Longview Street 41, Room 182, Kamer van Leelou...

Leelou slingerde zijn koffer in een ouder kast, ging op zijn bed liggen en stak een peuk op. Alle spullen stonden in zijn kamer, een PC, een luie stoel, een bank, een LCD-TV, een lading DVD's, boeken en kasten. Helaas stond lang niet alles, eigenlijk niets, op de juiste plek. Leelou had echter meer zin om te liggen dan om alles te installeren, misschien was het beter om daar iemand voor in te huren.
Daar lag hij dan, Leelou Vegas, op zijn bed in de derde verdieping van een grote wolkenkrabber. In Tokio, heel ver van LA, zijn geboorteplaats. Waarom was hij hier? Voor zijn auto-verslaving. Waarom was hij hier? Omdat hij auto's boven zijn ouders plaatste. Waarom was hij hier? Omdat hij gelukkig wilde zijn.
Leelou zette een grijns op zijn gezicht en legde zijn mobiel op zijn bed. Hij had een nieuw leven, hij had een leven zonder luilekkerland en daar stond tegenover dat hij nu ook voor zijn eigen kamer moest zorgen.

Na enkele uren bekeek hij tevreden zijn kamer rond, Leelou was tevreden en pakte nu wel zijn mobiel. De jongen toetste een nummer in en zette zijn mobiel aan zijn oor. ''Ja met Leelou Vegas. Ik wil graag een Pizza Shoarma zonder kaas... Ja... Longview Street 41, Room 182, ja... Dank u...''

'Angel er is een bestelling gedaan!' schreeuwde haar baas naar Angel. Ze zuchtte diep. Dit moest ze niet doen. Dit was nooit wat ze wou, maar ja geld verdienen moest ze wel. Ze werkte nu als bijbaantje pizza bezorgen, bij en groot warenhuis in de grote stad Tokio, en als baby zitter ergens net buiten Tokio bij een Rijke lui's kind. Ze hield niet zoveel van dat kind, maar ze verdienden er wel veel mee. Ze nam de pizza over van haar baas, stapte op haar Nieuwe zwarte motor. Ze had hem pas net, maar ze hield er nu al heel erg veel van. Ze scheurde weg met de pizza naar Longview Street 41.

Daar waren ze. De grote wolkenkrabbers van Tokio. Ze keek haar ogen nog steeds uit in Tokio. Ze was 3 maanden geleden van huis weggelopen uit New york. Ze was ook zo'n verwend nest. Rijke ouders, groot huis, 3 auto's waar ze helemaal verliefd op was en haar 4 grote motoren wie ze heel erg miste. Ze stopte bij Lonview Street 41. Ze keek naar de wolkenkrabber. Hij was heel groot vond ze. Ze zetten haar motor vast met de keting, en liep de wolkenkrabber in. Ze keek op het briefje. "182" mompelde Angel. Ze liep naar de lift, en stapte in. Drukte op de 3e verdieping. De lift ging naar boven, en Angel stapte uit. Ze keek even rond, en zag het nummer 182. Ze klopte op de deur, en wachte geduldig.

Leelou stond tevreden op, hij hoefde slechts enkele minuten te wachten op de pizza. Tevreden zette hij zijn blikje bier op de vensterbank en liep naar de deur.
''Ik kom eraan...'' zei Leelou naar de deur en keek naar het vreemde slot wat er op zat. ''Kut, hoe zat die ook al weer?'' vloekte de jongen die wat knoeide met een ketting die verbonden was tussen de deur en de muur. Met een kleine ruk brak echter de ketting, Leelou beet op zijn lip om nog meer vloeken te voorkomen. Rustig greep de jongen vervolgens naar de deur en keek naar een vrouwelijke pizza-courrier van ongeveer zijn leeftijd. ''Heerlijk!'' zei Leelou die met zijn handen al naar de pizza greep maar zich al snel bedacht, geld!
De jongen draaide zich zonder pizza om en greep naar zijn zwartleren portemonnee en uit automatisme haalde hij zijn pinkaart eruit. Maar toen bedacht hij zich iets redelijk kuts, meerdere keren had hij van verhuismedewerkers gehoord dat pinnen in Tokio niet overal kon integenstelling tot in LA.
Leelou streek door zijn haren en vroeg zwakzinnig ''Je kan hier zeker niet pinnen?''

