn gezicht. Toen ze hem voorstelde aan haar broer stak hij zijn hand uit. 'Heb al veel over je gehoord.' Zei hij vriendelijk tegen hem. Kort keek hij naar buiten en dacht aan de woorden die DK had gezegd. 'Trouwens, wat was dat gebrul van DK eigenlijk net?' Vroeg hij in de hoop dat een van hen hem kon inlichten. Matt streek kort over haar hand en liet die dan ook los, hij stak zijn handen in zijn zakken en staarde even naar zijn motorpak dat van zwart naar grijs kleurde, geschaafde stof. Al een geluk was het voor hem niet erger dan enkele wondjes, maar die zouden wel dicht groeien.

Nathalie keek rustig naar Matt en glimlachtte. "Gelukkig maar, dat toch beter dan jou" zei ze zacht en keek hem aan. Ze keek even naar haar broer en glimlachtte. Ze hoorde toen de vraag van Matt en keek hem aan. "Ik heb het je nog niet verteld" zei ze stil. "We zijn verongelukt, tegen een winkel want de weg was glad. Leelou is uitgevlogen" zei ze zacht en zuchtte. "Ik weet dat hij het niet expres deed maarja" zei ze zachtjes en keek Matt stil aan. Ze wist zeker dat hij zou gaan vloeken of kwaad ging worden. Dat was altijd ook al was het niet de schuld van DK, toch? Ze zuchtte weer en keek Matt stil aan.

Leelou knikte vriendelijk naar Matt en schudde zijn hand. ''Zelfde...'' zei de jongen, hij had meer over Matt gehoord dan over DK. Leelou krapte onwennig aan zijn wang, de conversatie tussen hem en DK was dus hoorbaar? Leelou probeerde het vaagjes over te laten lopen en zei lacherig ''Hij maakte me uit voor stomme Amerikaan... Een groter compliment kon je in LA niet krijgen, jammer dat hier het lyricale niveau nogal laag ligt.''
Leelou slikte en wende zich weer tot Nathalie ''Moet ik nog even blijven, kan ik beter weg gaan? Moet ik iets voor je halen?'' vroeg Leelou die nog altijd aan haar voeteneind zat. Hij wist zich geen echte houding te geven, zijn zusje was de enige die hem in deze ongemakkelijke positie kon zetten.

Toen Nathalie zei dat ze verongelukt was samen met DK keek hij kwaad naar de grond en mompelde wat vloekwoorden geheel gericht aan DK. 'Ik zei het toch, je moet uitkijken met hem. Zie door die gozer zijn we hier beland.' Bromde hij geirriteerd. Matt was in alle staten, en het was zichtbaar. Als Han dit wist vermoorde hij DK in koele bloede. 'Daar maakte hij iedereen voor uit, oftewel is het minuscuul racertje. Maar ja, zijn niveau is gewoon laag.' Zei hij tegen hem en grijnsde even. Wel mocht hij niet vergeten dat Nathalie nu zijn vriendinnetje was, maar het was zijn fout zowiezo. Als hij Dk kende dan wisst hij al ongeveer wat hij gedaan had. Kort keek hij weer naar Leelou die wat zei en fronste even. 'Euh, nee, anders ga ik wel hoor, laat ik jullie wel even alleen.' Zei hij even ter informatie tegen hem.

Nathalie zweeg. Ze luisterde niet naar de woorden. Altijd hetzelfde! Ze snoof even en beet geirriteerd op haar lip. Ze kon er niet meer tegen nu. "Nee ik ga" zei ze opeens en liep gewoon de deur uit. Niets maakte haar nu nog uit. Als ze hier moest blijven, pech dan! DK was zo lief voor haar, hij was gewoon super. Waarom deed iedereen zo?! Nathalie zuchtte en liep erg lang over straat. Ze liep naar het stadsplein en daar nam ze haar auto. Ze dacht even na maar startte haar auto en scheurde weg. Omdat het stadsplein dicht bij het ziekenhuis lag kon je haar via het raam zien scheuren door de straten..

Matt keek haar na en balde geërgerd zijn vuisten. 'Ze ziet het maar niet hé. Die gast bedreigt mij om me te vermoorden, doet echt irritant tegen jou, gaat zij er kwaad vandoor.' Bromde hij. Hij hoorde de auto weg scheuren en haalde zijn neus op. Typisch. De een deed weer wat fout en de ander moest er voor opdraaien. 'Wel ik denk dat ik ook maar ga, heb nog een lange weg te gaan.' Zei hij tegen hem en knikte kalm. 'Ik zie je nog wel.' Zei hij nog en verdween dan door de deur richting de uitgang van het ziekenhuis. Om zo zijn Skyline in de garage te gaan halen en naar ergens heen te rijden waar er veel volk zou zijn vannacht.