This place ... The drowning ... MATT!!

Angel liep over de kade, toen ze ineens mensen zag die ze al eerder had gezien. 'Dit kan niets goedsvoorspellen..' zei zachtjes tegen zichzelf. Ze liep voorzichtig naar de boten toe, en ging achter 1tje staan. Hij herkende de "Vrienden" van DK. 1tje stond er te jammeren aan de telefoon, dus zal het vast DK zijn geweest waar hij mee stond te bellen.

Angel kan zich goed herinneren wat er met haar is gebeurd toen ze op DK was geworden.. Ze hoopte dat het goed ging bij Nathalie .. Dat hij degelijk veranderd was, maar aan het gedoe hier te zien was dat helemaal niet zo. Ze wou er naar toe lopen, en vragen wat er gaande was. Maar dat kon ze niet maken. Ineens voelde ze een schouderklopje. Ze keek om en voor ze iets kon zeggen, kreeg ze een doekje tegen haar mond en neus gedrukt. Angel sloeg wild om zich heen, maar al snel werd ze duizelig en werd ze meegevoerd.

Angel werd wakker. Ze kon niks zien. Alles was zwart om zich heen. "Laat me los! Laat je zien vuile laffe hond die je bent!" schreeuwde ze. Maar geen reactie. Angel probeerde los te komen, maar de boeien die ze omhad, begonnn pijn te doen als ze zich begon te verroeren. Ze dacht aan Nathalie. Hoe moest Angel nu ooit tegen haar zeggen dat DK niet deugde? Ineens hoorde ze twee mensen in het japans praten. Het was en dofgeluid. Het leek alsof het van buiten was. Het ging over... Matt & Nathalie. Angel schrok hier van. Matt.. wie was dat ookal weer vroeg ze zich af. Ze kende de naam alleen, voor de rest van gezicht niet echt. Maar Nathalie was in gevaar. Wat moest ze nu toch doen? Angel probeerde opnieuw los te komen, maar weer deden de handboeien pijn. Ze hoorde een soort deur open gaan, en mannen tegenelkaar praten. 'Laat je zien!' schreeuwde ze. Ineens voelde ze een klap op haar slaap. Angel kreunde van de pijn, en voelde de grond ineens. Alles deed pijn, en ze voelde een warm iets via haar slaap naar benedn lopen. 'Ben je gestoord ofzo?! Laat je zien !!' schreeuwde Angel opnieuw. Haar blinddoek werd af gedaan, en ze moest moeite doen om te zien wie het was. Maar ze wist al wie het was. Maar ze schrok toch wel toen ze wist wie het was..

Matt had wat gehoord verderop en liep dan naar de plaats toe. Maar voor hij het echt doorhad stonden er een aantal mensen achter hem en werd hij naar achter getrokken. Meteen werd er een doekje chlorofom op zijn mond gedrukt waardoor hij bewusteloos ging. De jongens brachten hem naar de boot en smeten hem de kamer in. Matt werd de eerste tien minuten niet wakker, normaal had het een andere werking op hem. Was het direct uitgewerkt. Oftewel had iemand hem een dubbele dosis gegeven.
Hij was met zijn hoofd tegen de wand van de poot gesmeten en daardoor was hij waarschijnlijk ook nog niet bij bewustzijn. Hij wist niet of hij hier alleen lag, maar inmiddels had iemand hem ookal geblind doekt. Toen hij wat hoorde kwam hij weer bij de levende, hij deed zijn ogen open maar zag niets buiten de duisternis. 'Waar ben ik?' Brulde hij luid.

