I'll help ya

De hele weg had hij de omgeving goed in de gaten gehouden maar was geen wouto tegengekomen gelukkig. Hij reed steeds verder en verder tot hij uiteindelijk bij zijn huis aankwam. Hij parkeerde zijn auto en haalde de sleutel uit het contact waarna hij de sleutels in zijn broekzak stopte. Hij wierp nog een vlugge blik op haar waarna hij uitstapte en haar deur opendeed waarna hij haar hielp uit te stappen. Hij ondersteunde haar de paar meter naar zijn huis en opende de deur vlug. Hij liep met haar naar binnen en liet haar op zijn bed zitten. 'Ik ga even verband voor je pakken' Zei hij en liep de kamer uit om het te halen. Hij vond het al snel en liep ermee naar de kamer. Haar hele shirt zat vol met bloed. Hij zou haar wel wat schoons geven wanneer het verband erom zat.

Lila werd in de auto geholpen. Ze glimlachte zwak en staarde de hele rit naar buiten. Af en toe vielen haar ogen dicht maar ze sliep niet. Ze keek op toen ze er waren en stapte uit. Ze voelde zijn arm rond haar heen en liep naar binnen. Ze zette haar op het bed en trilde nog steeds. Ze voelde de pijn door haar lichaam gaan. Ze beet even op haar lip van de pijn, dat deed ze steeds vaker. Lila keek op en zag dat hij terugkwam met verband. Ze slikte even. Haar shirt zat onder het bloed dus ze kon al raden wat er zou gebeuren. Al vond ze het niet zo erg. Hij was lief en stiekem wel leuk. Nee, erg vond ze het niet meer.

Hij ging bij haar op het bed zitten. 'Ehm, als je het erg vind dat ik het doe, kanals je wilt kan je het ook zelf doen, dan wacht ik wel buiten ofzo' Zei hij tegen haar. Hij kon het wel begrijpen als ze het nu te eng vond als hij hij haar zo zag. Hij pakte vast een shirt wat ze aan kon doen wanneer het verband eropheen zat. Want in een bloedshirtje rondlopen leek hem nou ook niet bepaald een prettig gevoel. Hij keek naar haar en legde het opgevouwen shirt naast haar neer. Hij wachtte geduldig op wat ze zou gaan zeggen. In gedachten was hij al maanden verder, en had hij haar al helemaal voor zich gewonnen. Maar het was nu nu, en het was nu niet maanden verder. Hij zou geduld moeten hebben. Ze zou boeten voor wat er met zijn moeder gebeurd was. Haar moeder had er al voor geboet, nu zij nog.

Lila zweeg en keek hem aan. Ze luisterde stil naar de woorden en slikte. Daar dacht ze net aan. Ze vond het niet zo heel erg. Ze vond hem veel te leuk om te weigeren. Ze slikte even verlegen en keek hem aan. Haar blik wanhopig, zoekend naar hulp; Hoe moest ze het eigenlijk zeggen? Ze zou het nooit goed kunnen zeggen. "Ik euh.." begon ze stotterend en slikte. "Jij mag het wel doen.." stotterde ze erna en beet op haar lip. Ze keek in zijn ogen en slikte. Een warm gevoel bekroop haar. Een gevoel dat ze vroeger al gevoeld had, maar dat was voorbij. Dit was nieuw en voelde vele fijner aan.

Hij keek haar nieuwschierig aan. Ze keek hem wanhopig aan. Hij wist niet zo goed wat hij nu moest denken, durfde ze hem niet te zeggen dat ze het liever zelf deed? Of juist het tegenovergestelde? De twee woorden die ze niet veel later stotterend zei, maakte hem nog niet veel wijzer. Toen ze hem stotterend vertelde dat hij het wel mocht doen, kreeg hij een glimlach op zijn gezicht. Hij voelde een gevoel zijn lijf binnenkruipen, hij wist wat het was, maar het mocht gewoon niet doorbreken.. Hij duwde het vlug weg uit zijn gedachten maar het verdween gewoon niet helemaal. Hij haalde de gedachten aan zijn moeder in zijn hoofd om het gevoel in zijn buik te laten verdwijnen. Hij ging naast haar zitten en hielt het verband in zijn handen hij wachtte tot hij het erom kon gaan doen.

