Faith's garage

Aston Martin Vanquish
[Front]

[Back]


Porshe Carerra Gt
[Front]

[Back]


Faith kwam aan met een groote truck waarin haar twee wagens in stonden. De mannen lieten de wagens eruit rollen en reden ze in de garage binnen. Faith betaalde ze en liep dan gelijk naar haar Aston Martin. Met haar hand streek ze langs de achterkant van de wagen en glimlachte even. 'Beware Tokio, i'm in the game.' Zei ze zacht tegen zichzelf. Kort streek ze door haar haar en glimlachte, ja, hier zou ze ng vele wagens gaan mogen inzetten. En niemand die haar hierbij tegen hield. Geen ouders, geen broer, niemand meer. Ze was blij dat ze eindleijk alleen was gaan wonen, geen gezaag maar rond haar oren en al zeker geen geroep meer van dat ze niet mocht racen en heel die zooi. Bang om haar auto's te verliezen had ze niet, want in elke wagen was een chip aangebracht voor moesten ze gestolen worden. En verliezen deed ze al niet gauw dus dat was ook uitgesloten. Opeens hoorde ze buiten een auto draaien. Wie zou dat zijn?

Rául reed zijn Nissan uit zijn garage, hij had zojuist een vrachtwagen zien rijden met twee zwarte auto's, een Aston Martin en een Porshe. Hij sloot de garage met de automatische afstandsbediening en reed in de richting waar de vrachtwagen was gestopt. Hij keek de vrachtwagen was alweer weg, en de twee auto's stonden inmiddels in de garage. In een van de twee auto's zat de vrouw. Hij reed rustig naar haar toe en drukte eens op de toeter. 'Holá!' Riep hij enthousiast vanuit zijn autoraam. Hij stapte uit de Nissan en liep in de richting van de Aston waar de vrouw in zat. 'Nieuw hier?' Vroeg hij vriendelijk. Hij keek naar de zwarte Aston, die wel een beetje weg had van zijn eigen Aston Martin, maar hij had een Rapide, geen Vanquish. 'Leuke wagen.' Zei hij droog tegen de vrouw, die hij rond de 20 jaar schatte. Hij liep richting zijn eigen auto die hij zojuist had opgevoerd. Rául ging op de motorkap zitten en nam een pakje sigaretten uit zijn binnenzak, hij stak er een op en rookte er van ondertussen keek hij naar de auto's van het meisje.

Toen ze getoeter hoorde wilde ze uitstappen, maar de man was al de garage in gewandeld. 'Holá en jep ik ben hier nieuw.' Zei ze vriendelijk tegen haar en stapte dan uiit haar Aston en liep naar buiten. Ze kwam de garage uit en keek de jongen uit, die was best gespierd en niet al te lelijk. Ze schatte hem een paar jaar ouder dan zijzelf. Misschien 22 of 13? 'Bezwaar, als ik me erbij zet.' Zei ze kalm tegen haar en staarde naar haar Carerra, haar droom auto. Gekregen van een vriend van haar. Caudeautje omdat ze 18 geworden was. 'Ik ben trouwens Faith.' Zei ze tegen hem en stak haar hand dan ook uit.

Rául keek naar de vrouw, een pracht vrouw. 'Bezwaar als ik me erbij zet?' Vroeg ze, Rául twijfelde niet. 'Nee hoor.' Antwoordde hij rustig. 'Ik ben hier ook nog niet zo lang, eigenlijk net een dag.' Zei hij kalm hij gooide zijn sigaret op de grond om hem daar te laten vergaan. 'Die Carrera is niet verkeerd!' Zei hij enthousiast, hij hield veel van het merk porshe, en hij had er in Spanje veel in zijn garage staan, maar hij had ze achter moeten laten. Hij was van plan om hier in Tokio een porsche te kopen, maar hij had ook al vele Ferrari's en Lamborghini's gezien, waar hij ook van droomde. Hij bekeek de tattoo op zijn rechterarm. Hij had het als cadeau gekregen van zijn vriendin in Spanje, maar die was vermoord, van een brug afgeduwd met de auto. Hij dacht nog vaak aan haar. De andere tattoo zat op zijn rug, het was een niet al te grote, het was enkel als teken geweest dat hij bij ' España más rápido' Had gezeten, het was een bende. 'Spanje's snelste' Vertaald. Hij keek naar de vrouw ze had wel wat weg van een Spanjaard, maar hij wist het niet zeker.