Angel keek kwaad voor zich uit. De vrienden van DK waren weggegaan, maar niet veel later werd Matt in dezelfde kabine gegooit. 'Ze zullen je echt niet horen hoor' zei Angel nuchter tegen Matt. Angel was goed genoeg in Turnen geweest, en schoof beetjes bij beetjes naar Matt toe. Ze beet in de blindoek en trok het van hem af. 'Heey' zei angel aardig tegen hem, om hem gedeeltelijk gerust te stellen. 'Ik ben angel .. ' zei ze. Ze moest haar mond houden van de bewakers, of ze zouden haar iets aan doen wat ze nooit meer zou vergeten. Ze wist precies wat ze bedoelde dus hield ze ook haar mond over wat ze zouden gaan doen met Matt. Maar ze zou het hem vertellen als de tijd daar was. 'Je bent hier door handlangers van DK ..' zei ze zachtjes tegen hem. Ze glimlachte wat flauw naar hem. 'Uhm.. en ik stak weer is mijn neus in andermans zaken' zei ze er vlug bij. 'Waarom is DK zo kwaad op je?' wou Angel weten van Matt. Het enige wat ze wist over Matt was dat hij en racer was, en een goeie .. Maar na zijn laatste val partij niets meer van zich heeft laten horen totdat hij hersteld was. Blijkbaar was hij dat nog niet helemaal, maar Angel vond het wel beter uit zien dan wat de kranten haar verteld hadden. Ze glimlachte vriendelijk naar hem. Het was niet echt de tijd om aardig te doen, maar ze kon niks anders. Angel was ondertussen druk besig haar touwen los te krijgen met een vijl, maar dit lukte haar echter slecht.

Toen zijn blinddoek werd afgetrokken werd hij even verblind, hij schudde zijn hoofd en kreeg al een beter zicht. 'Hé, Ik ben Matt.' Zei de jongen tegen haar en voelde dat zijn handen vast waren gebonden. Toen ze vertelde door wie hij hier was balde hij zijn vuisten en mompelde wat. Nathalie. Wat gebeurde er met haar nu hij hier zat? 'Waarom die idioot kwaad is, omdat ik beter kan omgaan met zijn vriendin dan hijzelf.' Zei hij tegen haar. Hij probeerde los te komen maar het was tevergeefs. 'Waarom ben ik hier, en wat gaat er gebeuren met me?' Vroeg hij aan haar. Matt moest hier weg, naar Nathalie. Voor dat DK haar wat aandeed, dat zou hij niet aan kunnen. En zij al helemaal niet.

Angel keek even geschrokken weg van die vraag, maar ze besloot het hem toch te zeggen. 'Hij wil je eerst met de neus in de feiten drukken .. En je daarna laten verdrinken .. in de zee' fluisterde ze in zijn oor. 'Ik mocht het je niet zeggen snapje?' zei Angel er vlug achterna, en ging weer goed zitten. Ze had bijna het touw door gezaagt toen er een Vriend van DK binnen kwam. 'Hoe kom jij ineens daar?' vroeg hij kwaad aan Angel. 'Het is niet de bedoeling dat je met de gevangene praat' gromde hij kwaad naar haar. 'Ik ben er zelf ook 1 dus zeur niet' snauwde ze terug. De vriend liep kwaad weg. 'Wacht maar tot DK klaar is met jullie' zei hij kwaad, en sloeg de deur weer dicht. 'Nee, vriendelijk zijn deze gasten niet' gromde ze kwaad. Angel probeerde verder te komen, maar haar vijl was gevallen. Angel zuchtte. Ze had naar haar moeder moeten luisteren toen ze de kans had.

DK stapte uit zijn auto, en hield de deur van Nathalie open. 'Ga je gang schoonheid' grijnsde hij naar haar. Hij deed de deur achter Nathalie dicht, en liep naar de boot. Hij hielp Nathalie in de boot, en liep naar zijn vrienden. Hij praatte wat met ze, en hield Nathalie goed in de gaten, of ze niks doorhad. Dat zou een ramp zijn. Hij had wat anders in gedachten voor haar. Dk zag Angel ineens ook zitten. 'Wat doet zij daar nu weer?' snauwde hij zachtjes tegen 1 van zijn vrienden. 'Nou, die stond ineens af te luisteren, en we dachten dat het beter was om haar vast te houden voor het geval ze ging zeuren bij de politie' antwoorde die. DK keek zuchtend weg. Het is goed voor zo ver hij dat vind. Hij keek naar Nathalie.