Lila keek hem aan en zweeg. Ze keek even naar de grond en dan naar hem. Ze glimlachte zwak en zag dat hij het verband pakte. Ze zette haar wat rechter en dichter bij hem. Pijn. Pijn. Maar ook een warm gevoel. Ze keek in zijn ogen en knikte zacht. "Doe maar" zei ze zacht en keek hem aan. Ze wist zeker dat het mocht. Erg vond ze het niet. Ze vond hem echt leuk. Lila hield haar klaar. Ze wist dat het shirt uit moest en dat zou veel pijn doen met haar schouder. Ze had wel een trucje natuurlijk. Eerst de goede arm en dan kon je het van je slechte arm schuiven. Al wist ze niet welke manier hij zou gebruiken. Hij wist wel wat hij deed, toch?

Hij wachte geduldig tot ze er klaar voor was. Het zou natuurlijk het makkelijkste zijn als hij het eraf kon knippen, maarja, dat zou wel zonde zijn van het shirtje. Hij wist nog wel een andere manier om het shirtje eraf te krijgen met zo min mogelijk pijn voor haar, maar alles zou pijner doen dan dat hij het eraf zou knippen. Hij legde het rolletje verband naast zich neer. 'Ik kan het eraf knippen, dan voel je er helemaal niks van.. Maar dan ben je je shirtje wel kwijt, het kan ook anders, maar dat zal je wel voelen..' Zei hij. Hij keek haar vragend aan en wachtte op antwoord. Hij keek naar haar shirtje die ooit wit was. Hij was bang dat het bloed er ook niet meer uit te krijgen was, dus kon het net zo goed kapot, tenzij ze een roze shirt wilde?

Lila dacht diep na over alles wat een tijd geleden gebeurt was. Even voelde ze een steek in haar schouder en keek ernaar. Ze zuchtte en hoorde de woorden. "Mij maakt het niet uit" zei ze zacht en keek hem aan. "Doe maar wat het beste gaat" antwoordde ze erna en glimlachte. Al zou hij haar pijn doen. Het zou vast nooit zijn bedoeling zijn. Soms moest er pijn zijn, het kon niet anders. Zoals in een situatie als deze. Ze voelde nog een steek en zuchtte. Hopelijk deed hij snel verder want het begon pijn te doen. Ze wilde dat het zou stoppen en genezen. Dat was het enige dat ze wilde. Lila keek even naar de grond en dan weer naar Sairon.

Hij knikte en stond op, hij liep vlug naar de keuken waar hij een schaar pakte. Hij liep ermee terug en ging op zijn knieën voor haar zitten. Hij begon aan de onderkant en begon te knippen. Hij knipte het op zo'n manier kapot, dat hij de wond niet zou raken en het zo ervanaf kon schuiven. Hij keek ondertussen afentoe naar haar. Hij haalde het shirtje ervanaf en gooide het in de prullenbak. De schaar legde hij op een kastje. Hij ging weer naast haar zitten en poetste eerst voorzichtig het bloed weg zonder de wonden te raken. Gewoon het bloed wat eruit was gelopen. Hij legde er een gaasje op en hij wikkelde voorzichtig het verband eromheen. Niet te strak en niet te los. Hij hielp haar gelijk het schone shirt aan waarna hij weer langs haar ging zitten en haar aankeek.

Lila keek hem aan en zag dat hij wegliep. Ze keek hem na en zuchtte even. Ze keek even naar haar schouder en zuchtte. Ze dacht even aan wat maar schudde de gedachte weg. Ze keek op toen hij terugkwam en glimlachte. Ze keek naar hem en af en toe naar de schaar. Ze voelde hoe hij het shirtje van haar afschoof. Ze had nog wat pijn maar het viel mee. Ze begon lichtjes te blozen nu. Zonder voelde het zo raar. Ze keek even blozend naar het dekbed. Ze voelde hoe hij de wonde schoonmaakte en het verband rond deed. Ze bloosde nog steeds en het verminderde al snel toen ze het andere shirt aanhad. Ze keek even in zijn ogen en opnieuw begon ze te blozen.