Angel hoorde een jongen roepen dat hij er zo aan kwam. Ze zuchtte even. Het duurde niet lang of ze hoorde gevloek achter de deur. 'Lukt het een beetje?' vroeg ze een beetje lacherig. Toen deed de jongen de deur open en zei: 'Heerlijk!". Ze glimlachte naar hem. Ze bekeek de jongen even, en voelde dat haar maag omkeerde. Hij was zo schattig. Ze beet op haar lip. Dit was de eerste jongen in jaren die ze wel een beetje leuk vond. Ze dwong de gedachten weg. Ze keek hoe de jongen weer weg liep en een leren Portemonnee haalden. Ineens leek hij zich te bedenken. 'Je kan hier zeker niet pinnen?' vroeg hij ineens. Angel grijnsde naar hem. Ze haalde uit pizza tas een pinautomaat. 'Alstublieft meneer' glimlachte ze naar hem. Ze hield het pinautomaat voor hem. 'Wij zijn van alle voorzieningn voorzien' zei ze grijnzend. 'Daar je kaartje door halen, en dan eventjes wachten, als het groene lampje begint te knipperen mag je, je pincode intype' glimlachte ze naar hem. Ze bekeek hem is goed. Hij leek ouder dan zij was, maar iets in haar zei dat hij net zo oud was als hij. Zou hij een racer zijn? Ze zou het niet vragen, dat is ongepast aangezien ze maar een pizza koerier is.

''Geen meneer, Leelou voor jou...'' zei de jongen lacherig. ''Grapje... Ah! Een pin... Heerlijk!''
Leelou keek opgelucht naar de pinautomaat die Angel tevoorschijn haalde en haalde direct zijn pin erdoor, toetste een code in en... Done! Alsof hij nog in LA was!
Dankbaar nam Leelou de pizza aan en dacht er al aan om iemand te bellen, om de pizza te delen, in je uppie aan de pizza was immers niet echt gezellig. Maar op het moment dat Leelou naar de pizza keek, kwam er ineens een steek in zijn kop die hem vertelde dat de enige persoon die hij in Tokio kende zijn zusje was.
Leelou richtte zich weer op Angel en zei met enig sarcasme ''Het is niet toevallig zo dat je dienst erop zit en je met een wildvreemde een pizza Shoarma zonder kaas wil delen?''
Leelou liep legde de pizza even op zijn hangbank neer en liep terug naar de deur, klaar om hem netjes achter Angel te sluiten.

Angel keek hem grijnzend aan. 'Nou aangenaam kennismaking Leelou' zei ze vriendelijk tegen hem. 'En nee, geen grapje de pin is echt' grijnsde ze. Het was gedaan, en Angel stopte de automaat in haar tas. ''Het is niet toevallig zo dat je dienst erop zit en je met een wildvreemde een pizza Shoarma zonder kaas wil delen?''. Angel keek Leelou met een verlegen blik aan, maar grijnsden naar hem. 'Ja, heel toevallig was dit mijn laatste pizza bestelling' grijnsde ze naar hem. 'En ik heb eigenlijk best wel trek' glimlachte ze naar hem. Leelou liep even weg, en kwam weer terug om de deur achter Angel te sluiten. Ze stapte glimlachend binnen. Ze keek even de kamer rond. Het zag er heel normaal uit voor een kamer in een wolkenkrabber, maar voor haar was het net een luxe. Haar huis was niet zoveel bijzonders, en ze was al aan het zoeken naar een ander stulpje. Ze glimlachte naar Leelou. 'Dankje wel, men... ik bedoel Leelou' grijnsde ze naar hem. Ze hing haar jas en tas op aan de kapstok, en liep naar de "Woonkamer" waar de hangbank stond. Ze keek er naar, en grijnsde. 'Leuke bank' zei ze grijnzend. Ze ging er op zitten. 'Hij zit ook lekker' zei ze goedkeurend.

Leelou liet Angel verrast binnen, aangenaam verrast. De jongen glimlachte en deed nu de deur dicht, maar dit keer liet hij haar binnen in plaats van dat hij haar buiten wilde sluiten. Leelou zette een grijns op zijn gezicht en liep naar zijn keukentje, waar hij een Pizza-mes van het aanrecht pakte en uit de koelkast haalde hij twee blikjes bier.
''Ik heb alleen bier...'' zei Leelou wanneer hij weer terug kwam en naast Angel op de bank ging zitten. Hij pakte de pizza-mes en sneed de pizza in acht stukken. ''Je bent de eerste die erop zit, de bank bedoel ik. Ik heb net alles ingericht en het is daarbij waarschijnlijk de laatste keer dat je dit zult zien zonder een teringzooi aan kleding en dergelijke op de grond.''
Wanneer hij klaar was met het snijden van de pizza legde hij de doos op de tafel voor hem, nam twee stukken pizza en legde één van de puntjes op zijn platte hand, zodat Angel het aan kon nemen.

