Meeting.

Op de parking was het weer eens druk. Prachtige auto's stonden geparkeerd en vele mensen liepen er rond. Het was weer eens een meeting. Een prachtige blauwe tuningauto reed de parking op. Een meisje opende haar raam en sprak iets tegen een paar mensen. Ze reed verder en parkeerde de auto. Meteen keken een aantal mensen ernaar. De motorkap werd geopend en de motor werd bekeken. Het meisje stapte uit en zette haar zonnebril af. Ze omhelsde een vriend en glimlachtte. Ze leunde dan tegen de auto aan en keek even naar de mensen die geinteresseerd waren. "Prachtig he, zo'n Lancer Evo. Een hele dure" zei ze met een grijnsje en maakte de staart uit haar haren los. Haar prachtige haar viel over haar schouder. Ze had heldere bruine ogen, geërft van haar moeder. Ze dacht even aan de familie maar richtte haar weer op de rest. Vele mensen waren duidelijk geinteresseerd. Ze bleef rustig tegen de auto aanleunen en al snel hoorde ze een andere auto die de parking opgereden kwam.

Leelou reed in zijn favoriete auto de Parking binnen, rustig, hij was immers nieuw in Tokio en moest de gebaren van de stad nog leren kennen. Zijn zusje Nathalie was hier al zo'n dertig dagen bekender. Toen zijn zusje verhuisde naar Japan bleef Leelou nog een maand in LA, hij wilde nog even door zeuren bij zijn ouders om een nieuwe auto. Verwend? Ja zeker... Maar hij moest toch iets doen om aan een zijn auto's te komen? De één dealde, de ander schoot kogels en Leelou regelde het bij zijn ouders. Echter was het de laatste keer dat hij bij zijn ouders ging zeiker, een nieuw tijdperk was aangebroken, hij had inplaats van een mooie auto een flinke bankrekening gekregen, in ruil dat hij zich nooit meer bij zijn ouders liet zien. Wat was de jongen blij met dit aanbod!
Hij had zijn nieuwe auto al besteld, een Lotus Evora. Binnen een week moest de auto op zijn stoep staan. Nu reed Leelou nog in een Lotus Exige, waar hij ook meer dan tevreden mee was.

Daar was ze! Leelou parkeerde de auto tegenover die van zijn Nathalie en stapte uit. ''Zusje!'' zei Leelou vrolijk en haalde een pak peuken uit zijn borstzak. Één peuk zette hij aan zijn lippen en de rest van het pakje gooide hij onderhands in de richting van Nathalie, wetende dat ze niet rookte. Toch bleef het leuk om het te proberen. Zeg nu zelf, rokers zijn veel gezelliger? De jongen omhelsde zijn zusje kort, maar hield zich al snel weer met zijn peuk bezig.
Leelou stak zijn peuk aan, inhaleerde en zei ''Daar was ik dan... Aansteker nodig?''

Nathalie keek op toen ze een bekende stem hoorde. Ze keek even naar de auto van haar broer en grijnsde even. "Niet meer gezeurt bij onze ouders?" vroeg ze met een grijnsje aan haar broer. Ze ving het pakje op en grijnsde. Ze gooide het terug. "Leuk geprobeerd.." zei ze kalm en keek even naar haar auto. Ze richtte haar blik weer op Leelou. "Mij krijg je niet tot het roken, broer" zei ze met een grijns en liep even rond haar auto. Ze liep dan naar haar broer en keek naar zijn auto. Deze had ze al gezien toen ze nog in LA was. Als hij nu niet met een nieuwe auto reed had hij vast niet bij hun ouders gezeurt of had ze het mis? Nathalie keek even rond en knikte af en toe naar een paar bekenden. Ze kende best al veel mensen hier, haar broer natuurlijk niet. "Leuk dat je er bent trouwens" zei ze dan en glimlachtte.