Toen de jongen nee zei zette Faith zich naast hem neer en keek even voor zich uit. Dan vertelde hij dat hij hier ook nog niet zo lang was en dat vond ze wel leuk. Kort keek ze naar de smeulende sigaret die op de grond lag en fronste even. 'Die Carrera is niet verkeerd!' Klonk er enthousiast. 'Dankje, cadeautje voor mijn 18de verjaardag.' Zei ze tegen hem. Haar oog viel gelijk op de tattoo op zijn arm. Die was wel mooi, zelf had ze er een, een kleine ster op haar pols. Met de tekst op 'What you see is wat you get.' 'Je hebt een leuke tattoo.' Zei ze maar om het gesprek aan de gangte houden.

Rául keek even naar de koplampen van zijn eigen auto. Er zaten hier en daar krasjes op, maar dat deerde hem niet. 'Zo'n verjaardag's cadeau wil ik ook wel!' Zei hij rustig. Hij keek naar de auto, om verliefd op te worden was die. 'Je hebt een leuke tattoo.' Hoorde hij haar zeggen. Rául was even stil. 'Dankje ik heb hem gekregen.' Zei hij zachtjes. Hij bekeek hem even voor zover hij hem kon zien, het was inderdaad een mooie tattoo. Hij stond op. 'Rául is het trouwens.' Zei hij vriendelijk, hij was helemaal vergeten zichzelf voor te stellen, niet erg netjes maar goed. Hij bekeek de oranje 350z het was nog niet zo'n oude auto. 'Zin om wat te drinken?' Vroeg hij haar, hij deed de kofferbak van de auto open waar een klein koelkastje stond, waar wat drankjes in lagen, het meeste was bier, maar er lagen ook blikjes cola tussen. Zelf pakte hij een blikje bier en dronk eruit. 'Pak maar wat je wil.' Zei hij kalm en wenkte naar het koelkastje.

Faith keek hem even aan en glimlachte zachtjes. Toen hij vroeg of ze wat wou drinken knikte het meisje vriendelijk naar hem. Ze stond op en liep naar de koffer van de wagen toe. Al snel nam ze gewoon een blikje cola en ging naast hem staan. Dus hij heete Rául, een spanjaard net zoals ze had gedacht. Zelf had ze ook spaans bloed inzich, en dat merkte je maar al te goed. Zeker als haar broer hier stond, die was ongeveer even oud als hem, alleen zag die er veel anders uit. En die zat nog in Spanje. Ze miste het er wel, zo heel soms wou ze dat ze niet was vertrokken, maar ze had geen keus gehad. 'Vanwaar in Spanje ben je Rául?' Vroeg hij aan hem en wachte even af.

Rául keek naar Faith die algauw iets te drinken nam. Hij keek naar de geluidsinstallatie in zijn kofferbak. 'Vanwaar in Spanje ben je Rául?' Vroeg Faith aan hem. 'Madrid.' Antwoordde hij kortaf. Hij was altijd supporter van Real Madrid geweest, samen met zijn 2 broers. 1 was dood, de ander nog steeds in Madrid waarschijnlijk. 'En jij?' Vroeg hij zonder aarzeling. Het leek soms alsof Rául uit Catalonië kwam, een provincie in Spanje waar een dialect werd gesproken, hij sprak het soms ook. Hij keek naar Faith ze kwam vast ook uit Spanje. Hij ging op de rand van de kofferbak zitten en nam gulzige slokken van zijn blikje wachtend op antwoord.

(inspiloos)

Madrid, prachtige stad in Spanje. 'Wel ik ben van Barcelona.' Zei ze met enige trots in haar stem. Ze was trots op haar afkomst en dat was dan ook te merken aan haar. Ze glimlachte even en keek hoe gulzig hij het biertje opdronk. Zijzelf dronk haar cola iets rustiger op, omdat ze geen zin had om zich te verslikken, want dat gebeurde altijd bij haar. Soms was het zo goed te horen dat ze uit Barcelona kwam. Haar neef was vermoord, door een bende zowiezo. Kort staarde ze naar de grond en zuchte eventjes, die jongen was zoals een broer voor haar. Toen ze het nieuw had gehoord was ze samen met haar broer op pad gegaan om ze te gaan zoeken. Maar het was nietgoed afgelopen voor hen zelf.