Nathalie stapte uit en volgde hem naar de boot. Ze keek even naar zijn vrienden en snoof. Oh wat haatte hij ze. Na die laatste crash toch. Ze leunde tegen de muur en zuchtte even. Fijn was het hier. Ze zag toen het meisje vastgebonden zitten. Haar gedachten sloegen op hol. Woorden kwamen in haar op en toen snapte ze het opeens. Ze verstijfde even en keek dan naar DK. Woede kwam in haar op en ze liep naar hem toe. "Leugenaar" zei ze opeens en gaf een duw. "Wacht maar!" riep ze kwaad en wilde naar Angel lopen maar nee. Beter hulp halen! "Matt had gelijk, net als dat meisje" siste ze en rende meteen de boot uit. Ze keek rond en rende naar de straat..

DK keek woedend naar Nathalie. Hij liep naar Matt toe, en liet zijn vrienden Nathalie halen. Vrienden van DK grepen Nathalie beet, en liepen met haar terug naar de boot toe. Dk keek Nathalie verdrietig aan. 'Waarom ga je nu ineens weg mijn prinsesje?, de show moet nog maar net beginnen' grijnsde hij gemeen naar haar. De vrienden van DK hielden nathalie nog steeds stevig vast. DK liep even naar zijn kantoor toe, en haalde wat papier werk te voorschijn, en liep terug. 'Geniet er maar van zo lang het duurt' grijnsde hij gemeen en kwaadaardig naar haar.

Nathalie zag dat de vrienden van DK kwamen en rende sneller. Ze hadden haar uiteindelijk. Nathalie trok hevig tegen en probeerde te stampen. Ze snoof en keek DK strak aan. "Laat me los en laat hun met rust!" riep ze kwaad. "Wat wil je?" vroeg ze kwaad en keek hem aan. Ze trok hevig en stamptte ook, hopend dat het hielp. Ze wist niet wat ze van plan waren maar ze zou het niet laten gebeuren! Ze keek even naar Matt en Angel. Ze slikte even en keek dan weer kwaad naar DK. Ze had zo'n zin erop los te schelden..

Zwaar motorgeronk was te horen toen Rául de haven naderde, er lagen vele boten, en er stonden enkele auto's een van hem kwam hem vaag bekend voor, het was van die jongen waarmee hij ruzie had gehad in de stad. Hij gaf extra gas bij, keek op de teller 195 km/u gaf die aan. Hij deed er nog een schepje bovenop, naar zijn 4 230 km/u. Toen zag hij nog wat auto's staan en mensen. Enkele mannen 1 herkende hij, Dk, en hij zag Nathalie en Angel. Nathalie werd vast gegrepen door de andere jongens. 'Lafaards.' Mompelde hij. Hij schakelde naar zijn 5 en naderde het gezelschap met hoge snelheid. Met piepende banden kwam hij tot stilstand, de muziek uit zijn auto stond hard, hij zette het niet zachter. Hij stapte uit zijn auto, greep zijn Sawn Off Shotgun, maar richtte niet, het was te link, er waren teveel mannen, en enkele hadden wapens, dat zou het leven van Nathalie waarschijnlijk alleen maar in gevaar brengen. Hij hield de shotgun in zijn hand. Hij deed zijn zonnebril op, normaal gesproken zou hij ook een bivakmuts op doen om niet herkend te worden, maar dat leek hem nu overbodig. 'Laat haar even los, dat is wat comfortabeler voor haar.' Commandeerde hij kil. Hij bekeek Dk. 'Ik geloof dat wij elkaar al eens eerder ontmoet hebben, toen heb je het er levend van af gebracht, als je Nathalie loslaat heb je meer kans dat je dat nu ook lukt.' Dreigde hij gevaarlijk, hij nam ook een Sawn Off in zijn andere hand, als het echt op schieten aan zou komen, was hij goed bewapend.