Telkens als hij naar haar keek zag hij haar blozen. Hij vond het best schattig zo. Hij keek naar haar en vroeg zich af wat ze nog wilde doen, en of ze nu misschien wilde slapen omdat het al twaalf uur was. 'Wil je nog wat doen of wil je nu liever slapen? Het is al best laat..' Zei hij. Hij vroeg maar niets over haar ouders, of die bezorgt waren. Hij deed maar gewoon alsof hij daar niet aan gedacht had. Hij keek haar nogsteeds vragend aan en kreeg een smsje wat hij negeerde. Hij zou dat straks wel een keer lezen. Dat was nu wel het minst belangerijke voor hem.

Lila zweeg even en keek naar de grond. Hij was leuk, veel te leuk. Ze had geen woorden voor het gevoel. Ze keek hem aan en hoorde de woorden. Ze twijfelde even maar knikte dan. "Ik ben wel moe" zei ze zacht. "Al zal ik niet meteen slapen met die pijn" zei ze en zuchtte even. Ze keek even rond en dan naar hem. "Waar.. Slaap ik?" vroeg ze dan en zweeg. Ze vond hem super leuk. Ze vond niets meer erg bij hem, ook al kende ze hem net. Ze wilde alles doen. Ze vond het niet erg. Ze zuchtte even. Ze wilde wel dingen, maar durven niet. Ze durfde niets vanzelf. Ze zweeg en keek hem weer aan in zijn bruine ogen. Die mooie ogen..

Hij luisterde geduldig naar haar. Het gevoel in hem keerde telkens weer terug, hij moest de gedachten aan zijn moeder er telkens maar weer bijhalen om hard te blijvem. Toen ze vroeg waar ze moest slapen, dacht hij even na. 'Als je wilt kan je hier gewoon slapen, en als je het eng vind dat ik er dan bij ben, kan ik ook wel op de bank slapen, maar ik kan je ook naar huis brengen als je dat wil' Zei hij tegen haar. Van binnen hoopte hij echt dat ze ervoor zou kiezen hier te blijven. Maar hij zou het ook wel begrijpen als ze liever naar huis wilde. Hij keek in haar mooie blauwe ogen en zij keek in die van hem. Hij wachte op antwoord. Iets in hem gaf hem een gevoel van spanning. Spanning voor of ze bleef of niet. Waarom had hij die spanning? Dacht hij licht verward.

Lila zweeg nog steeds en keek hem afwachtend aan. Ze luisterde naar de woorden en dacht na. Ze wilde wel bij hem blijven en hem op de bank jagen weer niet. Ze zuchtte even. "Ik vind het niet erg.." zei ze zacht en keek in zijn bruine ogen. Zou er meer gaan gebeuren? Ze begon wat gespannen te raken nu. Ze kende hem net maar was duidelijk verliefd. Ze wilde alles doen om het hem duidelijk te maken. Of was meer dan dit te vroeg? Lila wist het niet en snapte ook niet waarom ze erover begon na te denken. Het zou vanzelf komen. Lila slikte even en keek hem nog steeds aan.

Hij glimlachte toen ze hem zacht vertelde dat ze het niet erg vond. In gedachten maakte hij de zin compleet. Hij vond het een raar gevoel. Iets in hem vond haar leuk, maar zijn moeder had zoveel voor hem betekend.. En bovendien zou zijn vader hem echt killen als hij zijn taak niet volbracht. En zijn vader was de enige familie die hij nog had aangezien iedereen na een ruzie dood werd gevonden. Hij had er nooit bij nagedacht dat zijn vader misschien wel eens de dader zou kunnen zijn. Daar vertrouwde hij hem te goed voor. Hij duwde alle gedachten uit zijn hoofd en focuste zich weer op Lila. Hij wist niet goed hijver hij kon gaan bij haar. Aangezien ze bijna niks aangaf. Hij liep naar zijn kast en opende die. Er hingen niet normaal veel kleren in. Hij was ook niet bepaald arm. Hij trok zijn shirt uit en zijn bovenlijf was nu dus zichtbaar. Hij deed ook zijn broek uit waarbij hij het pistool vlug onopvallend verstopte onder de kleding in de kast. Hij had een boxer aan. Hij keek even naar Lila. 'Wil je een andere broek aan of wil je in die spijkerbroek slapen?' Vroeg hij aan haar.