Rául glimlachte, het Catalaanse accent was duidelijk te horen, en daardoor had hij al een vermoeden gehad dat ze uit Barcelona kwam. 'Ook een mooie stad!' Zei hij kalm. Hij had het blikje op en zette het naast zich neer, sommige mensen gooide blikjes op de grond, hij niet. Hij dacht terug aan mensen die hij ooit vermoord had. Slechte tijden waren het voor hem en zijn bende geweest. Veel leden waren vermoord door andere bendes, en vele hadden ze terug gepakt. Hij stond op bekeek de glinsterende velgen van zijn auto en keek weer naar Faith. 'Zin om iets te doen?' Verbrak hij de stilte plots, het was een mooie warme dag, dus ze konden even naar de stad gaan om wat te drinken ofzo. Of iets anders.

Het meisje knikte en glimlachte zachtjes naar hem. 'Ja, eigenlijk best wel. Kies jij maar wat we gaan doen.' Zei ze vriendleijk tegen hem en staarde even naar de zwarte Aston. Die wagen, daar had ze voor moeten werken. Kort streek ze door haar haar en staarde dan voor zich uit. De zon scheen, en het was goed warm buiten. Dus ze konden eigenlijk best veel gaan doen. Langzaam maar zeker begon ze hem te mogen. Rául zou vast een goede vriend worden, of wie weet ooit wel eens meer.

[Inspiloos]

Rául keek naar zijn auto. 'We kunnen kijken wat er in de stad te doen is? Met wiens auto gaan we?' Vroeg hij zachtjes. Hij bekeek zijn auto. Hij had er nog niet veel mee gereden hier in Tokio. Hij keek naar de auto's van Faith, ook hele mooie wagens. Hij mocht Faith wel. Hij deed de deur van zijn auto op en en ging op de stoel zitten met zijn benen naar buiten. Hij keek naar de verblindende zon, die bijna recht boven de aarde stond, als teken dat het net middag was. Hij keek naar Faith, zij mocht beslissen met welke auto ze gingen, en wie er reed, hij had al besloten wat ze zouden gaan doen.

(ik ook)

'We gaan met jou wagen, als je het goed vind.' Zei ze tegen hem. Ze liep om de wagen heen en deed de deur dan ook open. Ze zette zich in de wagen en keek hem even aan. Een rustige glimlach speelde op haar lippen. Nu had ze toch nog een beetje Spanje hier. Faith tikte rustig op haar benen en sloot voor een hele korte tijd haar ogen. Wat zouden ze gaan doen? Ach, zolang ze maar bij iemand was dan vond zij het goed. Kort dacht ze aan Barcelona, zij en haar broer waren vaak naar het voetbal daar gaan kijken, die had er zelf voor gezorgd dat ze eens de spelers had mogen ontmoeten.

Rául glimlachte en zette zijn benen in de auto. 'Prima!' Zei hij vrolijk. Hij zette de motor aan, draaide de auto met een donut, gaf vol gas en zette koers naar de stad. Hij gaf wat gas bij en schakelde over naar zijn 5 hij keek op de teller 250,260,270,280. Daar stopte hij met harder rijden, het was te gevaarlijk om dat te doen, omdat er ook nog andere mensen op de weg reden. Hij moest remmen voor een stoplicht, hij schatte de afstand verkeerd in, en moest hard remmen. Een banden spoor liet hij achter, en hij kwam tegen zijn stuur aan en de toeter klonk, gelukkig kwam de airbag niet aanzetten. 'Oeps!' Zei hij kalm, hij drukte zijn koppeling in en gaf gas, natuurlijk kwam hij niet vooruit, maar het zware geluid van de motor was te horen, hij vond het een prachtig geluid. Groen, Rául reed met piepende banden weg, steeds sneller naderde ze de stad.

Ze keekhem even aan en grijnsde eventjes. De snelheid deed haar goed, alleen van toen ze moeste remmen schoot ze wat naar voor, maar er gebeurde niets ergs. Faith grijnsde even en zag dat ze de stad naderde. Ze zouden er binnen de kortste zijn. Dan was dit haar eerste uitje naar de stad, en dan nog wel met iemand anders. Kort keek ze naar de lucht en voelde de zon op haar gezicht schijnen.Het deed zo'n deugd. De wind kon langs ergens in de auto en liet haar haar zweven, dat vond ze gewoon irritant. Ze legde een hand tegen haar hoofd en keek dan naar de stad die met de seconde dichterbij kwam.