Angel maakte met haar vijl die ze weer te pakken had gekregen haar touwen los. Ze maakte Matt ook los. "We moeten hier weg" siste ze naar Matt. Angel stond op en probeerde met haar Haarspelt de deur open tekrijgen. Na 4 keer te hebben geprobeerd lukte dit echter niet. Angel liet zich zuchtend op de grond zakken. Ineens ging de deur open en kwam er een handlanger van DK binnen. Angel stond op, en rampde de handlanger neer, en maakte hem vast aan iets. Angel trok Matt mee de uit gang uit. Ze rende van de boot af. Ineens zag Angel Rául tegen Dk praten en hem bedreigen. Nathalie hadden ze vast! Angel moest iets doen.. Maar wat? 'Rául!' riep Angel naar hem. Ze rende naar hem toe. 'Hoe kom jij hier?' vroeg ze verbaasd aan hem. Ze keek vuil de richting in van DK. Ze vroeg zich af wat hij van plan was te gaan doen.

'Je vindt jezelf wel heel erg stoer met dat wapen he?' zei Dk grijnzend naar Rául. 'Ik zou maar oppassen wat je doet jongetje, want ik maak haar zo af samen met...' Dk maakte zijn zin niet af toen hij in de gaten kreeg dat Angel en Matt daar stonden. Hij vloekte binnensmonds. Hij greep Nathalie bij haar arm, en sleurde haar mee naar een kamer. Hij sloot haar daar op, samen met hem. Hij keek haar woedend aan. 'Dus jij dacht dat je zomaar mij kon dumpen he?!' schreeuwde hij naar haar. 'Dus jij dacht dat je zomaar met een ander kon he?!'. Hij duwde Nathalie ruw op het bed, hij rukte haar kleren ruw uit en maakte haar vast aan het bed 'Dus je vond daar net al zeer doen he?' zei hij gemeen tegen haar. Hij deed het weer bij haar, nu alleen ruwer en pijnlijker. Toen hij na een lange tijd klaar was, kleedde hij haar weer onhandig aan en maakte haar weer vast. Hij mishandelde haar door haar vaak te slaan. 'Ik houw er niet van om belaserd te worden' snauwde hij naar haar

Nathalie keek op en zag Rául opduiken. Ze trok even hevig en zag toen Angel en Matt. Ze hoorde dan DK en werd meegesleurd. Ze hoorde de kwade woorden en slikte even. Ze schrok toen hij haar vastbond en wist al wat hij ging doen. "Nee DK alsjeblieft " zei ze zacht en smekend. Te laat. Ze kneep pijnlijk haar ogen dicht en tranen vormden zich. Ze had naar Han en Matt moeten luisteren! Ze voelde de slagen die ze kreeg en wendde haar blik af. Haar ogen waren gesloten en een traan rolde over haar wang. Waarom was hij zo?! Ze dacht even aan dingen en keek weer naar DK. Wat was hij nog van plan? Haar vermoorden? Ze trilde van de pijn..

Matt was ondertussen al op zijn voeten beland en keek kwaad rond. Hij moest weg en wel nu hij begon aan het touw te sjouwen en deed zijn best om los te komen maar echt lukte het niet. Kort keek hij rond en zag een scherp staand voorwerp, hij sprong daarnaar toe en begon met het touw langs he ding te gaan. Het touw loste en meteen maakte hij zijn voeten los. Dan rende hij naar het meisje toe en maakte haar handen los. Nu moest hij zien buiten te raken. Nathalie had hem nodig. Maar hij besloot te gaan zitten zoals eerst. Een jongen deed de deur open en meteen stapte hij binnen waardoor hijzelf op sprong en de man een harde klap in zijn gezicht gaf waardoor die met zijn kop tegen de wand van de boot sloeg. Hij moest Nathalie vinden, dus hij ging op pad. Hij had opgelet naar waar de meesten toegingen en volgde die zelfde weg dan ook. Een deur op een kleine gang was toe daar moest ze zitten. Meteen rende hij op de deur af en beukte ze open, hij keek naar Nathalie en balde zijn vuisten tot zijn knokels wit waren gekleurd. Meteen stormde hij op Dk af en greep hem bij de keel, hij drukte hem ruw tegen de muur en gaf hem enkele harde klappen op zijn gezicht. 'Geloof me, je gaat eraan.' Riep hij kwaad.