Lila bleef op het bed zitten en keek naar hem. Ze zag dat hij zijn shirt uittrok en slikte. Hij had spieren. Wauw.. Ze keek even maar keek dan kort naar de grond. Ze begon best moe te worden. Al wilde ze nog niet meteen slapen. Morgen was er nog een dag. Nu rusten en morgen leuke dingen. Ze zuchtte even en hoorde de vraag. Ze liet kort haar blauwe ogen over hem heenglijden en slikte. "Ik euh.. Heb onder die broek nog wel wat.. Als jij het niet.. Erg vind" stotterde ze verlegen uit. Ze begon opnieuw te blozen en bleef hem aankijken. Deze dingen had ze nog nooit gezegd of gedurft bij een andere jongen. Hij was speciaal en echt super leuk.

'Oke, is goed hoor' Zei hij met een glimlach en deed de deur van de kast dicht. Hij liep naar het bed en kroop in het bed. Gelukkig had hij gelijk een tweepersoonsbed, anders zou het erg krap worden. Hij keek naar hoe ze zich omkleedde. Hij wist niet of hij moest helpen maar zo te zien lukte het haar wel. Hij wachtte tot ze klaar was en erbij kwam liggen. Hij keek naar haar en hij legde zijn arm liefdevol om haar heen met zijn hand op haar buik. Zodat hij haar schouder niet zou raken. Hij vocht met zijn gevoelens en gedachten. Maar deze keer, besloot hij zich te ontspannen en zijn gedachten en gevoelens de vrije loop te laten gaan. Hij streek voorzichtig met zijn hand door haar haren.

Lila hoorde zijn antwoord en glimlachte. Ze deed voorzichtig het shirt uit en daarna haar broek. Ze legde de kleren ergens neer en keek even naar hem. Ze vond het nu nog moeilijk maar ze moest niet aan slechte dingen denken. Ze legde haar naast hem en keek even in zijn bruine ogen. Ze voelde zijn arm om haar heen en zijn hand op haar buik. Er was vast een blauwe plek op die plaats te vinden. Al had ze nu geen pijn. Ze sloot haar ogen en kroop zonder dat ze het echt doorhad, dichter bij hem. Ze hield haar ogen dicht en draaide op haar zij. Ze legde haar arm op zijn buik en sliep zo tegen hem aan.

Hij had nog een keer in haar mooie blauwe oen gekeken waarna ook zij haar ogen sloot. 'Trust schatje' Had hij nog zacht gezegt. Niet veel later was hij ook in slaap gevallen. De uren van de nacht vlogen voorbij en s' morgens rond 10 uur werd hij wakker. Normaal was hij altijd veel eerder wakker, misschien kwam het omdat hij nu niet alleen lag? Hij opende zijn ogen en zag de gesloten ogen van Lila. Een warm gevoel ging door hem heen maar dat probeerde hij weer weg te krijgen. Het mocht gewoon niet.. Hij bleek naar haar kijken. Wachtend tot ook zij wakker zou worden. Opeens herrinnerde hij zich dat hij gistere nog een smsje had gekregen. Hij haalde zijn mobiel tevoorschijn en bekeek het. Wanneer krijg ik mijn geld? Stond er op zijn beeldschermpje. Hij zuchte en stuurde wat terug. Je krijgt het spoedig. Had hij gestuurd. Hij stopte zijn mobiel weg en keek weer naar Lila.

Lila sliep de hele nacht goed door. Haar hand nog steeds op zijn buik en haar hoofd tegen hem aan. Ze wist niet veel meer van de vorige avond. Ze sliep nog een lange tijd maar werd na een tijd toch wakker. Ze opende haar ogen en keek even op. Ze was bijna alles vergeten. Ze keek naar Sairon en wist het weer. Ze zuchtte. Ze ging wat rechter zitten en voelde even aan haar schouder. De pijn was al enorm vermindert. Lila keek weer in zijn bruine ogen en glimlachte zachtjes naar hem. "Goedemorgen" zei ze stil en licht verlegen tegen hem. Ze keek even naar het bed en dan weer naar hem.

