I'll help ya

Lila staarde voor haar uit. Ze keek hem aan en knikte even. Ze keek hem na en stond op. Ze zocht haar GSM en ging op het bed zitten. Ze had nu amper iets aan maar ze negeerde dat gevoel. Ze had bij de jongen van haar dromen geslapen dus nu mocht ze zich niet schamen. Lila las een SMS en antwoordde. Thomas stuurde haar nu vaak. Ze wist wel waarom hij stuurde. Hij was de laatste tijd echt bezorgd om haar. Ze zuchtte en stak de GSM weer weg. Ze zette haar weer op het bed en keek op toen Sairon weer binnen kwam. Ze glimlachte naar hem en keek weer in zijn bruine ogen. Dit is het moment, doe het! Lila schrok van de stem in haar gedachten. Ze beet op haar lip en keek hem aan zonder iets te zeggen. Ze kwam iets dichter en stopte. Ze durfde niet..

Hij dwaalde lichtjes af in gedachten. Hij wilde zijn vader niet onder ogen komen. Die zou razend zijn als hij erachter kwam dat hij nu echt wat voor haar voelde. Maar hij zou toch een keek naar huis moeten. Anders zou er hetzelfde gebeuren als de vorige keer dat hij zijn vader ontliep.. Alleen al bij die gedachten liep er een rilling door zijn lijf. Hij zag dat ze hem aankeek en glimlachte. Ze beet op haar lip en zonder ook maar iets te zeggen kwam ze wat dichterbij. Hij glimlachte. Hij wist wat ze wilde, en dat ze het niet durfde. Dan durfde hij het wel voor haar dacht hij en gaf haar eerst een kusje op haar mond en schatte in of ze het inderdaad had bedoeld. Hij glimlachte waarna hij haar nog een zoen gaf, maar deze keer net iets anders.

Lila keek in zijn bruine ogen. Een warm gevoel bekroop haar helemaal. Ze slikte even en voelde het kusje op haar mond. Haar wangen kleurden roder en roder toen de volgende zoen kwam. Ze schoof dichter en zoende hem langer terug. Ze sloot haar ogen even tijdens de lange zoen. Ze stopte daarna en keek blozend in zijn bruine ogen. Haar blauwe ogen twinkelden van geluk. Ja, ze was blij om bij hem te zijn. Hij was zo.. Leuk. Ze had er amper woorden voor. Lila slikte en keek weer zwijgend in zijn ogen. Haar wangen waren vuurrood gekleurd deze keer.

[Flut --']

Het moment van de zoen, liet hem voor korte tijd het gevoel geven dat hij zweefde. Hij had met meerdere meiden gezoend in zijn leven. Maar voor geen van alle had hij dit gevoel gehad, en geen een zoende zo lekker. Hij had zijn ogen gesloten tijdens de zoenen. Hij trok zijn hoofd langzaam terug en opende zijn ogen weer waarna hij in haar twinkelende ogen keek. Hij had gewoon echt het gevoel alsof hij nog steeds niet helemaal terug op aarde was. Hijzelf moest er ook licht van blozen. Het duurde eventjes voordat hij besefte dat hij niet sliep en dat dit gewoon echt realiteit was. Hij vond het steeds moeilijker om de gedachten tevoorschijn te halen dat hij haar pijn zou moeten gaan doen, laten verongelukken.. Alles gewoon. Maar hij zou er niet onderuit kunnen.. Of tog wel?

Lila keek hem aan en glimlachte zacht. Ze bloosde nog steeds hevig en keek even weg. Ze voelde haar goed nu. Nog nooit had ze dit gevoeld. Ze slikte even en keek hem weer aan. "Ik.. Ik hou van je" zei ze stotterend en begon te blozen. Ze wist nu even niet goed wat ze moest doen. Lila wendde haar blik van hem af en zuchtte. Ze staarde naar het bed en slikte even. Ze voelde haar op dit moment echt gelukkig. Ze was blij en miste haar moeder niet meer zo hard. Lila glimlachte en keek weer naar hem. Haar blauwe ogen keken in zijn bruine ogen.