Rául keek naar Faith, iets te lang, hij merkte een vogel op de weg niet op en reed het beest dan ook dood. 'Jammer dan.' Dacht hij. Hij reed nu in de stad en zette de auto op een parkeer plaats. Hij nam enkele munten uit zijn portemonnee en stapte uit. Hij liep naar de parkeer meter en gooide het ding vol, het was voorlopig genoeg voor 3 uur. Hij keek naar Faith en wenkte naar haar. Hij liep naar zijn auto deed de vleugeldeur open en pakte zijn portemonnee van zijn stoel en stak het in zijn zak. Hij keek naar Faith. Die ook uitstapte. Hij liep een eindje de stad in en kwam enkele winkels tegen. Hij keek naar Faith, als ze ergens naar binnen wou moest ze het gewoon doen, hij zou braaf volgen.

Toen ze iets raar hoorde en achterom keek zag ze de pluimen van de vogel vliegen. 'Gezellig.' Mompelde het meisje. Faith stapte dan uit toen ze tot stilstand waren gebracht en liep rustig naar Rául toe. Rustig volgde ze hem en keek even naar enkele winkels. Normaal was ze wel into het hele shoppen gebeuren, maar vandaag had ze alleen maar oog voor de jongen waar mee ze op stap was. Ergens intrigeerde de jongen haar zo hard, ze kon er niets aan doen. Of het was die spaanse kant aan hem of het was gewoon iets anders.

Rául kwam langs een restaurant, het zag er belabberd uit, alsof het in geen jaren was schoon gemaakt. Hij liep er langs, er was weer een hele rij winkels met van alles. Hij keek naar Faith die blijkbaar geen zin had of zo. Hij zag een café en keek naar binnen, het zag er gezellig uit, met wat jongens langs de bar, en de auto's die er voor stonden waren ook niet verkeerd. Hij keek naar Faith. 'Naar binnen gaan?' Vroeg hij kalm, hij bekeek de auto´s die voor het café stonden een paar bmw´s en 1 audi, leuke auto´s om tegen te racen. Dacht hij. Hij schopte een steentje weg die voor zijn voeten lag, hij vond het wel gezellig met Faith, waarschijnlijk was ze de enige met een Spaanse achtergrond hier, alleen door dat idee al vond hij haar aardiger.

Faith bleef even staan bij een winkel en staarde kort naar een ketting, zo een had ze ook gehad in Spanje. Ach wat. Rustig liep ze verder achter hem aan, maar door dat ze niet oplette knalde ze regelrecht tegen hem aan.' Euhm, ik lette niet op.' Zei ze tegen hem en wreef even over haar wang. Ze keek dan naar de wagens en knikte dan op zijn vraag. Rustig liep nam ze zijn hand vast en trok hem mee naar binnen. Kort keek ze naar enkele jongens die haar aanstaarden en fronste even. 'Typisch,' Dacht ze meteen. Elke jongen keek haar met een kwijlende blik aan terwij ze rustig naar een tafel liep natuurlijk trok ze Rául met zich mee aangezien die anders gewoon buiten zou blijven staan. Met een gepikeerde blik keek ze even naar een gast die haar de weg sperde, maar ze zette zich dan neer aan de tafel en keek hem droogjes aan.

Rául grinnikte toen Faith tegen hem aan liep. 'Geeft niet.' Antwoordde hij droog. Hij liep mee naar binnen en ging op de stoel tegenover Faith zitten. Enkele jongens keken naar buiten of ze zijn wagen konden zien, maar die stond uit het zicht. Hij zag een ober naar hen toe komen en vragen of ze iets wouden drinken. Rául keek de ober aan. 'Een biertje alstublieft.' Zei hij rustig, hij wist dat hij er zojuist al een had opgedronken, maar nog eentje kon geen kwaad. Hij keek naar de jongens die weer naar hem keken, eentje trok zijn mond open. 'Heb je geen auto?' Vroeg de jongen brutaal aan hem, zijn houding stond Rául niet aan. 'Jawel hoezo?' Antwoordde hij licht geïrriteerd. Hij keek de jongen die naar zijn auto knikte. 'Tss, hoeveel heb je er al mee verloren?' Daagde Rául hem uit, hij bekeek de jongen die blijkbaar op zijn teentjes was getrapt door de opmerking van Rául, die nu een valse grijns vertoonde omdat de jongen niet wist wat hij hierop moest zeggen.