Leelou ving de peuken en gooide ze dan maar in zijn auto. ''Ouders hebben de bank volgeflikkert en willen me nooit meer zien, heerlijke familie!'' zei de jongen met een glimlach en tikte met zijn duim tegen de peuk zodat wat as van zijn peuk viel.
Leelou zat er niet mee dat zijn ouders hem niet wilden zien, voor hem waren ze dood. Hij kende zat mensen waarvan de ouders dood waren, wat was het verschil? Leelou had daarbij ook nog een flinke erfenis!
De jongen bekeek de auto van Nathalie en concludeerde ''Jij rijdt ook nog altijd in dat krot?'' Dat terwijl zijn zusje toch een veel duurder wagentje had en daarbij is daar nog veel meer aangeklust. Leelou hield niet van klussen, zijn auto moest goed zijn wanneer hij hem kocht.
''Volgende week krijg ik een Lotus Evora... Ik dacht nog aan een Porsche Panamera, maar ben toch maar voor de vertrouwde Lotus gegaan. Jij nog nieuwe speeltjes op het oog? Hoe is Tokio trouwens? Al leuke cargangs op het oog?''

Nathalie keek haar broer rustig aan en grijnsde. "Ouders heb je niet nodig" zei ze kalm en keek even rond. Ze liep weerd naar haar auto en leunde ertegenaan. Even keek ze naar wat andere auto's en dan weer naar haar broer. "Dat 'krot' is vele sneller geworden. De nieuwe motor nog niet gezien?" vroeg ze en grijnsde. Ze keek even naar de motor en dan naar haar broer. "Ik hou het nog even bij deze. Maar ik denk dat ik wel snel een nieuwe zal kopen" vertelde ze rustig aan haar broer. Hij was duidelijk nieuwsgierig. "Tokio is heerlijk. De meetings en races zijn er super" zei ze verder en grijnsde. Ze keek even naar een vriend zijn auto en dan maar weer naar haar broer. "Ik kom wel eens langs als je Lotus Evora er is" stelde ze dan maar voor en glimlachtte even.

Leelou glimlachte, Nathalie had hun mams nog een stuk eerder verstoten en ze dacht er blijkbaar nog steeds hetzelfde over. Toen begon ze over haar auto, Leelou kreeg een grijns wanneer hij hoorde dat er wellicht een nieuwe kwam. Nieuw speelgoed was altijd mooi, vooral wanneer het nieuwe speelgoed van vrienden of in dit geval zijn zusje was. Echter had hij in Tokio nog geen vrienden, in LA heeft hij zijn kring verlaten voor een nieuw leven, hier in Tokio. Een leven zonder rijke mams.
Leelou knikte ''Ik hoor het wel als je een cargang op het oog hebt! Ik moet mijn woning nog inrichten... Je hebt het adres!''
Met een behendige sprong klom de jongen door het open raam zijn auto in, startte hem en reed weg. Hij had nog niemand gesproken in dit grote Tokio, maar dat kwam nog wel...

Nathalie keek rustig naar haar broer en grijnsde. "Zal ik doen" zei ze rustig en keek even rond. Ze knikte nog even en keek haar broer na. Ze grijnsde even en ging naar haar groepje vrienden. Ze ging op een auto zitten en volgde zo hun gesprek. Zo bleef ze hier wel uren, tot middernacht. Ze keek af en toe naar de races die gehouden werden. Natuurlijk zou ze ooit eens meedoen maar vandaag? Nee geen zin. Alleen als ze zou uitgedaagt worden natuurlijk..

Matt kwam aangereden in zijn zwart rode Mazda Veilside. En meteen viel zijn oog op het meisje dat op de blauwe auto zat. Die kende hij wel. Het was Nathalie. Matt zette zijn wagen naast een knalgroene en stapte dan uit. Meteen kwamen enkele mensen naar hem die hij dan ook rustig begroete. Maar dan liep hij verder naar Nathalie, wel stond hij ergens achter haar met zijn wagen, maar niet al te ver af. Toen hij bij de wagen aankwam streek hij rustig over de zijkant van de wagen en zo langs de ramen. 'Zo Nathalie, lange tijd niet gesproken.' Zei hij met een glimlach en ging dan naast de snuitvan haar wagen staan. Uitdagen ging hij haar nog niet doen, nee. Geen zin vandaag.

Nathalie hoorde een stem, een redelijk bekende. Ze keek op en zag toen Matt. "Hee Matt" zei ze rustig en glimlachtte. "Inderdaad, dat is al even geleden" zei ze verder en keek naar hem. Ze kende hem best goed. Ze kende hem via de rest van haar vrienden. Even keek ze naar een vriend, daar was ze best close mee. Maar waarom de rest haar uit zijn buurt wilde houden snapte ze niet. Ze richtte haar weer op Matt en keek even naar zijn auto. "Nog steeds dezelfde zie ik" zei ze en stond recht. Rustig liep ze naar zijn auto en bekeek de motor. "Ik hou van die motor" zei ze en grijnsde. Ze deed de motorkap dicht en ging weer tegen haar eigen auto staan. "En nog geracet?" vroeg ze dan en keek hem rustig aan met een glimlach op haar gezicht.