[Flut ;s]

Toen hij zag dat ze naar hem glimlachte, glimlachte hij terug. Hij vond het zo schattig als ze bloosde. Hij voelde een tweestrijd in zijn hart. Lila, het meisje waar hij nu steeds meer van hielt, of zijn ouders die al die jaren voor hem hadden gezorgt. En ookal was zijn moeder nu dood, door zijn vader voelde het alsof zij dit ook wilde. Dat had DK hem wel zo in zijn hoofd gestamt. Hij wende zijn blik af. Hij wist het gewoon niet meer. Hoe langer hij bij haar was, hoe moeilijker het werd. Hij keek op toen ze weer begon te praten. De woorden schoten door zijn hoofd. Hij was blij het te horen, maar het maakte het hem nog moeilijker. 'Ik ook van jou' Zei hij en keek haar aan. Hij hoopte zo erg dat het allemaal goed zou komen.

Lila keek hem aan en glimlachte zacht. Ze voelde haar vele beter. Ze keek hem aan en hoorde de woorden. Ze grinnikte even verlegen en stond op. Ze kleedde haar na een tijd aan en keek hem aan. "Ik heb geen zin om hier te hele tijd te zitten" zei ze en grinnikte even. "Ik wilde graag naar een meeting gaan, zin om ook te komen?" vroeg ze dan en keek in zijn ogen. Ze zette haar nog even op het bed. Ze gaf hem een klein kusje en keek in zijn ogen. "Hopelijk zie ik je zo" zei ze zacht en liep daarna naar beneden. Ze keek rond en liep naar buiten. Ze liep rustig richting de discotheek en haalde haar auto op waarna ze wegreed.

De hele reis naar huis samen met Lila had hij geen woord uit zijn keel kunnen krijgen. Hij ging kapot van de angst, de pijn en de spanning die in hem speelde. Gelukkig waren de wonden op zij jukbeen aan de raamkant. Het liefst wilde hij de tijd terugdraaien. maar dat ging gewoon niet. Hij parkeerde zijn auto voor zijn huis en stapte uit. Hij deed de deur voor Lila open. Hij hoorde vrienden roepen. Hij keek naar Lila. 'Ik ben zo terug.. Ga maar vast naar binnen' Zei hij waarna hij naar ze toe liep. 'Hebben jullie toevallig nog drugs bij je?' Vroeg hij. Hij kon gewoon niet meer tegen de pijn en de stress. Hij kreeg een pilletje in zijn hand gedrukt. Hij gaf ze er een briefje van 100 voor terug. Hij deed het in zijn mond waarna hij terug liep naar huis. Hij voelde dat het direct begon te werken. Normaal duurde dat toch veel langer..? Dacht hij verward terwijl hij naar binnenliep. De zonnebril en het petje zette hij nog steeds niet af.

Lila staarde naar buiten. Ze wist niet wat er met hem was. Ze zuchtte even en keek kort naar Sairon. Het was een stille rit. Lila vroeg er maar niet naar. Ze wilde niet dat er enige ruzie of wat anders kwam. Ze kende hem amper, noch reacties. Ze keek even naar zijn huis en stapte uit. Ze keek even naar de grond en hoorde jongens roepen. Ze keek er even naar en liep dan maar naar binnen. Ze zuchtte en liep meteen naar boven. Ze zette haar op het bed en trok haar trui uit. Ze trok daarna haar shirt uit en keek even naar het verband. Het zag niet zo rood dus het was duidelijk beter. Het maakte haar niet uit dat hij nu zou binnenkomen. Ze wilde de wonde even checken voor als het niet goed kwam. Ze zuchtte even en hoorde Sairon op de trap komen. Ze keek naar de grond en dan naar de deuropening.