Angel keek hem grijnzend na. 'Ag, ik pak straks wel wat water dan' zei ze glimlachend naar hem. Ze pakte de pia over van Leelou en at er van. Ze grijnsde. 'Als je wilt wil ik wel schoon bij je maken eens per week' zei ze grijnzend. 'Voor niks' voegde ze er aan toe. Ze keek naar Leelou en glimlachte naar hem. Ze stond op, en liep naar de keuken. Ze deed een kastje open en haalde er een glas uit. Ze vulde het met water en ging weer terug naar de bank en ging zitten. Ze nam een slokje en keek opnieuw naar Leelou. 'En waarom ben jij hier? Ik bedoel je bent geen japaner, dus kom je vast niet uit omstreken hier van Japan of wel soms?' Vroeg ze verlegen. Ze keek hem verlegen aan en glimlachte even.

Leelou nam een hap van zijn pizza en schudde lachend zijn hoofd. ''Nee joh! Dat kan ik jou niet aandoen, daarbij hou ik van de teringzooi.'' grinnekte hij. Ze was best leuk, wel iemand die hij vaker in zijn zicht wilde hebben.
Leelou nam nog een hap van zijn pizza, goed spul was dat, daar wilde hij wel vaker maagvoer halen of beter nog, laten brengen! De jongen glimlachte bij de nieuwe vraag die hem gesteld werd. ''Lang verhaal, komt er op neer dat ik in Tokio een nieuw leven wil beginnen. Met auto's... Een hobby-achtig iets. Ik kom uit LA, California, USA.'' mompelde Leelou en mikte weer op de naam van het meisje naast hem ''En jij? Jij bent ook niet iemand die ik als japanner zou zien.''

Angel keek hem Glimlachend aan en ineens schoot haar te binnen dat ze haar nog niet eens had voorgesteld! Ze keek hem beschamend aan. 'Ow sorry wat stom van mij !' zei ze verontschuldigend. 'Mijn naam is Angel!' zei ze iets vrolijkers. 'Ik? Nee inderdaad, ook een heel lang verhaal' grijnsde ze. 'Hobby ? Auto's!' ze begon te glunderen. 'Auto's zijn zo leuk! Die kick als je in een nieuwe mooie gave race auto stapt zo geweldig!' zei ze dromerig. 'Ik kom uit New york' zei ze uit eindelijk op de vraag van Leelou. 'Ouders gezeur, weggelopen en kwam uiteindelijk hier. Het is hier prachtig, en er worden hier zo vaak races georganiseerd!' zei ze vrolijk. 'Het is hier geweldig, maar ik wist niet dat jij ook zoveel van auto's hield!' zei ze verrast. 'Ik had het niet achter je gezocht' zei ze verlegen toen ze er achter kwam dat ze van stapel liep. 'Maar wel gaaf' glimlachte ze naar hem.

Leelou glimlachte, Angel was haar naam dus. Zijn glimlach groeide, ze hield ook van auto's? Ze was een pizzakoerier! ''Wauw... Ja, auto's zijn heerlijk.'' De jongen knikte instemmend. ''Ik heb net een nieuwe auto, Lotus Evora...'' legde hij uit en nam de laatste hap van zijn pizzapunt. Eigenlijk had hij verder niet zo'n honger. ''Als je nog honger hebt, mag je pakken, maar ik heb geen honger meer...'' zei Leelou die naar de twee biertjes naast de bank keek, hij had de één eigenlijk voor haar gepakt, maar gezien ze voor water koos had Leelou ineens ook een stuk minder zin in bier.
''Ik voel me saai, er staat nog niets in huis, de TV kan niet aan en ik heb geen eten of drinken in huis liggen...'' Grinnikte hij ''Wattedoen...''