Hij had nog een tijdje liggen doezelen omdat hij niet wist of het nog lang zou duren voordat Lila wakker zou worden. Honderden gedachtes gingen door zijn hoofd maar toen hij zag dat ze haar ogen opende en hem aankeek, waren al die gedachten plotseling verdwenen. Hij zag hoe ze wat rechter ging zitten waarna ze weer naar hem keek. Een glimlach verscheen op zijn gezicht toen ze goedemorgen zei. Hij ging ook wat rechter zitten. 'Goedemorgen' Zei hij ook tegen haar. 'Gaat het weer wat beter met je?' Vroeg hij terwijl hij zijn arm nog om haar heen had liggen. Ach.. Ze ze het vast wel aangeven wanneer ze iets niet wilde toch? Dacht hij.

Lila keek hem rustig aan en glimlachte naar hem. Ze hoorde de woorden en knikte even. "Het gaat veel beter" zei ze zacht en keek even in zijn bruine ogen. Ze verdronk er gewoon in. Ze keek snel naar het bed en voelde toen zijn arm om haar heen. Ze liet het maar zo. Ze vond het niet meer erg van hem. Hij mocht alles. Hij was de leukste die ze kende. Ze glimlachte bij die gedachte en keek weer even in de bruine ogen van hem. Ze wist op dit moment ook niet zoveel te zeggen. Ze vond het moeilijk. Zeker die stomme verlegenheid. Ze zuchtte diep en keek naar het bed zonder iets te doen of zeggen. Want.. Wat moest ze doen?

Hij glimlachte toen ze vertelde dat het veel beter met haar ging. 'Mooizo' Zei hij. Hij begon honger te krijgen. Hij keek in haar mooie blauwe ogen toen zij hem aankeek. Het warme gevoel kwam weer naar boven waardoor hij zijn blik weer afwende. 'Wat wil je eten als ontbijt?' Vroeg hij aan haar. Zijn slaapoogjes waren naarmate hij langer wakker was, steeds meer veranderd naar hoe ze altijd waren. Hij wachtte op antwoord en vroeg zich af of ze 's morgens wel wat at, vele mensen die hij kende sloegen het ontbijt over. Hij afentoe, als hij misselijk was. Maar dat was hij niet, en hij had honger, dus wilde hij eten, samen met haar.

Lila keek hem aan en glimlachte. Ze zag dat hij haar aankeek. Oog in oog. Ze begon lichtjes te blozen en hij wendde zijn blik af. Ze zweeg en keek ook naar wat anders, naar het bed. Ze zuchtte even en hoorde de vraag. "Ik heb niet zo'n honger" zei ze zacht en keek hem aan. Nee, nooit. Ze at amper de laatste tijd. Ze zweeg er maar over. Ze kende het gedoe wel. Ze begon het wat kouder te krijgen. Ze legde het deken wat beter en keek weer naar hem. Ze glimlachte zwak en wachtte af op wat hij zou doen. Zou hij zoals een andere zijn? Zeuren en al dat gedoe omdat ze niet wilde? Ze hoopte echt van niet. Ze had nu geen behoefte aan dat gedoe..

Hij glimlachte toen hij haar lichtjes zag blozen. Ze vertelde hem zacht dat ze niet zo'n honger had. Hij knikte. Hij begreep het wel. 'Ik ga wel even wat halen, laat maar weten als je je misschien bedenkt' Zei hij met een glimlach waarna hij opstond. Hij liep naar de keuken. Het begon steeds moeilijker te worden voor hem om te blijven hoe hij tegen haar moest zijn. Hij raakte met zichzelf gewoon in de knoop. Bij zijn vader kon hij er zowizo niet mee terecht en zijn vrienden geloofde niet in echte liefde. Zijn mobiel ging af en hij viste hem uit zijn broekzak. Z'n pa.. Hij wist even niet wat hij moest doen. Hij besloot uiteindelijk hem maar gewoon over te laten gaan en later te zeggen dat hij nog sliep. Hij stopte zijn mobiel terug en opende de koelkast. Bij het zien van het eten draaide zijn maag om. Hij deed de deur vlug weer dicht en keek in de fruitschaal. Hij pakte een appeltje en waste hem af waarna hij hem op begon te eten en later weggooide. Hij liep weer terug naar Lila en legde het dekbed recht waarna hij zijn kussen overeind zette en op het bed ging zitten met zijn rug tegen de muur aan en zijn benen over elkaar heen legde. Hij keek naar haar en probeerde zijn hoofd leeg te krijgen.