Hij voelde hoe het zich verspreide over zijn lichaam. Net op het moment dat hij erachter kwam dat dit zwaardere shit was dan dat ze zeiden voelde hij alle gedachten uit zijn hoofd stromen. Nadenken? Dat lukte hem nietmeer. Hij liep naar boven. Hij voelde zich kwaad worden van binnen. Waarom? Hij wist het zelf niet eens. Hij liep de kamer binnen. Toen hij Lila zag werd het er niet minder op. Het verergerde juist. Hij draaide zijn hoofd weg en ging op het bed zitten. Hij liet zijn hoofd tegen de muur aansteunen. Hij werd gek van die zonnebril. Waarom had hij überhaupt een zonnebril op? Hij haalde hem voor zijn ogen vandaan en gooide hem hard weg. Zijn ademhaling was sneller. Aggressiever. Hijzelf kon er gewoon niks meer aan doen.

Lila staarde voor haar uit en keek op toen hij naar binnen kwam. Ze glimlachte zacht naar hem en keek naar hem. Ze keek even naar haar pijnlijke schouder en wreef er zacht over. Ze hoorde opeens iets en draaide haar om. Ze zag dat hij de zonnebril weggegooid had. Hij ademde sneller. Lila slikte even en keek hem aan. "Sairon? Is er iets?" vroeg ze zacht en keek in zijn bruine ogen. Ze vond hem raar doen. Wat was er toch met hem aan de hand? Die blik maakte het er niet veel beter op. Lila beet nerveus op haar lip en keek de jongen aan. Ze snapte niet wat er gebeurt was of wat er met hem was.

Vol onrust keek hij zijn kamer rond. Hij keek naar met zijn ogen vol aggressie. Hij hoorde wat ze tegen hem zei. Hij werd er ongelofelijk boos over. Waarom? De reden kon hij zelf niet eens bedenken. 'Laat me godverdomme met rust ja! Waarom ben je eigenlijk hier? Rot op uit me huis ja!' Zei hij woest en toen ze niet direct opstond, deed hij het zelf. Hij liep om het bed naar haar kant en trok haar overeind waarna hij haar op de grond duwde. Vol aggressie keek hij naar haar en haalde hard uit met zijn been en raakte haar hard en volop in haar buik. Woest was hij gewoon

Lila keek naar Sairon en schrok toen hij opeens woest reageerde. Dit was niet normaal. Ze schrok van zijn gedrag en voelde de grond tegen haar rug. Ze snakte even naar adem toen hij met zijn been in haar buik stampte. Ze hoestte even en snakte opnieuw naar adem. Ze greep naar haar buik en kneep haar ogen dicht. Ze kromp in elkaar en tranen gleden over haar wangen. "Sairon.. Wat mankeert jou? Doe rustig" zei ze zacht en snikte even. Ze kroop achteruit en keek angstig naar hem. Ze krabbelde overeind met de hulp van het bed en stapte bang achteruit. Ze trilde en struikelde bijna. Ze hield haar vast aan het bed en keek hem angstig aan.

Hij werd nog woester toen hij hoorde wat ze zei tegen hem. 'Hou je kop bitch, mij mankeert niets, en ik bén rustig' Zei hij. De woorden die hij zei waren de eerste die in hem op kwamen. De drugs hadden ervoor gezorgt dat hij er zelf ook nie bij na kon denken. Hij shackte zelfs maar zijn aggressie overwon. Hij schopte haar onderuit. Hij sloot de deur zodat ze er ook niet aan kon ontkomen. Hij trapte hard op haar in. Zijn eigen wonden voelde hij niet meer. Zijn lichaam was door de drugs verdoofd. Zijn wonden in zijn buik gingen bloedden en braken door het verband heen. Hij werd even afgeleid toen het bloed op de grond drupte. Hij negeerde het volkomen en trapte harder en zwaarder, de 3 sneetje in zijn jukbeen waren ook weer opengesprongen. maar hijzelf had het niet eens door.