Angel grijnsde naar hem. 'Ik heb ook niet zoveel honger meer'. Ze stond op en pakte de pizza doos, en zette hem in de koelkast. Ze liep terug, en schoot in de lach toen Leelou vertelde dat de tv het niet deed, en dat hij zich saai vond. 'Zo saai ben je niet' grijnsde ze. 'Ik heb een Audi R8' vertelde ze. 'En mijn motor staat buiten' glimlachte ze naar hem. 'Uhm, is zien wat we kunnen doen'. Ze dacht diep na. 'We zouden boodschappen kunnen doen voor jou' grijnsde ze. 'Dan hebben we iets te doen, en kan ik je mijn motor laten zien, en jij je auto' glimlachte ze naar hem. Ze vond het wel een goed idee, maar aan de andere kant klonk het ook wel ergens saai. Maar het was wel even leuk om de winkelstraat te bekijken, en even rond te neuzen met een vriend. Nouja, kon ze dat al zo noemen? Zij vond van wel. Ze glimlachte warm naar hem, en wachtte op zijn antwoord.

Leelou had totaal geen zin om te winkelen, hij haatte winkelen, alleen bij een dealer was het lachen. De jongen slikte, hoe kwam hij hier uit? Een ander voorstel... Wat voor ander voorstel? Ritje in de auto? Stukje wandelen? Ja, misschien was dat een goede! ''Of... We kunnen een stukje wandelen?'' zei Leelou en krapte even aan zijn ongeschoren wang.
''Ik maak vast een heel slechte indruk... Maar ik haat het helse gedoe bij winkelen.'' lachte Leelou die had besloten om eerlijk te zijn.

Angel keek hem verbaasd aan toen hij haar voorstel een beetje vaag afwees. Ze knikte toen hij zei wandelen. 'Dat is ook goed!' zei ze blij. Toen hij vertelde waarom hij niet wou winkelen grijnsde ze van oor tot oor. 'Hoe moet je dan boodschappen doen?' grapte ze. 'Maar is goed, we gaan we wandelen!' zei ze vrolijk. 'Waar wil je gaan wandelen?' vroeg ze blij. Ze vond het al goed om iets te gaan toen met Leelou. Ze deed haar jas weer aan.

Leelou haalde zijn schouders op en stond op. ''In Tokio?'' mompelde hij met een grijns en liep naar de deur die hij vervolgens voor Angel opende en haar voor liet gaan. ''We zien wel denk ik...'' zei Leelou en volgde haar naar buiten. Het was al stikdonker, maar nog steeds warm genoeg om in slechts een dunne polo te lopen. Leelou droeg een witte polo met een normale blauwe jeans en K-swiss aan zijn voeten.
''Dus...'' Begon Leelou met enige twijfel ''Waarom ging je bij me eten? Doe je dat altijd bij mensen die je voor het eerst ziet?''

Angel keek hem grijnzend aan. 'Nee, ook erg logisch vind je ook niet?' zei ze grijnzend. Ze liepen naar buiten. Angel vond het warm genoeg, dus deed haar jas weer uit en knoopte het rond haar middel. ''Dus...'' Begon Leelou met enige twijfel ''Waarom ging je bij me eten? Doe je dat altijd bij mensen die je voor het eerst ziet?''. Angel begon hevig te blozen en keek naar de grond. "Nee... Nee ik ga eigenlijk nooit bij iemand naar binnen, ookal vraagt die gene dat" antwoorde ze wat ongemakkelijk. "Maar jij leek me wel aardig" zei ze nog steeds verlegen, en naar de grond kijkend. Ze wist niet echt hoe ze moest reageren op dit moment. De warme wind blies even door haar haren heen. Ze glimlachte even, maar bleef naar de grond staren. Wat moest ze nu toch zeggen?

Leelou zette een grote glimlach op zijn gezicht. ''En...'' begon de jongen, terwijl de twee een pad opliepen waar het relatief vredig was en het geluid van auto's op de achtergrond kwamen te liggen. ''Val ik heel erg tegen?'' zei de jongen zachtjes, wat nu mogelijk was door dat ze een stukje van de wegen verwijderd waren.
Daar liep Leelou dan, naast Angel, een koerier die hij had uitgenodigt om de pizza te delen. Met Angel maakte hij nu een wandeling en ze kenden elkaar niet eens!

