I love only my car

"Succes" had hij haar nog gewenst waarna de strijd was begonnen en ze plank gas had gegeven, Iris reed al snel aan kop en was de bocht al om voordat ze in de gaten kreeg wat er was gebeurd. Iris kwam als eerste aan bij de finish en nam het prijzengeld van 15.000 in ontvangst. Zowiezo zou er al 10.000 weg gaan naar Kevin. De jongen aan wie ze het zowiezo moest terug geven. Elke keer belde hij haar en moest ze geld aan hem geven. Iris liep naar hem toe en gaf hem z'n geld toen ze hoorde over het ongeluk, geschokt keek ze rond en dacht ze aan ihlay. Iris reed als een gek naar beneden en reed naar de straten waar ze hem zag lopen. Iris zette haar auto neer en liep op hem af waarna ze haar armen om hem heen sloeg "Gaat het ? Ik dacht echt dat je dood was na die val naar beneden" Sprak ze ongerust tegen hem.

Hij liep rustig door. Naar de plek waar hij van auto had gewisselt. Hij hoorde de moter van haar auto naderen. Hij keek om en zag haar op zich aflopen. Hij glimlachte en hoorde wat ze zei. Echt schattig vond hij het eerlijk gezegt. Hij was niet gewend dat er iemand ongerust was over hem. 'Ben wel meer gewend' Zei hij met een glimlach. Met de pijn viel het nog wel mee. Maar hij was er nogsteeds niet echt helemaal bij met zijn gedachten. Hij voelde haar armen om zich heen. Een raar gevoel ging door zijn buik. Een gevoel die hij voor de laatstekeer had gehad toen hij voor de zoveelste keer echt verliefd werd, wat natuurlijk weer voor een halve dag was aangezien hij weer direct gedumpt werd. Hij keek naar haar en had zijn armen om haar middel gelegt. Hij zorgde wel dat ze niet tegen het bloed en de scherven aankwam. Dan zou haar shirtje nog verneukt worden, en de scherven zouden haar ook verwonden. Hij glimlachte.

"Ben wel meer gewend" zij hij met een glimlach, een raar gevoel ging door haar buik, alsof duizende vlinders in haar buik aan het vladderen waren, deze moesten dan nu wel over uren draaien door hem, hij legde z'n armen om haar middel en Iris greens eventjes. Waarna ze haar hoofd op z'n schouder legde, "Probeer dan een beetje op te passen, ik heb geen zin om je te verliezen" Sprak haar stem zacht tegen hem terwijl haar hart te keer ging als een bezeten iemand, het gevoel wat ze kreeg was gewoon te fijn, dat verliefd zijn nog leuk kon zijn na al die pijnlijke keren die ze had meegemaakt.

Hij glimlachte om haar woorden. Het voelde raar om te weten dat iemand om hem gaf, en hem niet kwijt wilde. Hij keek naar haar met zijn donkere ogen. Haar ogen lieten hem zweven, ze verdoofde zijn pijn. Hij kon er uren naar blijven kijken. Hij voelde haar hoofd op zijn schouder. Een warm gevoel ging door zijn lijf. Maar de twijfels bleven. Zijn vertrouwen was zo beschadigt geraakt door al die andere.. Maar iets in hem zei gewoon echt dat ze anders was. Hij dacht aan zijn auto. Die moest hij nog ophalen, en daarna naar huis. Maar nu, nu wilde hij gewoon echt alleen maar bij haar zijn. Ze kwam zelfs boven zijn auto's te stan, boven het geld dat hij verdiende. Zoveel begon hij van haar te houden.

Iris greens toen ze elkaar aan keken en alles om hun heen leek te vervagen.. Iris greens even toen auto's begonnen te toeteren omdat haar auto in de weg stond. "Ik denk dat ik m'n auto maar is weg ga halen, wil je een lift ?" vroeg ze aan hem terwijl ze hem aan keek, haar bruine ogen gericht op de zijne en haar ademhaling die rustig klonk. Ze kon zich gewoon niet meer weerhouden, het lukte haar ewoon niet, plagend gaf ze hem een kus op z'n wang waarna ze naar de auto liep nadat hij antwoord had gegeven.

Hij keek op naar de auto's die toeterden. Hij wilde er al bijna opafgaan, maar toen zei ze dat ze haar auto even van de weg ging halen en of hij een lift wou. Hij keek naar zijn shirt. Het was voor een groot deel rood van het bloed. Hij wilde haar auto niet gaan verneuken met zijn wonden. Net toen hij het wilde zeggen, gaf ze hem een kus op zijn wang. Hij keek verward op. Hij leek even van de wereld te zijn. Het duurde even voor hij weer besefte wat hij nog wilde zeggen. 'Mijn auto staat vlakbij, ik verneuk je auto liever niet met mn bloed' Zei hij toen lachend. Van binnen gierde de spanning door zijn lijf. De kus had zijn gevoel alleen maar sterker gemaakt. 'Rijd anders nog even mee naar mijn garage, kunnen we nog even samen zijn' Zei hij toen met een glimlach. Hij zag haar al in haar auto zitten. Hij liep vast rustig aan richting zijn auto. Hij voelde niets van de scherven, niets van alles om hem heen. Hij liep echt met zijn hoofd in de wolken.