Lila voelde de schop en viel op het bed. Ze kromp even in elkaar van pijn en tranen gleden over haar wangen. Wat was er toch aan de hand? Dit kon hem gewoon niet zijn. Ze geloofde er niets van dat hij dit was. Ze slikte even en voelde de trappen. Ze beet op haar lip om het niet uit te gaan schreeuwen. Ze legde haar hand op haar schouder om de schokken tegen de houden áls hij het daarop zou richten. Ze trilde van angst en pijn en keek weg. Ze wilde haar beschermen en hem tegenhouden.. Maar ze durfde niet tegen hem ingaan. Het zou het erger maken. Pech dan.. Ze probeerde wat rechter te gaan zitten op het bed en duwde hem weg. "Laat me met rust.." zei ze zacht en wanhopig. Ze kroop wat achteruit op het bed. Haar angstige blik op de agressieve jongen gericht.

Hij keek woedend naar haar. Hij zag haar op het bed liggen. De pijn en verdriet van haar kon niet tot hem doordringen omdat dat werd tegengehouden door de drugs. Hij snoof woest en richtte zijn ogen op haar. Gefocust. Zijn pupillen waren niet normaal klein door de drugs. Zelfs de donkere kamer liet zijn pupillen wat groter worden. Hij keek naar haar. Toen ze rechter ging zitten en hem wegduwde, werd hij nóg bozer. Hij klemde zijn kaken op elkaar. Hij trapte met zijn voet hard tegen haar bostbeen waardoor ze achterover zou vallen op het bed. Hij trapte nog harder tegen haar benen aan.

Lila trilde hevig en keek hem angstig aan. Ze zag de woede in zijn ogen. Ze beet nerveus op haar lip en voelde de trap. Ze kromp in elkaar op het bed en kneep haar ogen dicht. Ze begon hevig te hoesten en snakte naar adem. "Sairon.. Stop alsjeblieft!" riep ze angstig naar hem en voelde de trappen tegen haar benen. Ze trok deze snel op en ging vanachter op het bed zitten. Ze legde haar hand op haar borstbeen waar de pijn zat. Ze begon last te krijgen van haar ademhaling. Ze keek even naar de deur en slikte. Ze zou nooit kunnen ontsnappen. Lila wist niet wat ze moest doen. Terugvechten? Ze voelde de steken in haar borstbeen. Ze was zo dom geweest om haar shirt uit te doen. Nu deed het nóg meer pijn. Ze keek snel weer naar de agressieve jongen. Wat was hij nu nog van plan?

Woest hielt hij haar in de gaten. Hij voelde zijn eigen pijn langzaamaan licht terug komen. Hij negeerde haar woorden. Ze konden niet tot hem doordringen. Hij greep naar haar keel en toen kwam Kalli's idee wat zij je wel verteld als je het wil weten. Hij voelde de steken in zijn hart en buik. Hij stond op en probeerde weg te lopen maar hij draaide meteen neer. Hij was buitenbewustzijngeraakt. De drugs raakte uitgewerkt. Afentoe ging er een shock door hem heen. Het bed, zijn vloer... Alles zat gewoon onder het bloed. Bloed van bijde..

Lila keek hem angstig aan en voelde de greep om haar keel. Ze kneep haar ogen dicht en voelde de pijn door haar lichaam stromen. Tranen gleden over haar wangen. Ze voelde de wonde in haar schouder weer opengaan en verloor weer wat bloed. Toen ze zag dat hij opeens zijn bewustzijn kwijtraakte krabbelde ze overeind. Ze zocht haar shirt en trok deze aan. Ze negeerde even de pijn. Ze keek even naar Sairon en opende de deur. Ze rende meteen naar beneden en gooide de deur open. Ze sloeg hem niet dicht. Ze rende weg en keek niet achterom. Ze wilde weg van dit alles!