Nathalie trilde hevig en bloed droop van haar lichaam. Striemen waren zichtbaar. Ze keek op en zag Matt. Ze begon weer hoop te krijgen maar wat als de vrienden van DK kwamen? Ze trok hevig aan de touwen. Aan beide polsen kwamen wonden door het trekken maar dat maakte haar niets uit. Ze wilde hier weg! Ze keek naar haar GSM en probeerde deze met een hand te pakken. Ze stuurde een SMS naar Leelou met alleen: haven. Ze kon niet veel typen dus moest het zo maar. Ze verzond het en begon weer hevig te trekken met haar blik gericht op Matt en DK.

Leelou keek op zijn mobiel, dit deed Nathalie nooit! Een SMSje met één woord? ''Godver!'' schreeuwde Leelou die voelde dat er iets mis was. Snel rende hij de winkel uit, waar hij was, richting zijn auto. Zijn winkelwagentje liet hij staan.

Eenmaal in de haven laadde Leelou zijn nieuwe Glock al, in de verte zag hij Angel met wat aziaten en een mexicaan. De jongen hield zijn pistool stevig vast en liep zonder na te denken in de richting van Angel. Hij schuilde nergens, kon overal neergeschoten worden. ''Waar is Natha...'' zijn adem stokte, hij hoorde gerommel uit één van de bootjes komen. Één van de aziaten stapte op Leelou af en zonder na te denken richtte hij de loop van zijn geweer tussen de ogen van de aziaat en haalde de trekker over. De andere aziaten die stuk voor stuk bewapend waren staarden hem gapend aan, ineens een stuk minder stoer.
Leelou liep naar binnen en het eerste wat hij zag was DK, daar richtte hij zijn pistool dan ook op.

'Leelou, neem je zus mee. Nu!' Riep Matt naar hem toe en keek nog steeds naar Dk. Weer begon hij op zijn gezicht te slaan, de woede in hem was weer ontketend en ditmaal kwam er geen einde aan. 'Ze moet weg, ga alsjeblieft. Dit hoeft ze niet te zien.' Zei hij luid. Kort keek hij naar Nathalie en beet op zijn tanden. Matt neep DK's keel toe en trilde helemaal van de woede. Leelou kon beter weg gaan met haar, oftewel hij. Dat moest hij zelf weten. Maar het gene wat hij wist was dat Dk hier vandaag niet levend weg zou komen.
Van het feit dat ze in een bende zat daar was hij nog niet van inlicht, maar dat boeide niet. Het enige wat telde was dat ze hier weg kon, met hulp van haar broer of van hem. Niemand deed dit bij een vrouw, en al zeker niet bij iemand die Matt kende. Het was gewoon een overtreding van de wet, en van de principes van Matt.

Nathalie keek op en zag haar broer. "Leelou" zei ze zacht en best blij. Ze stopte met trekken en keek toen naar Matt. Hij was echt woedend. Ze hoorde wat hij zei en riep. "Nee Matt, jij moet hier weg. Net als mij" zei ze zachtjes. "Je moet rust hebben. Weetje nog? Daarstraks? Samen rust" zei ze zachtjes om hem een beetje te kalmeren. "Leelou handeld het wel af" zei ze en keek hem aan. Ze wilde rust en hij had het ook nodig. Samen was leuker. Ze hield van hem en hij van haar maar ze wilde dat hij meekwam. Dat hij haar in veiligheid zou brengen zodat hij zelf kon kalmeren. Ze had hem nog nooit zo woedend gezien..