Kort keek hij naar haar vriend en grijnsde even. Ze waren nooit beste vriendjes geweest, en zouden het ook nooit worden. Die gast gebruikte Nathalie gewoon en dat kon hij nu eenmaal niet hebben. Er waren ook al vaak gevechten uitgebroken tussen hem en die gast en er zouden er ook nog veel volgen. 'Off course, wat denk je zel.' Zei hij met een speelse grijns op zijn gezicht. Matt volgde haar naar zijn auto en staarde even naar de motorkap die een van zijn vrienden had open gedaan. 'Tja, die is dus niet te koop, maar toch bedankt.' Toen ze de motorkap weer diht deed wandelde hij weer mee naar haar wagen en zette zich er tegen. 'Tuurlijk wat denk je nu zelf, dat ik door het verlies van mijn andere wagen meteen kap met racen.Geloof je toch zelf niet.' Zei hij droog tegen haar.

Nathalie glimlachtte even en keek even rond. "Ik doe deze ook nooit weg" zei ze kalm en klopte even op de zijkant van de auto. "Zorg jij maar dat je deze niet verliest" zei ze en grijnsde even. Ze keek even rond en keek kort naar een vriend die knipoogde. Ze glimlachtte en keek weer naar Matt. Ze wist nooit waarom anderen haar van haar vriend wilde houden. Ze zuchtte even en keek weer naar Matt. "Ik ben mijn halfbroer tegengekomen. Hij reed net weg met zijn Lotus Exige" vertelde ze rustig en grijnsde even. Ze keek even naar de andere auto's en richtte haar dan maar weer op Matt.

'Deze verlies ik echt niet. Man, weetje wat voor snelheid die wagen behaalt. Veel meer dan de meeste hier.' Zei hij tegen haar en grijnsde eventjes. Een van zijn vrienden kwam even naar hem toe en drukte hem wat geld in zijn handen, kort knikte hij naar hem en richte zich dan weer op Nathalie. Veel was ze niet veranderd sinds laatst, misschien wat gegroeid. Waarschijnlijk snapte ze nog steeds niet waarom iedereen haar weg wou hebben bij haar vriend. 'Een Exige, die bollen wel goed. Maar goed, hoe is het nu met je?' Vroeg hij droog aan haar.

Nathalie keek Matt rustig aan en grinnikte even. "Pas toch maar op" zei ze kalm en keek even naar wat vrienden. Ze zweeg even en keek dan kort naar de vrienden van Matt. Ze knikte even naar ze en keek dan weer naar Matt. "Wel goed hoor. En met jou?" vroeg ze rustig en glimlachtte. Ze vond het super hier op de meeting. Even gleed haar blik naar de auto van haar vriend, ze hield van die auto. Ze zuchtte even en richtte haar heldere bruine ogen op Matt. "Ik ben van plan nog een auto te gaan kopen. Een Honda Crx" zei ze en grijnsde even. Ze hield van die auto's, nouja. Veel auto's waren gewoon super.

'Nee, waarom zou ik oppassen die wagen is gemaakt voor mij. En er is geen kans dat je vriendje die van me afpikt of iemand anders.' Zei Matt droogjes tegen haar en rekte zich even uit. 'Wel, zolang ik hier bij jou sta, en er gebeurt niets met mijn auto gaat het goed.' Zei hij met een grijnsje tegen haar. Ze ging nog een Honda kopen. ' Goeie keus, ik zoek er ook nog een te kopen binnenkort.' Zei hij droog tegen haar en keek even naar de aasgieren die op zijn motor stonden te kwijlen. 'Man, ze hebben nog nooit zo iets gezien lijkt het me. Ik ga trouwens ook nog een Nissan Skyline kopen' Zei hij droogjes en stak zijn handen in zijn zakken.