"Mijn auto staat vlakvij, ik verneuk je auto liever niet met m'n bloed" zei hij lachend waarna hij weer sprak, "Rijd anders nog even mee naar mijn garage, kunnen we nog even samen zijn" zei hij met een glimlach. Iris greens en knikte, "Is goed, dan zie ik je wel bij je garage, of je komt naar mij garage dat kan ook ?" Zei Iris plagend. Misschien stond hij nog versteld van haar mini garage, het was er klein maar fijn en ze had alles in hand bereik kwa onderdelen en al die dingen, een glimlach sierde haar mond weer en witte tanden werden kort zichtbaar terwijl mensen bleven toeteren.

Hij luisterde naar wat ze nog zei, hij was van plan zijn geld thuis weg te leggen aangezien met een half ton over straat lopen in een buurt als deze niet de beste keus was. En dan kon hij meteen de scherven eruithalen. 'Anders rijden we even langs mijn garage en rijden we dan door naar de jouwe?' Stelde hij voor waarna hij vast in zijn auto ging zitten. Hij startte hem waarna hij nog even op haar antwoord wachtte en zijn deur dichtgooide. Hij zette rustig zijn muziek aan, hij hoopte maar dat het bloed niet in zijn stoel ging trekken. Anders zou hij die weer opnieuw moeten gaan bestellen en dat zocht hij niet. Hij keek naar haar in zijn spiegel en reed rustig aan in de richting van zijn bestemming.

"Anders rijden we even langs mijn garage e rijden we dan door naar de jouwe?" stelde hij voor. Iris greens "Is goed zei ze snel waarna ze achter hem aan bleef rijden tot de garage waar ze de auto's in parkeerde, en uitstapte waarna ze naar Ihlay liep, "Gaat het met je wonden ? Als je wilt kan ik je wel helpen denk ik" zei Iris grijnzend terwijl Iris hem aan keek en even een onverschille blik op haar auto wierp en daarna weer naar Ihlay keek.

[Sorry]

Hij reed minder hard terug naar de garage dan dat hij hierheen was gekomen. Hij had nogsteeds last van afwezigheid door het vorige ongeluk. Hij moest hard zijn best doen zich te blijven foccussen op de weg. Bij zijn garage parkeerde hij zijn auto en sloot de garage deuren weer. Hij stapte uit en zag haar op zich afkomen. Hij luisterde naar wat ze zei. Hij grinnikte. 'Als je niet bang bent van bloed' Zei hij plagend waarna hij naar het kastje liep en nog twee pijnstillers innam. Hij pakte een pincet voor de kleine scherven die hij er niet zo uit zou krijgen.

"Als je niet bang bent van bloed" zei hij plagend tegen haar, Iris greens naar hem, "Nee, ik ben zeker niet bang voor bloed, denk ik.. En met dat kleine pincetje krijg je het glas er niet uit lijkt mij dan ? Sprak ze plagend tegen hem waarna ze naar hem keek met een serieuzere blik, een blik van. Dat lukt anders echt niet. Haar blonden haren zaten nog steeds in een staart gebonden.

Hij grinnikte toen ze zei dat ze niet bang voor bloed was. Hij haalde de grote scherven eruit met zijn handen die al snel helemaal onder het bloed zaten. De kleine probeerde hij er met de pincet eruit te krijgen. Maar erg precies lukte het niet. Sommige stukjes duwde hij er perongelijk dieper in. Hij was niet de handigste met een pincet. En al helemaal niet op zijn eigen lichaam. Na een tijdje was zijn geduld op en stopte ermee. Dan bleef het maar zitten.. Dacht hij. Hij had nog nooit gehoord dat iemand was doodgegaan toen er glas in het lichaam bleef zitten, dus wat boeide het ook.. Dacht hij. Hij keek naar Iris. 'Zullen we naar je garage gaan dan?' Vroeg hij toen maar. Hij zou nog even een nieuw shirtje aan gaan doen en het geld wegleggen. Dan kon hij zo mee.

Toen ze zag dat het hem niet lukte met de pincet pakte ze de pincet en trok ze de kleinere stukjes eruit terwijl ze grijnzend naar hem keek, vandaag had ze niet bepaald veel verdiend, 15.000 en daar had ze 10.000 van moeten afstaan. Het was behoorlijk raar maar ja wat dan nog, ze moest het gewoon terug betalen maar dan in delen. Wanneer zou ze weer moeten race en hem weer moeten betalen ? Raadsels waren er teveel als je het haar vroeg. "Zullen we naar je garage gaan dan ?" vroeg hij toen maar, Iris greens, "Is goed Zei ze toen en keek hem aan,