Rául zag ineens overal mensen, enkele gingen naar Nathalie, hij bleef met Angel achter. 'Doet er nu even niet toe, eerst deze mannen.' Zei hij kwaad en wees met zijn shotgun naar de mannen. Hij liep in de richting van zijn auto en schuilde er achter, hij schoot met z'n shotgun op enkele mannen. Die schoten natuurlijk terug. Rául merkte dat er 1 man op Angel richtte. Als een razende stond hij op en kogels vlogen om zijn oren. Rául deed alsof hij het niet merkte. De mannen stopten met schieten toen hij zijn pistool terug in zijn holster stopte. Hij liep op de man af die nog steeds op Angel mikte. Hij stond voor hem alle mannen keken naar hem. Rául moest het snel doen, anders was hij er geweest. 3...2...1... NU! Hij sloeg de pistool uit de handen van de man draaide hem om, pakte zijn pistool en hield hem onder schot 1 van de mannen waagte het om te schieten. In de schouder van Rául. 'Idiota!.' Riep hij kwaad, en schoot met zijn Sawn Off terug, recht door het hoofd. 'Gooi de wapens in het water. Niemand gehoorzaamde. Hij liep een eindje richting de kant waar Dk Nathalie had gebracht. Hij keek door de gang. 'Alles goed daar?' Vroeg hij. Hij keek naar binnen maar kon niks doen. Hij keek weer naar de mannen op het schip 1 lag dood op de grond. Rául wou wraak nemen het liefst vermoordde hij ze allemaal. Hij probeerde het nog eens. Hij schoot in het rond en raakte 1 van de mannen in zijn been. De reactie kwam al gauw kogels vlogen om zijn oren en zijn gijzelaar werd doodgeschoten. Rául vluchtte naar de achterkant van het schip om beschutting te zoeken, ondertussen laadde hij z'n pistolen en schoot zo nu en dan.

Leelou merkte Matt en Nathalie redelijk laat op, Matt zei dat Leelou Nathalie moest meenemen. Was dat beter? Leelou bekeek Matt voor een paar seconde, DK was breed en Matt vergeleken hem een scharminkel. Leelou kon niet zeggen dat hij de meest gespierde was, maar hij had een pistool en wist hiermee om te gaan. Daarbij waren er heel veel mensen die het niet over hun hart konden verkrijgen te moorden, over Matt kon hij niet oordelen maar hij wist dat hij het zelf kon. Leelou richtte zijn blik weer op DK, toen begon zijn zusje opvallend rustig te praten. Ze raadde zelf ook Leelou aan, wat Leelou's wantrouwen op de moord op DK enkel vergrootte. ''Neem Nathalie mee naar het ziekenhuis en haal een Pizza Specialé...'' siste Leelou die nog altijd zijn pistool op DK had gericht. Toen kwam die Mexicaan. Leelou keek niet naar hem, maar herkende het spaanse accent.
''Rot jij helemaal op...'' zei Leelou nijdig, een reactie die onterecht was, maar Leelou was pissig, er was te veel gebeurt.

Matt keek kwaad naar DK, maar de woorden van Nathalie deden hem zowiezo al kalmeren. Kort keek hij naar Leelou en snoof geirriteerd. Hij trapte Dk nog hard op een plaats waar de zon nooit scheen en rende dan naar Nathalie toe. Hij knielde bij haar neer en legde zijn ene arm onder haar been en de andere achter haar rug. Meteen stond hij op en keek naar Leelou, een pizza? Ach ja, zou hij wel doen. 'Mol die gast, anders doe ik het de volgende keer dat ik hem zie.' Bromde hij naar hem. Hij keek naar Nathalie en zag buiten kogels vliegen. Hij rende gelijk naar een bak en schuilde daar even achter en wachte tot ze zouden herladen. Toen hij een klik hoorde rende hij door de gang en sprong zowat van de boot af. Kort keek hij om, waar was zijn wagen? Damn, moest hij dat nog vergeten ook. Toen zag hij een schijnsel van iets ijzers en grijnsde. De jongen liep erheen en opende de deur van de wagen, en zette Nathalie op de voorzetel. Meteen sloot hij de deur en voelde zijn hart tegen zijn ribben slaan, het liefst wou hij nu terug naar het gevecht gaan, maar iets in hem vertelde dat hij dat beter niet kon doen. Hij liep om de snuit heen en stapte zelf dan ook in. Zijn handen omklemde het zwarte leer van zijn stuur, meteen keek hij haar aan. Dan drukte hij de gaspedaal in opweg naar het ziekenhuis, of ergens anders. Hij wist het niet meer.