Nathalie keek hem aan en hoorde de woorden. "Hij is me vriendje niet" zei ze en zweeg. Ze vond hem wel leuk maar ze zei het tegen niemand. Ze keek even rond en dan weer naar Matt. Ze merktte de mensen op die naar zijn motor keken en grinnikte even. "Tja" zei ze kalm en keek even rond. Ze keek weer naar een vriend die ook naar haar keek. Ze glimlachtte en keek kort naar zijn auto. Ze richtte haar bruine ogen maar weer op Matt. "En ben je van plan vandaag te racen?" vroeg ze dan en keek hem aan. Zijzelf twijfelde nog maar het zou er wel eens van komen, haar eerste echte race.

'Je gaat me niet zeggen dat je geen gevoelens hebt voor hem. Ik heb ook ogen in mijn kop weetje.' Zei hij tegen haar en staarde even naar die gast. Irritante vlegel dat die was, een foute opmerking zou vandaag de bom doen barsten er hong een gespannen sfeer tussen degene die voor die gast waren en degene die er tegen waren. 'Ik denk het wel, jij?' Vroeg Matt geinteresseerd aan haar en streek even door zijn haar. Kort keek hij op toen hij gebrom van motoren hoorde, nog een voorliefde van hem. Hijzelf had een Yamaha, gekregen toen hij net 16 werd van zijn vader. Die had een van hun laatste centen aan die moto uitgegeven, en nu was Matt er dan om zijn familie te onderhouden.

Nathalie keek hem aan en zuchtte even. Ze antwoordde er maar niet op. Ze zuchtte en keek weg. Ze keek kort naar haar auto en knikte even naar iemand die ze nog kende. Ze keek kort naar de motoren en hoorde toen de vraag. "Hmm geen idee" zei ze kalm en glimlachtte even. Ze keek dan naar haar vriend en glimlachtte. Ze keek toe hoe hij met een paar mensen stond te praten en af en toe naar haar keek. Ze wist zeker dat hij zou gaan racen. Hij kon zo goed driften! Nathalie schudde de gedachte weg en keek snel weer naar Matt. "Ik heb nog niet geracet. Trainen doe ik wel maar echt racen nog niet gedaan" zei ze kalm en glimlachtte.

'Meen je dat. Kom op Nathalie, je bent in Tokio een van de grootste race steden over de gehele wereld. Kom, wip je auto maar in. We zullen is zien of je nog altijd goed kan rijden.' Zei hij droogjes tegen haar. Hij liep naar zijn wagen en die 'vriend' vand Nathalie gaf hem een harde stomp. 'Gast, kijk maar uit.' Bromde Matt naar hem. Hij kroop zijn auto in en meteen toen hij zijn sleutel in het contact stak hoorde je een gebrul dat afkomstig was van zijn auto. Zo'n mooi geluidje. Hij reed tot aan Nathalie's wagen en keek haar even aan. 'Komop, bijna klaar?' Vroeg hij droog.

Nathalie keek hem aan en grinnikte. "Oke dan" zei ze kalm en stapte in haar auto. Ze startte haar auto en vele mensen keken toe. Ze deed haar gordel om en keek even naar haar vriend die knipoogde. Hij liep naar de auto en keek haar aan. "Succes" zei hij en gaf haar opeens een kus. Nathalie schrok wel en zweeg. Ze keek dan weer naar Matt en knikte. "Klaar" zei ze grijnzend en reed naar de plaats waar ze zouden starten. Vele mensen juichden omdat er weer een race kwam. Ze keek voor haar uit en dan even naar Matt. Hij zou vast winnen maar ze kon er wel wat van. De jongen die het startsein gaf liep naar de twee. "Het is niet moeilijk. Rijd hier rechtdoor en dan heb je een scherpe bocht naar rechts. Volg de weg en dan naar links. Daarna vind je de tunnel waar je door moet driften om aan de bovenste verdieping te komen. Succes" zei hij en liep weg. Nathalie knikte en keek even naar Matt. Haar grootste angst: de tunnel. Ze zuchtte even en keek rustig weer naar Matt.