Angel werd nog roder van zijn vraag, maar vermande zich weer. "Nee hoor, je valt helemaal niet tegen" zei ze glimlachend tegen hem. Ze liepen verder. Een tijdje in stilte. 'Het voelt gewoon alsog ik jou al me hele leven ken' zei Angel ineens. 'Vandaar .. vandaar dat ik gewoon naar binnen liep' mompelde ze. Het was eigenlijk meer tegen zich zelf dan tegen Leelou, maar hij zou haar vast en lang al door hebben dus hield ze haar mond er maar verder over. 'En ik? val ik tegen?' vroeg ze grijnzend aan hem. Ze keek hem spottend aan, maar had er wel lol in zoals ze nu tegen elkaar praten. Was dit niet harstikke stom? Ze kende Leelou nog maar 1 dag nog niet eens, en ze waren nu al een beetje soort van vrienden .. Ze glimlachte naar hem, en wachtte op zijn reactie.

Leelou grinnikte en duwde heel zachtjes met zijn vuist tegen haar bovenarm, speels. ''Echt niet!'' zei de jongen. Nee, echt niet, ze was een heel toffe meid, je kon lachen, je kon een beetje klieren, ze was spontaan en durfde wel, in LA precies het type hoe hij zijn vrienden had omschreven.
''Nee,'' zei Leelou en vervolgde ''je bent heel leuk...''
Ze liepen langs een klein strand barretje en pas toen besefte Leelou dat ze langs de zee liepen. Een mooie zee, midden in de nacht opgelicht door schemerende lantaarnpalen. Hoelaat was het nu? Leelou gokte op twaalf uur.
''Zullen we wat gaan drinken? Kom, ik trakeer...'' zei Leelou die Angel speels optilde en op de barkruk zette, zelf ging hij op de kruk links naast haar zitten. ''Één biertje en...'' Leelou keek naar Angel en liet haar bestellen.

Angel vreef even over haar bovenarm en grijnsde naar hem. Ze prikte hem terug in zijn zij. 'Dankjewel' zei ze grijnzend naar hem. Ze had door dat ze langs de zee liepen, en ze keek er gefasineerd naar. 'Wat is het mooi hier' glimlachte ze. Ineens werd ze opgepakt door Leelou, en op een barkruk gezet. Ze grijnsde naar hem, en gaf hem een speelse duw tegen zijn schouder. 'Uhm, doe mij maar een..' ze dacht even na. 'Een cola' glimlachte ze naar de barman. Na enkele seconden te hebben gewacht gaf de barman het drinken aan de jongenman en de jongendame. Angel glimlachte naar de barman, en nam een slokje van haar cola. 'Dank jewel dat je trakteerd' zei Angel glimlachend naar Leelou. Angel keek naar de volle maan die hoog boven hen scheen. Ze glimlachte er naar. Vroeger dacht ze dat er altijd weerwolven los zouden lopen, maar nu weet ze dat het gewoon een mooi iets is. Ze keek naar het water, waar de grote volle maan ook in scheen. De straten waren niet meer zo bewoont als eerst, dus zal het vast al wel laat zijn bedacht Angel. Ze vroeg aan de barman hoelaat het eigenlijk was. 'Half 12 mevrouw' zei de barman glimlachend tegen haar. Angel glimlachte terug en bedankte hem, en keek Leelou aan. 'Mooi he' glimlachte ze naar hem. 'Ik bedoel de maan, de sterren, en de vele lichtjes van de stad'. Ze keek weer naar de stad. Ze woonde hier nu al 5 maanden maar toch kon ze het niet geloven hoe mooi het hier wel niet was

Leelou glimlachte, knikte en stemde in ''Tokio is heel mooi, ik vind het een beetje lijken op Las Vegas, maar dan héél groot. Dit plekje vind ik ook heel mooi, ik hou van de nachten hier. De nachten zijn rustig, maar op een andere manier ook spannend en de underground kan bijna tippen aan LA. Nouja, underground, ik hou van de banden flink aan het werk te zetten, maar met racen ben ik al enige tijd gestopt. Het spreekt me minder aan, ik wil liever samen rijden dan tegen elkaar.''
De echte reden van zijn stop met racen hield hij voor zich, ooit had hij een zijn vriendin van boven in de parkeerplaats af geduwd, ze was dood. Niemand wist dit, zelfs zijn zusje is hier nooit achtergekomen. Het was ook een race, één op één zonder publiek en het was spekglad. Leelou gleed uit en knalde zo tegen zijn vriendin op en zij gleed op haar beurt weer verder en viel van minstens vijftien meter hoog met auto en al. Iedereen dacht aan een ongeluk en niemand wist dat Leelou erbij was. Dit alles gebeurde een jaar geleden en sindsdien is Leelou ook nooit meer een serieuze relatie met een meisje aangegaan.