Nathalie keek naar Leelou en dan naar Matt die haar optilde. Ze sloeg haar armen rond zijn nek en zuchtte even. Ze deed haar gordel even later aan in de auto en legde haar hand op het been van Matt. Ze keek hem aan en glimlachtte zwakjes. Ze had pijn maar de wonden vielen gelukkig nog mee. Ze had nog steeds tranen in haar ogen. Ze was bang geweest. Bang iedereen kwijt te raken. Ze schudde de gedachte weg en slikte even. "Matt, ik wil naar je thuis of je garage. Ik wil even alleen zijn" zei ze zachtjes en keek hem in de ogen. Ze wilde niet naar het ziekenhuis, niet nu..

Matt keek haar aan en fronste even. 'Maar Leelou zei. Ach wat dan ook.' Hij gaf een hevige draai aan het stuur waardoor de auto een slippend geluid maakte. En hij reed dan weer verder richting zijn huis. 'Als ik je broer tegen krijg, ga jij het uitleggen.' Zei hij droog tegen haar. Wat hij niet door had was dat hij steeds sneller begon te rijden, uit woede of gewoon uit bezorgdheid. Nog steeds was hij niet gekalmeerd, maar hij was blij dat hij daar al weg was. Als hij DK wat had aangedaan was het voor hem gewoon game over.

Rául zag een jongen met Nathalie wegrijden. Hij lette er niet op, hij moest zich concentreren op de kogels die langs hem vlogen. Hij keek naast zich. Hij hoorde een jongen schreeuwen dat hij op moest rotten. Hij reageerde er niet op, het kwam vast door de woede. Hij keek om de hoek en zag nog 3 mannen staan. Hij herlaadde zijn andere wapen en loste weer enkele schoten. Toen hij zag dat 1 van de mannen op hem af kwam schrok hij, deze jongen was een vroegere vriend van hem geweest. Blijkbaar had de jongen niet veel goeds in de zin. Rául wachtte tot de jongen dichterbij was, hij herkende hem, hij had hem in zijn schouder geschoten, de wond deed enorm zeer, maar Rául verbeet de pijn. 'Traidor! Por qué?' Vroeg hij in het Spaans aan hem, natuurlijk kon de jongen hem verstaan, maar die reageerde er niet op. Hij drukte zijn wapen tegen het hoofd van Rául, die hetzelfde bij hem deed, zijn vrienden achter hem keken toe. Rául trapte de man in zijn edele deel, die meteen bukte en zijn wapen liet vallen, Rául trapte die weg en schoot in de richting van de andere mannen. Eentje vluchtte weg een ander werd in zijn buik geraakt en lag te dood te bloeden, de enig die nog over was, was zijn oude vriend, hij richtte zijn wapen op hem, maar schoot nog niet. Hij keek naar de deur opening waar de broer van Nathalie en Dk nog moesten zijn.

Angel keek toe hoe Rául vocht met de mannen voor hem. Ineens richte 1 van hun op haar. Angel verstijfde, maar algauw stond Rául voor haar. Ze wou roepen dat hij weg moest gaan, maar algauw was hij weg en vocht verder. Angel wist weinig te doen, maar kreeg algauw in de gaten dat Nathalie en Matt wegrenden. Angel haalde opgelucht adem. Nathalie en Matt waren in veiligheid gesteld. Ze riep naar Rául. 'Rául! Laat ze maar! De rest is veilig kom!' toen zag ze dat Rául was geschoten in zijn arm. Angel keek er een beetje bang naar. Wat nou als het straks ernstig is. Ineens werd Angel van achteren belaagt. Een handlanger greep haar, en hield zijn arm om de nek van Angel. Angel maakte gauw een reflex, en gooide de man over haar heen op de grond, en trapte hem met haar naald hak in zijn gezicht. 'Niemand komt aan mij begrepen' snauwde ze naar de man die lag te kreunen van de pijn. Angel had Leelou horen aankomen, en ze wou weten of het wel goed met hem ging bij DK. Ze rende ongezien de boot in, en zocht naar hem. Ze kwam hem tegen bij DK in zijn kantoor. Angel bleef buiten staan, en keek eigenlijk onopgemerkt mee naar wat er zou gaan gebeuren.