Matt kneep even in zijn stuur toen hij zag wat die gast deed en mompelde wat. Hij reed tot naast Nathalie en keek even kort naar de man en knikte. 'Nathalie, niet bang zijn, zodra er wat gebeurd staan er mensen voor je geloof me maar.' Zei Matt vriendelijk tegen haar. Weer gingen zijn ogen naar de jongen die zijn beide armen in de lucht stak. En ze dan in een haverklap weer naar beneden deed. Matt's voet ging naar beneden en drukte stevig op de gaspedaal. Hij schoot ervandoor in zijn wagen de rest achterzich latend. In driften was Matt best goed, hij had al veel geoefend sinds enkele maanden terug dat hij van haar vriendje had verloren.

Nathalie keek even naar de man en dan naar Matt. Ze luisterde naar zijn woorden en knikte. Ze keek dan naar de man die aftelde. Ze liet haar motor een paar keer brullen. Toen het startsein gegeven werd drukte ze haar gaspedaal in. Haar blauwe auto schoot naar voren en ze reed al snel achter Matt. Ze hield alles goed in de gaten en gaf nog wat meer gas. Toen ze bij de eerste bocht kwamen liet ze haar auto rustiger gaan. Ze trok aan haar handfreim(hoe je het ook noemt en schrijft) en de achterkant van haar auto schoot naar links. Ze remde wat af en drukte de gas weer in. Haar auto ging weer naar voren op weg naar het volgende.

Door de eerste bocht had hij gemakkelijk heen gedrift en nog steeds had hij een voorsprong geen grote meer. Matt schakelde even en reed weer wat sneller, de wind schoot in zijn auto want een heerlijk gevoel gaf. Een tweede bocht kwam, Matt zette zijn andere voet op de rem en drukte daar zacht op, hij gaf een snok aan zijn stuur en de achterkant van zijn wagen ging naar rechts. Na deze bocht was hij er dan eindelijk de tunnel. Hij liet zijn rem los en zijn auto kwam weer recht. Matt reed de tunnel al in en trok aan zijn handrem even slingerde zijn wagen tegen de kant, maar dan kreeg hij hem weer helemaal onder controle. Hij drifte doorheen de bocht en nog steeds geen Nathalie te bespeuren, deze race was een eitje voot nu. Maar dit was ook haar eerste race, zo was hij ook eens geweest.

Nathalie keek hoe Matt door de volgende bocht heen drifte. Ze grijnsde en liet haar auto de bocht in driften. Ze zette deze weer recht en zag de tunnel. Ze minderde een beetje en drifte haar auto erdoor. Vaak botste de achterkant tegen de kant maar het viel erg goed mee. Ze kwam eindelijk vanboven waar erg veel mensen stonden en Matt was er al. Ze stopte de auto naast hem en een paar mensen bekeken haar achterkant. Ze stapte uit en keek op toen haar vriend bij haar kwam staan. "Je deed je best liefje" zei hij zacht in haar oor en veegde een lok haar achter haar oor. Nathalie keek hem aan en zweeg even. Ze keek dan weer naar Matt en kort naar haar auto.

Matt was boven en stapte uit zijn wagen kort keek hij naar enkele mensen die juichde en dan kwam Nathalie boven. Toen ze uit was gestapt wandelde hij rustig naar haar auto toe en keek even naar de achter kant van haar wagen. Geen al te grote schade, kort boog hij door zijn benen en staarde naar de onderkant van de auto, die zag er al wat slechter uit. Was te repareren. Hij kwam weer recht en liep naar haar toe. 'Goed gereden Nathalie. Ik zou wel eens laten kijken naar de onderkant van je wagen die ziet er niet echt gezond uit. En anders kom je maar eens bij mij en men vader langs, we kunnen hem ook wel repareren samen met Han en misschien wat toevoegen. Je moet het maar laten weten.' Zei hij tegen haar en even keek hij naar haar vriend en snoof.

Nathalie keek naar Matt en grinnikte even. Ze voelde hoe DK tegen haar aan stond en zuchtte. Ze vond hem wel leuk maar zo close hoefde hij toch niet te komen? Nathalie keek naar Matt en knikte. "Jij hebt ook goed gereden" zei ze en glimlachtte. Ze keek even naar haar auto en dan naar hem. "Ik kom wel eens langs. Dan zie ik Han ook weer eens" zei ze met een grijnsje. Ze leunde tegen haar auto aan en keek even rond. Ze keek dan weer rustig naar Matt. Ze wist dat hij en DK echt slecht overeen kwamen maar die ruzie negeerde ze vaak.

[Ik neem die naam maar even want steeds met 'vriend' is lastig]