Angel glimlachte lief naar hem. 'Ik houdt ook wel van race, het is alleen niet echt mijn ding' begon ze met vertellen. 'Ik vind het wel leuk om die kick mee te maken als je in de auto zit, maar mijn grotere broer heeft ooit een ongeluk gehad, en is er aan overleden.. vandaar dat ik niet ben gaan race' zei ze tegen Leelou. 'Maar de auto's zijn gewoon echt geweldig' grijnsde ze. 'Maar ik denk dat ik zo maar is ga' glimlachte ze naar hem. 'Ik moet naar huis toe..' zei ze tegen hem. Ze keek hem een beetje beschamend aan. Het was zo leuk met hem, maar morgen moest ze al vroeg op naar het warenhuis. Ze zuchtte diep. 'Moet morgen om 9 uur op het warenhuis zijn' zei ze zachtjes. 'Geen zin in eigenlijk.. Ik wil liever..' ze stopte met haar zin, en keek weer naar het water. Niet zeggen .. niet zeggen.. Ze hoopte vurig dat Leelou niet zou weten wat ze wou zeggen of er naar vragen. Maar je kent de man.. Die wil alles weten. Ze grijnsde bij die gedachte in haar zelf.

Leelou's glimlach zakte iets in toen Angel verteld dat haar broer was verongelukt. Maar eigenlijk was dat nog veel anders, Leelou had soms het gevoel dat hij haar vriendin had vermoord. Toch waren ze beide een dierbare kwijt.
De glimlach van de jongen verdween helemaal toen ze zij dat ze op het warenhuis moest zijn. Om negen uur? Werken voor je centen, dat is iets wat Leelou nooit heeft moeten doen.
''Ik eh...'' dacht Leelou twijfelend, ''Je kan bij mij slapen?'' De jongen schudde zijn hoofd met een verlegen glimlach. ''Sorry, nee, niet op die manier... Ik bedoel, gewoon bij in mijn huis. Een stuk gezelliger.''
Leelou greep naar zijn portemonnee en legde vier munten op tafel. Nogmaals schudde hij zijn hoofd naar Angel. ''Sorry, kwam een beetje knullig over. Laat maar...''

Angel keek naar Leelou toen hij dat voorstel deedn. 'Meen je dat nu echt?' vroeg ze blij. Maar algauw zag ze dat de jongen verlegen was. Ze glimlachte naar hem. 'Het is juist heel schattig dat je me het aanbied' zei ze glimlachend naar hem. 'Als.. Als je het net erg vind wil ik je aanbod toch aannemen' zei ze verlegen, en keek naar Leelou. Ze glimlachte naar hem toen hun ogen elkaar kruisden. Ze gaf hem een vlugge kus op zijn wang. 'Bedankt.. voor het trakteren vandaag' zei ze verlegen, en keek blozend naar de grond. 'Is het oké als ik met je mee ga?.. Of wil je dat ik liever naar huis ga?' vroeg ze voorzichtig aan hem.

Leelou keek haar met een grote lach aan en kreeg een kus van Angel, lief. De jongen kreeg een grotere lach toen hij hoorde dat ze echt mee wilde en zei ''Nee, ja, ja, tuurlijk mag je mee! Graag...''
De twee draaiden om en gingen richting Longview Street, waar Leelou een kamer had. Het was tenenkrommend stil op de terugweg, Leelou wist niets te zeggen, helemaal niets.

Eenmaal in terug in huis liet hij Angel voor gaan, volgde en deed de deur achter zich dicht. ''Ik zal het even klaar maken... Maak het je gemakkelijk, pak een biertje of water, wat je wil...'' zei Leelou die naar de slaapkamer liep. Hij keek naar zijn tweepersoonsbed waar twee matrassen in lagen. Leelou tilde de twee matrassen uit het bed en schoof zijn twee persoonsbed naar de kant van de redelijk grote slaapkamer. Hij legde aan de ene kant van de kamer een matras en één aan de andere kant. Hij had een reserve dekbed die hij over de ene gooide en het andere dekbed ging over het andere matras, evenals dat de vier kussens verdeeld werden. Tussen de twee bedden was geen verschil, beide blauw en beide nog ongebruikt.
Leelou liep terug naar de woonkamer en zei ''Ik heb het klaar...''