Faith keek hem even aan en bestelde voor haar ditmaal een mojito. Kort luisterde ze naar de conversatie van de twee en grinnikte even. Typisch voor jongens om over hun auto's te pochen. Maar ergens vond ze het wel grappig, zolang er maar geen gevechten gingen uitbreken. Rustig keek ze naar een van de andere jongens die haar zat aantestaren. 'Had je wat!' Bromde ze naar hem toe en kruiste haar armen en snoof even.Toen de jongen opstond en naar haar toe kwam bekeek ze hem even. 'Más vale que tenga cuidado, loco.' Sprak ze geirriteerd tegen hem en meteen draaide de jongen zich om en mompelde iets in zichzelf. Kort keken de andere haat verbaasd aan en een daarvan snoof even. Faith rolde met haar ogen en keek naar Rául. Die een vals grijnsje op zijn gezicht had staan. Kort glimlachte ze even en keek dan even naar buiten, de auto's die hier stonden maakte geen intresse los bij haar. Nee, dat kon bijna geen enkele wagen.

Rául lachte om de woorden die Faith sprak. Hij keek naar de jongen die er waarschijnlijk geen reet van snapte. De jongen keek nog 1 keer om naar hen. 'Usted busca.' Zei hij geïrriteerd. Hij keek naar de andere jongen die rood aanliep van woede. 'Die BMW is niks tegen mijn Toyota.' Schepte hij op om de jongen nog wat kwader te maken hij grijnsde vals naar het groepje, een van de jongens stond op, maar kwam niet verder. 'No voy a ser un nuevo paso ese.' Waarschuwde hij hem, de jongen leek hem te verstaan want hij liep niet verder. 'Tudu bueno Español?'Vroeg hij de jongen die niet raar op keek en antwoordde 'Si.' Hij keek verbaasd, hij en Faith waren dus niet de enige Spanjaarden, maar Rául had een gevoel dat hij deze nooit echt zou gaan mogen.

Faith keek hen allen even aan en snoof. Veel kon ze er niet mee aanvangen aangezien er niemand haar nog wat deed. Maar toen ze opeens en spaanse conversatie hoord keek ze ietwat verbaasd op. 'Dígale a su amigo que debía guardar silencio.'Zei ze tegen hem waarop de jongen knikte en tegen zijn kompaan begon. 'Déjala en paz. Es inútil.' Bromde die jongen tegen hem. 'Será. ¿Qué te importa ahora?' Antwoorde de gast geirriteerd tegen hem.

Rául hoorde het gesprek aan, en bij de laatste woorden van de man prikkelde er iets bij hem 'Tu vida. Ni una palabra!' Zei hij geïrriteerd. Hij keek de man kwaad aan, de man keek terug. 'lugar peligroso.' Zei hij tegen Rául. Rául voelde iets in hem knappen, als de jongen niet snel zou zwijgen zou hij hem het zwijgen opleggen. 'encerrado antes de que realmente' Riep hij kwaad, hij stond op en liep naar de jongen toe, die iets terug deinsde hij bekeek hem van top tot teen. 'Triste.' Zei de jongen een beetje angstig. Rául liep terug naar zijn stoel en ging zitten. Hij zweeg en keek de jongen kwaad aan blijkbaar was de jongen onder de indruk van zijn reactie, want plots was hij heel stil.

Faith keek iedereen even aan en schrok van de reactie van Rául. Ze legde haar hand op de zijne en keek hem even aan. 'Rustig Rául. Hij is het niet waard.' Zei ze tegen hem en keek dan naar de jongens die nu heel stil waren. Meteen ging haar blik weer naar Rául. 'Él no sabe quién es.' Fluisterde ze zacht tegen hem en streek zachtjes over zijn hand. De jongens werkte haar ook op de zenuwen, maar ze richte haar woede niet op hen, op niets eigenlijk. Ze kropte gewoon alles op.